Niets aan de hand in Gent

Dat meerdere Gentse bestuurderen niet van de slimsten zijn is geen geheim, al zit de gewone burger vaak met de twijfel of het om gewone stupiditeit gaat, of om de afgrondelijke vorm ervan.
En zoals u ongetwijfeld weet, lezer, leveren de blauwen in Gent de burgemeester en twee schepenen, en de tsjeven één schepen. De groenen hebben er vier en een halve, en de sossen twee en een halve. Hoe dat zit met die halve schepenen moet u zelf uitzoeken, maar dat ze altegaar halfgare plannetjes uitdokteren weet intussen iedereen, en we hebben het even niet over het Gravensteen.

Laatst moet in het Stadhuis een leeghoofd op het idee gekomen zijn dat Gent aan dekolonisatie toe was. Ja, dat is eenmaal zo: als er in Amerika een nieuwe mode ontstaat, mag een stad als Gent niet achterblijven. En dus moeten er straten herdoopt en boeken herschreven worden. Of als ze niet herschreven kunnen worden, dan tenminste van een stigma voorzien en geannoteerd volgens de inzichten van de dames en heren bestuurders.

Nu was hun leeghoofdige voorstel om Pippi Langkous, een serie meesterlijke verhalen over een bijzonder geëmancipeerd meisje – uw kinderen of kleinkinderen hebben ze gelezen – van een dergelijk stigma te voorzien.
Er steeg een lach op in heel Vlaanderen, en de blauwen en de tsjeven, al zitten ze in het Stadsbestuur, krabbelden beschaamd terug.

Gelukkig is de groenen en de sossen gezichtsverlies bespaard want er komt in de catalogus van de Krook, de stadsbibliotheek, een aparte rubriek met waarschuwingen voor de ontlenertjes. Beloofd! en dat wordt vast een mooie, verbindende tekst, iets als het Stadsmagazine.
Gent kan dus gerust zijn, niemand is belachelijk gemaakt, onze regenten hebben elkaar weer gevonden, er is niets aan de hand.
Circulez, il n’y a rien à voir!