NRC in Vlaanderen

De Correspondent belooft in een brief aan zijn Vlaamse abonnees, die in september van vorig jaar 60 euro betaald hebben om de e-krant een jaar te ontvangen, meer te willen doen voor en over België. Waarom is NRC Handelsblad niet reeds lang aan het snuffelen in Vlaanderen? Mijn avond is goed als rond 16.30 uur de besteldienst NRC Handelsblad in mijn Antwerpse brievenbus werpt. Die krant is, ook onder Peter Vandermeersch, de Vlaamse hoofdredacteur, die overweegt om ooit de Nederlandse nationaliteit aan te vragen, erg goed. Zij is dé kwaliteitskrant van de Lage Landen en kan zich meten met Le Monde, The Times en de Frankfurter Allgemeine Zeitung. Waarom? De buitenlandverslaggeving is van een niveau dat geen enkele Belgische krant haalt, het Nederlands en de kwaliteit van alle verhalen en analyses is van een hoger niveau dan dat van gelijk welke Vlaamse krant, de bijlagen hebben een internationaal peil. Ik denk aan de duidings- en actualiteitsstukken in de katernen Media, Cultuur, Wetenschap, Opinie, Lux, Film, en verder. De rapportages over België en Vlaanderen zijn dikwijls uitstekend en hebben invalshoeken die hier te lande ontbreken. Het Nederlandse liberale kwaliteitsblad draagt niet de oogkleppen van De Standaard en De Morgen en heeft lak aan politiek correct denken en cordon sanitaires.

Ik logeerde in de voorbije week op Walcheren en kocht elke dag ter lering en vermaak Volkskrant, Trouw en NRC (de toevoeging Handelsblad verschijnt in steeds kleinere letters in de tientallen jaren dat ik op de krant geabonneerd ben). Bij de terugkeer was het verschil in degelijkheid, diepgang, inventiviteit en volume tussen hoe De Standaard de groeiende crisis in Oekraïne verslaat en hoe Volkskrant en NRC dat doen pijnlijk voor de Vlaamse dagbladen. NRC schrijft voor wereldburgers, DS en DM neuzelen voor dorpse stedelingen. Steeds vaker komt het voor dat een opvallend stuk in De Standaard een verhaal is dat je de dag voordien kon lezen in NRC. Aan copyrights is niks verkeerds, echter het is eenrichtingsverkeer: NRC haalt elke week de Vlaamse pagina’s, DS krijgt amper iets geplaatst bij de Nederlandse partner (wat wijst op een gebrek aan belangstelling rond de Moerdijk of een te lage kwaliteit van het aanbod). Over correspondentschappen gesproken: België had, en heeft, een historische rol in drie Afrikaanse landen – Congo, Burundi en Rwanda – maar DS, noch de andere Vlaamse kranten, hebben daar een journalist die van binnenuit de zaken volgt. NRC, traditioneel geporteerd voor Indonesië en Azië, deelt met de NOS de voortreffelijke Afrika-verslaggever Koert Lindijer die stukken levert over Congo om duimen en vingers van af te likken.

NRC Vlaanderen zou een welkome aanvulling zijn bij het Vlaamse aanbod. Nu dus De Correspondent die plannen maakt. Mooi. In NRC spraken mediadeskundigen zich voor kort uit over De Correspondent en de eensgezindheid om het experiment boeiend te vinden was breed, echter de huiver om het e-blad te kopen was haast even algemeen. Onvoldoende toegevoegde waarde is er en het ’must read’-gehalte is zompig. Ziet De Correspondent de bui hangen en vreest het voor het herabonneren in september a.s. van een flink deel van zijn 30.000 Nederlandse leden?

Foto: © NRC.nl