Over macht, likken en ja, vrije meningsuiting

Beste Peter De Roover,

Nu doe je het weer, pleiten voor een inperking van de vrije meningsuiting. Dat idee had je in de zomer ook al eens gelanceerd, maar dan liep er in je fractie nog iemand rond met kennis van zaken, die jou en de collega’s kon behoeden voor erger. Hendrik Vuye is nu samen met Veerle Wouters bij het huisvuil gezet omdat zij als volksvertegenwoordigers gebruik maakten van hun recht op een vrije mening. Toegegeven, zoiets hoor je inderdaad niet te doen in wat zich een democratie noemt, en al zeker niet als die mening een beklemtoning is van het eerste statuut van je partijprogramma.

Nu dit soort ‘dissidente’ meningen vakkundig opgeruimd zijn, kun je dus weer je oude ideeën afstoffen, als fractieleider, de functie die je overgenomen hebt van het slachtoffer van de partijliquidatie. Politiek is cynisme zonder de zwartgallige humor ervan.

In wat je afgelopen maandag daarover zei vielen me twee dingen op, die bij nader toezien alles met mekaar te maken hebben. Laat me beginnen met de toon, die je niet anders dan arrogant en hautain kan noemen als je het hebt over je eigen voormalige fractieleider die de partij gedefenestreerd heeft op een manier waar Stalin jaloers zou op zijn. Een politicus, zo noem je hem, die ‘de facto buiten de politiek staat’. Zo kijken jullie vandaag dus neer op een kleinere oppositiegroep, die inzake intellect met twee waarschijnlijk hoger scoort dan je hele fractie samen, maar kwantitatief inderdaad niet tot aan jullie enkels komt.

Of hoe het kan verkeren. Ik herinner me dat toen in 2003 Geert Bourgeois als enige N-VA’er in de Kamer verkozen was, je hem de belangrijkste oppositiestem noemde. Geen roepende in de woestijn. Wat is er gebeurd? Jij weet het, ik weet het, net zoals iedereen die de politiek een beetje volgt. Eenmaal neergezegen in de zetels van de macht, worden de benen te loom en te lui om nog eens een welgemikte trap uit te delen. ‘La fonction crée l’homme’, smaalde Bart De Wever toen hij de metamorfose van Yves Leterme van Vlaamse voorman naar Belgisch premier met teleurstelling gadesloeg. Ik blijf me erover verbazen hoe jullie in geen tijd de honing uit de boomstam likken, en lompweg als geile, bedwelmde beren in de val van de macht gelopen zijn. Alle beloftes van weleer lijken intussen een verre droom. Confederalisme? Check. Begrotingsevenwicht? Check. In plaats daarvan amateuristisch geknoei door het verhogen en dan weer moeten afschaffen van taksen, politieke zelfbediening door het vermeerderen van de zitjes in Raden van Bestuur, en – waarbij ik bij mijn tweede punt kom – stoere jongenspraat waarvan je hoopt dat hij er bij de bevolking lekker in loopt. Zoals nu weer. In de hoop alle loze beloftes onder de mat te vegen verbeuzel je ongegeneerd onze meest fundamentele vrijheden, en werp je de terroristen datgene wat ze willen in de schoot, met een grote strik eromheen. Het is alsof de VS na 9/11 zouden besloten hebben de Chrysler Building te dynamiteren opdat Al Qaeda er dan niets meer mee zou kunnen uitsteken.

In de tijd dat er nog mocht worden nagedacht, zou je wellicht tot andere conclusies gekomen zijn. Dan was je waarschijnlijk zelf al tot het inzicht gekomen dat de aanslagen van 22 maart niet voorkomen hadden kunnen worden door de vrije meningsuiting als een hond aan de ketting te leggen. Dan zou je gezien hebben dat de broers El Bakraoui in ons land al veroordeeld waren. In 2010 schoot Ibrahim zich met een kalasjnikov een weg door het centrum van Brussel – dat fait divers, volgens toenmalig burgemeester Freddy Thielemans, weet je nog wel? Maar ondanks een veroordeling tot tien jaar cel kwam hij in 2014 al voorwaardelijk vrij. Nee, beste Peter, het gaat hier niet om een teveel aan vrije meningsuiting, wel om talloze systeemfouten in de Belgische structuren.Hoe komt het dat Molenbeek het centrum is van het Europese moslimfundamentalisme? Omdat zij in Duitsland de mond gesnoerd worden? Tot voor enkele jaren, toen je je nog niet spinnend als een kat in het pluche* van de kamerzetels genesteld had, lag het antwoord ongetwijfeld klaar op je lippen: dat probleem kan je enkel aanpakken als je komaf maakt met de negentien baronieën in Brussel, als je de zes politiezones samenbrengt en de hoofdstad bestuurt op een eenentwintigste-eeuwse, transparante en kordate manier. Maar ja, dat mag vandaag niet meer gezegd worden, op straffe van defenestratie.

_________

* een lichte vergissing: het zachte ‘pluche van de senaat’, maar de kamerleden zitten op harde lederen banken (nvdr)

foto ©reporters