Planetaire burn-out

In zekere zin heeft mijn burgemeester gelijk. Er is een verband tussen het gebruik van cocaïne en het beoefenen van yoga. Het zijn allebei manieren om aan de druk te ontsnappen. Dus zullen beide populaties elkaar overlappen. Maar daarmee houdt de relevantie van zijn uitspraak dan ook op.

Want hij had het even goed kunnen hebben over de vastgoedmakelaars, de diamantairs, de mensen uit de entertainment- en horecasector, de havenarbeiders die dubbele shiften draaien, en last but not least  de politici zelf. Over het drugs- en alcoholmisbruik in de politieke wereld zou ik, na meer dan veertig jaar in haar periferie te hebben vertoefd, een column op zich kunnen schrijven.

Het eeuwige gat in de begroting

De burgemeester had het ook kunnen hebben over onze wielrenners, die we vanaf de zijlijn aanvuren met wapperende Vlaamse leeuwtjes, alvorens ze compleet verhakkeld naast het parcours belanden omdat ze stijf van de doping de draagkracht van hun eigen lichaam en geest hebben overschat. Net zoals onze economie, stijf van de doping van de stijgende aandelenkoersen de draagkracht van de planeet, én van de mens overschat.

Hij had het ook kunnen hebben over de millennials, de generatie van twintigers en dertigers die totaal onbeschermd in de brandende hel van de permanente interconnectiviteit en de illusie van tot in de hemel groeiende bomen zijn gegooid. Die elk interview dat ze geven steevast openen met de mededeling dat ze tachtig uur per week werken, wetende dat ze anders nooit beschouwd worden als ‘succesvol’. En die nu massaal crashen.

Dan is er die volgende generatie, die van Anuna De Wever, Kyra Gantois en Laura Cools die uit die helse tredmolen willen stappen. Dat kunnen vele ouderen niet verkroppen. Want zij hebben heel hun leven in die tredmolen doorgebracht, tot hun tong op hun schoenen hing, en toch wordt dat gat in de begroting, dat binnen enkele jaren zijn vijftigste verjaardag viert, alsmaar groter. Oeps, systeemfout. Er is een fatale uitzondering opgetreden. Computer says no. Een interne of externe vijand is in dat geval altijd interessant als boksbal. De sossen, de Walen, de moslims, de Berbers, de winkeliers van de Turnhoutsebaan, Anuna, de beoefenaars van yoga, en nu de Nederlanders. Bart raast maar voort.

Klimaatkerk onder vuur

Reporters / Leemage

Ook de planeet heeft een burn-out

Niet te verwonderen dat er op de klimaatjongeren geschoten wordt. Ze zijn immers de boodschappers, de pianisten. Maar ook de kanaries in de mijn. Want we stevenen af op een planetaire burn-out. Eerder nog dan een klimatologische of een ecologische burn-out zal dat een puur menselijke burn-out zijn. Terwijl we ons nog druk maken over de  ontwaarding van het geld, is de ontwaarding van ons eigen leven al volop aan de gang. En wel door de ontwaarding van de tijd: het moet altijd maar sneller en meer zijn.

Als we morgen een technologische doorbraak forceren waardoor we, ik zeg maar iets, een smartphone kunnen produceren in de helft van de tijd, dan zullen we er automatisch voor opteren om dubbel zoveel smartphones te produceren in plaats van de werktijd te halveren. Als we erin slagen om zuiniger motoren en lichtere carrosseries te maken, dan produceren we toch gewoon véél grotere auto’s? Daar wordt zelfs niet meer over nagedacht.

Dat zijn economische dogma’s waarvan we ondertussen denken dat het natuurwetten zijn. We reageren onze stress dan maar af op de islam, het christendom, de linkse kerk, de klimaatkerk, de MSM, en ter linkerzijde zelfs op Doorbraak, ondervond ik afgelopen week nog. Maar de economische kerk heeft aan het einde van de rit altijd de grootste. Die torent boven alles en iedereen uit, en ze leidt ons naar de planetaire burn-out.

Ademruimte en rust

Het leven bestaat uit keuzes maken. Wie de grootste wil hebben, betaalt daarvoor een prijs. Die kan hoog oplopen. Wees Ehud Arye Laniado indachtig, Bart. Als je de snelste wereldhaven wil hebben, dan moet je de cocaïne erbij nemen. Als je minder ontploffingen wil in je stad, dan moet je de haven afsluiten met een hekje. Die zal daardoor trager worden. Dat zal je dan even moeten uitleggen aan Fernand Huts. Want nu ben je niet coherent bezig.

Enkele maanden geleden nog wilde je zo lang mogelijk burgemeester blijven, en beloofde je ons een nieuwe Gouden Eeuw. Tot de PS met het verbijsterende nieuwsfeit kwam dat ze de verkiezingen willen winnen.  Vandaag ben je kandidaat minister-president, en dreig je ermee je stad achter te laten in de handen van de drugsmaffia. Of wil je ons nu echt wijsmaken dat een Vlaamse minister-president meer vat krijgt op de internationale cocaïnehandel dan een Antwerpse burgemeester?

Als je een economie op doping wil, dan moet je de ecologische crisis, de drugsepidemie, oorlog, vluchtelingen, normvervaging en criminaliteit op de koop toe nemen. Maar een groeiend aantal mensen heeft het daarmee echt wel gehad. Voorlopig stemmen ze nog op populisten, maar er komt een ogenblik waarop ze zullen inzien dat ze voor zichzelf moeten stemmen. Dat wil zeggen: tegen die economische razernij. De lopende band moet trager. We zijn toe aan wat ademruimte en rust.