‘Politiek incorrect’: het grote Pietenboek

Hij lijkt een beetje op het monster van Loch Ness: periodiek komt Zwarte Piet tevoorschijn om aansluitend verbannen te worden, ook al zitten we nog putje zomer. Het is bijna een ritueel, een zuiveringsritueel, dat bij een kritische waarnemer vragen oproept of het in se zelfs niet racistischer is dan wat het wil bestrijden. De zwart beschilderde witte man evoceert een demon die moet verdwijnen uit het collectief bewustzijn. Weg met Piet! Over de witte Sint die dolgraag poseert met kindjes op schoot, zegt niemand wat.

Deze ban bereikt nu ook de sociale media. Facebook heeft meegedeeld dat afbeeldingen van Zwarte Piet niet meer toegestaan zijn. Het is geen late of vroege aprilgrap. In afwachting dat de algoritmes uit de oven komen, zullen bureelslaven van Facebook ijverig rondspeuren of het pietenverbod goed wordt opgevolgd.

Verboden te lachen

De censuurmaatregel komt vanuit het Amerikaanse hoofdkwartier en geldt wereldwijd. Terwijl wij in onze oneindige naïviteit dachten dat de sociale media een alternatief waren voor de politiek correcte mainstream media, gaan ze dezelfde weg op, in een poging om wereldwijd een eenheidsdenken te propageren dat — vergis u niet — commercieel ook handiger is.

De wokes zijn met andere woorden doorgedrongen in de grote internetbedrijven. Na de seksuele preutsheid (ooit werd het kunstwerk ‘L’origine du monde’ van Gustave Courbet van mijn Facebook-pagina verwijderd) in het zog van #MeToo, komt nu de racismomanie opzetten in het verlengde van Black Lives Matter. Een beweging die al lang niets meer met politiegeweld en discriminatie te maken heeft, maar alles met een poging van links om zich tot gedachtepolitie op te werpen.

Dat is een oud verhaal van mei 68 in een nieuw kleedje, waarbij humor verdachte stijlfiguur nummer één wordt. Lachen is onwelvoeglijk, je zou maar eens iemand kunnen uitlachen. Ook bijvoorbeeld Joodse karikaturen zijn verboden, geen carnavalfoto’s meer op Facebook.

Cartoonisten mogen sowieso wel inpakken. Eerst waren er in 2005 de rel en de dreigementen rond de Mohammedcartoons, dan was er de razzia op Charlie, en vorig jaar besliste The New York Times om te stoppen met politieke spotprenten.

Humor is dé lakmoesproef van de vrije meningsuiting. Zwarte Piet is anderzijds een stuk Europese volkscultuur die vooral in Nederland door linksgroen wordt bekampt. De strategische achtergrond is evident: het wegspoelen van klassieke archetypes en figuren uit de volksverbeelding moet de weg vrij maken voor een modern-multicultureel eenheidsdenken waarbij ‘progressieve’ opiniemakers bepalen waar de grenzen van de vrijheid liggen.

Geuzenverhalen

De manier hoe blanke zogenaamde antiracisten met de zwarte medemens omgaan, is in feite dubieus. In de voetbalwereld galmt de leuze ‘No racism!’, en is het gooien van bananen op het veld ten strengste verboden. Maar alle clubs schuimen, zoals de slavenhandelaars van weleer, het Afrikaanse continent af op zoek naar goedkope zwarten die met de bal in de goal kunnen lopen. Op een zeker ogenblik speelde KSK Beveren met een bijna complete Ivoriaanse bezetting. Die jongens moesten geen ingewikkelde vraagstukken driehoeksmeting oplossen of Plato kunnen uitleggen. Hun genetisch voordeel zit hem in de lange kuitspieren die sommige stammen als veedieven nodig hadden om soms honderd kilometer aan de haal te gaan met hun buit. Is dat erg? Helemaal niet, we kunnen er met onze papperige witte beentjes maar jaloers op zijn. Of hooguit brengen we het tot een slimme middenvelder à la Kevin De Bruyne die de juiste doorsteekpass geeft aan de gelanceerde hardloper.

Maar terug naar Zwarte Piet. Ook hij heeft een genetisch voordeel waardoor hij moeiteloos met zijn lenige lichaam die nauwe schacht in glijdt om lekkers achter te laten. De Sint kan enkel toekijken. In feite is Piet dus de baas, helemaal volgens de hegeliaanse dialectiek van meester en knecht. De macht van Piet is onrustwekkend, en dat is de reden waarom de politiek correcte ban vooral in mannelijke hoofden speelt: pure jaloezie.

Onvermijdelijk volgt hieruit de seksuele clou: de mythe van de superpotente zwarte man en de vrouwelijke leuze ‘Once you go black, you never go back’. Dat is racisme op zijn best: grootte doet er wel degelijk toe en alle fysiologen kunnen u bevestigen dat Afrikaanse types ook in dat opzicht een genetische voorsprong hebben. Als we Piet willen behouden is het dus vooral om onze vrouwen een plezier te doen, speciaal voor Moederdag, zo werd aan de toog verteld toen Corona nog een biermerk was.

Politiek incorrect

Dat alles vormt het onderwerp van de nieuwe Doorbraak-publicatie Politiek incorrect, te verschijnen in de tweede helft van september. Over wat niet mag gedacht, gesproken of geschreven worden, en hoe wij als rebellen daarmee kunnen omgaan. Over het Uilenspiegelgehalte in Vlaanderen, de geuzenverhalen, de varkenskop op het altaar, de lockdown, mondmaskers, Lukaku… geen heet hangijzer schuw ik in mijn nieuwe boek.

Samen met De Langste Mars (over Mei ’68) en Na het journaal volgt het nieuws (over de Vlaamse media) vormt dit boek een drieluik dat in de huisbibliotheek van geen enkele dwarsdenker mag ontbreken.

U kan het boek Politiek incorrect nu al bestellen, het wordt na verschijnen bij u thuis bezorgd.