JavaScript is required for this website to work.
Binnenland

PS maakt CD&V belachelijk

Vlaanderen wikt, PS beschikt

Pieter Bauwens5/6/2014Leestijd 4 minuten

Niet zozeer De Wever maar de CD&V is in snelheid gepakt. De PS heeft een les ‘inleiding tot de politiek’ gegeven en bewijst zo ook dat de analyse van de dubbeldemocratie helemaal correct is. Vlaanderen wikt en de PS beschikt.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Herinnert u zich de campagne voor de verkiezingen nog? Een van de vragen was toen of CD&V wou meestappen in het snel vormen van een Vlaamse regering als die voor de hand lag. Voor CD&V was enerzijds een coalitie met zo min mogelijk partijen wel te verkiezen, maar anderzijds moest toch ’s lands belang worden bewaakt. Een snelle regionale coalitie mocht de federale regeringsvorming niet moeilijker maken, ‘het land niet in crisis storten’ als je het iets dramatischer wil. En dus ging de CD&V in Vlaanderen op de rem staan, in ’s lands belang, zo kennen we die partij. Ze kan het zich permitteren, de kiezer heeft ze zo goed als onmisbaar gemaakt; CD&V ligt in het midden van het bed. Al ligt ze daar dus te liggen, ze gaat niet in op de avances, van geen van de andere mogelijke partners.

Win-win

Dan is de PS uit ander hout gesneden. Niks ’s lands belang, maar pure machtspolitiek. Waarom? De PS kan tellen en had gezien dat de mogelijkheid bestond dat ze federaal, in Wallonië en in Brussel buitenspel kon worden gezet. Voor een machtspartij als de PS is dat een gedachte die haar koude rillingen en angstvrees bezorgt. En dus wordt er snel gespeeld, eerst de belangen van de partij, dan die van het land. Politiek is een kwestie van prioriteiten en keuzes. In een eerste vlugge actie wordt in Eupen de coalitie verdergezet tussen de Duitstalige liberalen, socialisten en ProDG, een regionalistische partij wiens kopman minister-President mag worden. De grootste partij is in de Duitse gemeenschap de CSP, de Duitstalige cdH. Die staat opnieuw buitenspel, een pijnlijke klap voor die partij. Maar misschien wel de trigger die de cdH nodig had om zelf ook de ernst van de situatie in te zien. De PS kon de cdH overal buiten spel zetten en met de MR in zee gaan of kiezen voor een klassieke tripartite waarin de cdH als kleine Franstalige partij zou verdrinken. CDH kon ook eieren kiezen voor haar geld en ferm boven haar gewicht boksen en een coalitie sluiten met de PS. Twee in plaats van drie partijen, dat betekent een pak meer ministerposten en kabinetten, zowel voor PS als voor cdH. De overeenkomst PS-cdH was met andere woorden een pure win-win. Het belang van het land? Wie denkt daar nu aan? Daarvoor moet je Vlaming, en blijkbaar ook liefst nog CD&V’er zijn. En om het allemaal voor de Vlamingen nog pijnlijker te maken, gaan PS en cdH in Brussel doodleuk met het Vlaams-hatende FDF in zee. De Vlaamse -Brusselse partijen hadden uitdrukkelijk gevraagd dat niet te doen? Daar ligt de PS niet wakker van. De vraag waarom CD&V in Vlaanderen niet hetzelfde durfde, moet toch gesteld worden. CD&V betaalt haar loyauteit cash en Vlaanderen krijgt een linkse regering.

En nu?

En nu? De centrumrechtse optie mag begraven worden. De onderhandelingen tussen PS en cdH starten, de kans dat cdH de PS nu nog zal lossen om federaal te kiezen voor MR is politieke fantasy. Alsof de cdH in Wallonië een links beleid zal verdedigen en federaal een rechts. Neen, dat zal niet gebeuren. De PS heeft zichzelf in een comfortabele zetel gemanoeuvreerd. Het enige wat ze moet doen is achteroverleunen en wachten. De Franstalige socialisten hebben hun coalitie. Laat de Vlaamse partijen nu maar komen. Het lijkt sterk op het confederale scenario van Bart De Wever tijdens de campagne: eerst de regionale regeringen vormen en dan vanuit die regeringen federaal onderhandelen. De N-VA is ervoor afgebrand, maar het is exact wat de PS nu doet. De PS volgt de confederalistische logica van de N-VA. Voor de PS is het federale niveau, is België duidelijk ondergeschikt aan het partijbelang.

O ja, er is een waterkans dat de MR uit woede als enige Franstalige partij in zee gaat met N-VA, CD&V en Open Vld. Omdat de liberale familie de grootste is zou ze dan het premierschap kunnen opeisen en omdat de MR groter is dan de Open Vld zou die premier een Franstalige kunnen zijn. Maar de kans is groot dat de MR in zo’n scenario uiteenvalt door interne onenigheid, die spanningen zijn er nu al. De MR is kwaad en voelt zich koud gepakt. Maar ze zal haar verlies moeten nemen en opnieuw vijf jaar door de woestijn gaan. Tenzij … de enige reddingsboei die niet alle bruggen opblaast is een klassieke tripartite op federaal niveau. Als dat het scenario wordt kan niemand de N-VA in een volgende campagne nog ooit tegenspreken dat dit land bestaat uit twee democratieën. Dan wordt de hele N-VA-analyse van het Belgische politieke systeem (een analyse gedeeld in de brede Vlaamse Beweging) door de klassieke partijen in de feiten bewezen: er zijn twee democratieën en de grootste danst naar de pijpen van de kleinste. Vlaanderen stemt rechts, Franstaligen stemmen links: België krijgt een linkse regering.

De vraag is of de klassieke Vlaamse partijen in zo’n scenario na vijf jaar beukwerk van een leger N-VA’ers opnieuw zal standhouden. Het enige positieve voor hen is dat vijf jaar een lange periode is en de kiezer in 2019 hopelijk vergeten is wat er in 2014 gebeurd is.

Conclusie

De conclusie van het akkoord tussen PS en cdH? Ten eerste is de MR buitenspel gezet. Ten tweede is de CD&V belachelijk gemaakt, nu duidelijk is dat de stabiliteit van België voor de PS ondergeschikt is aan het belang van de partij. De CD&V die properkes wacht tot het groen licht voor een federale coalitie staat genadeloos in haar hemd. Martine Tanghe zei gisteren tijdens het VRT-Journaal dat de redactie alle Vlaamse partijen had gecontacteerd, maar niemand wou reageren. Wat moeten ze zeggen? Dat eens te meer blijkt dat de Vlaamse partijen (en vooral CD&V) zich in de luren heeft laten leggen door de Franstaligen? Waarop wacht CD&V nu nog om een Vlaamse coalitie te vormen? De toestemming van Di Rupo? Waarom zou CD&V blijven kiezen voor federale deblokkering als de PS dat manifest niet doet? In Brussel kunnen de Vlamingen het been stijf houden. Niet zomaar een coalitie vormen, als de Vlamingen weigeren een coalitie te vormen kan de Franstalige (met FDF) niet van start gaan. Speel het spel even hoog, weiger, lok ze uit hun tent, lok de crisis uit. In ieder geval moet CD&V kleur bekennen, zij ligt in het midden van het bed. Wordt het N-VA en een vuist maken in Brussel of de PS volgen, slaafs volgen … in het belang van het land?


Foto © Reporters

Categorieën
Personen

Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak. Journalistiek heeft hij oog voor communautaire politiek, Vlaamse beweging, vervolgde christenen en religie.

Commentaren en reacties