Bercy Slegers: ‘Het leven is compromissen maken, net als de politiek’

Op 17 maart legde Nathalie Muylle de eed af als minister voor CD&V in de ‘coronaregering’ van premier Sophie Wilmès. Als eerste opvolger voor de kieskring West-Vlaanderen kwam Bercy Slegers voor een tweede maal terug in de Kamer als federaal volksvertegenwoordiger. In deze aflevering van Doorbraak Radio gaat ze dieper in op haar geschiedenis in de Kamer, wat ze daar al verzet heeft en hoe ze daar naar terug kijkt.

Morgen bent u parlementslid

Het is reeds de tweede keer dat Slegers als eerste opvolger parlementslid werd. In een vorige periode, tussen 2011 en 2014, volgde zij Yves Leterme op. Opvolgers leven volgens Slegers in een soort ‘stand-by’-positie. Ze had met deze coronaregering geen flauw idee dat ze zou worden opgeroepen. Deze regering legde op 17 maart de eed af. ‘Maandagavond 16 maart kreeg ik om 17u30 een mail van de Kamer dat ik opvolgster was in de Kamer en dat ze mij de volgende dag verwachtten om 14u voor mijn eedaflegging.’ In normale periodes voel je dat meestal wel aankomen. Maar nu duren de regeringsvormingen veel langer en is het koffiedik kijken, zegt Slegers.

Toch is Slegers ervan overtuigd dat het systeem van een opvolgerslijst, in plaats van één enkele lijst, nut heeft. Vroeger waren de kieskringen arrondissementen. Die zijn nu vergroot naar provinciale kieskringen. ‘Volksvertegenwoordigers hebben nu veel meer potentiële kiezers die ze én moeten vertegenwoordigen én moeten overtuigen.’ Zo werd het voor mensen uit dunner bevolkte gebieden moeilijker om verkozen te geraken. Dit is omdat ze de voeling en de inhoud voor een hele provincie moeilijker kunnen vinden, zegt Slegers. Het opvolgerssysteem is dus interessant om regionale spreiding van parlementsleden te verzekeren.

Slechts zes maanden parlementslid

Het was al vanaf het begin duidelijk dat haar positie als parlementslid maar voor een beperkte periode zou zijn. Premier Wilmès vroeg het vertrouwen aan het parlement tot 17 september, waardoor Slegers zes maanden zou zetelen. ‘In die zes maanden geraakte ik daar nog meer van overtuigd, omdat ik voelde dat die regering op zijn einde zat. Het was ook een regering die geen meerderheid had.’ Als de coronacrisis wat minderde, voelde Slegers dat de mensen om een volwaardige regering vroeger. Nu is er een nieuwe regering zonder een minister of staatssecretaris uit West-Vlaanderen, waardoor Slegers niet meer kan zetelen in het federale parlement.

In 2014 had ze het naar eigen zeggen moeilijker dan nu. Nu wisten Slegers en haar medewerker dat het in principe maar voor zes maanden zou zijn. Een verlenging was mogelijk, maar niet heel realistisch. In 2014 had ze bijna drie jaar gezeteld en was ze opnieuw eerste opvolger. De partij haalde toen veel minder stemmen dan verwacht. Daardoor trad er ook geen minister uit West-Vlaanderen aan. Slegers had toen wel gehoopt dat ze een volledige legislatuur zou kunnen aantreden. Ze had daarvoor al veel ervaring opgedaan bij de commissie Binnenlandse Zaken en wilde daar nog langer verder doen. Het nadeel aan opvolger zijn voor een korte periode zoals nu, is dat je je werk en commissies niet zomaar kan kiezen, zegt Slegers. Daarom moest ze nu de commissie Justitie opvolgen, terwijl ze helemaal geen jurist is.

De effecten van de coronacrisis

De periode was te kort om stenen te verleggen voor Slegers. De coronacrisis was hier zeker ook een oorzaak van. ‘Als parlementslid doe je twee dingen: wetsvoorstellen doen en veldwerk bij de militanten en de basis van de partij.’ Het eerste heeft ze niet kunnen doen die zes maanden. Om een wetsvoorstel te maken, moet je enorm veel stakeholders gezien hebben.Dat was niet mogelijk in deze coronaperiode, zegt Slegers. Via de commissie Justitie kon ze wel nog op de minister rekenen, die ook van de CD&V was. Zo kon ze toch nog meewerken aan een wetsvoorstel rond diverse bepalingen van 16 hoofdstukken.

Het veldwerk is noodzakelijk om uit te vinden hoe de militanten denken en om alles duidelijk uitgelegd te krijgen, zegt Slegers. Zulke bijeenkomsten waren helemaal niet mogelijk de afgelopen maanden. ‘Tegenwoordig kan je wel steeds meer online vergaderen. Maar de interactie tussen spreker en publiek is volledig anders.’ Moest ze de kans krijgen, zou ze zeker terug naar voor treden als opvolger. ‘Ik luister enorm graag naar de mensen om hen te helpen met het oplossen van problemen, zonder daarbij andere problemen te veroorzaken, compromissen sluiten dus.’

Redacteur: Pieter-Jan Volkaert

Beluister ook onze andere podcasts: