Bruno Tobback: ‘We kunnen het wantrouwen overstijgen’

Het project dat nu op tafel ligt om een federale regering te vormen zorgt voor een centrumlinkse formule zonder Vlaamse meerderheid. De N-VA ziet zichzelf buitenspel gezet worden en vindt dat er op die manier niet geluisterd wordt naar de Vlaamse kiezer. In deze aflevering van Doorbraak radio laat Bruno Tobback, Vlaams parlementslid voor sp.a, zijn licht schijnen op de huidige stand van zaken.

Links beter in de markt zetten

Na de verkiezingen van 26 mei 2019 riep Tobback op om links opnieuw beter in de markt te zetten. Of deze kans zich nu voordoet, zal nog moeten blijken. Bij sp.a hebben ze het nodige zelfvertrouwen en zijn ze ervan overtuigd dat ze een aantal recepten hebben die iedereen in Vlaanderen vooruit kunnen helpen, zegt Tobback. ‘Oppositie voeren kan fijn zijn, want je kan zeggen wat je wil. En regeren kan soms frustrerend zijn, want je kan uiteraard maar een deel waarmaken. Maar uiteindelijk zit je toch in de politiek om zaken in de praktijk te brengen.’

Sp.a is zeker niet enkel een sociale partij, dat is veel te beperkend vindt Tobback. ‘Het meest sociale dat je kan doen voor iedereen is maken dat de samenleving vooruit gaat en dat iedereen in dezelfde richting kijkt.’ Dat realiseren heeft zeker niet enkel te maken met sociale voorzieningen, maar bijvoorbeeld ook met economische vooruitgang. Toch is het de afgelopen tijd duidelijk geworden hoe essentieel zaken als een goede gezondheidszorg en degelijke sociale voorzieningen zijn, zegt Tobback.

Hoe Vlaanderen beter maken?

Volgens Tobback moet er minstens één bevoegdheid geherfederaliseerd worden: de geluidsnormen. Vlaanderen is er niet beter op geworden door de bevoegdheid over de geluidsnormen voor de luchtvaart te regionaliseren. ‘Ook voor Vlamingen zou het beter zijn om die bevoegdheid terug op één niveau te leggen.’ Voor Tobback is dit maar één concreet voorbeeld van wat er zou moeten veranderen om Vlaanderen vooruit te helpen.

Een belangrijk dossier voor sp.a is het pensioendossier. ‘Wat de vorige regering heeft gedaan is een pijnlijke maatregel, namelijk het onaangekondigd optrekken van de pensioenleeftijd naar 67.’ Volgens Tobback is het vooral problematisch dat hier geen zekerheid tegenover staat. Veel mensen hebben geen zekerheid over hoe hun pensioen berekend zal worden en dat moet anders, vindt Tobback. Ook ziet hij de pensioenleeftijd liever op 65 dan op 67 liggen. Maar de essentie blijft om te rekenen in aantal gewerkte jaren in plaats van met een vaste leeftijd, benadrukt Tobback.

Stemde Vlaanderen wel rechts?

N-VA- voorzitter Bart De Wever tweette recent dat Vlaanderen nog nooit zo rechts en Vlaams heeft gestemd, en dat de mogelijke toekomstige regering nog nooit zo links en Franstalig geweest zal zijn. Tobback is het met deze uitspraak niet eens. ‘Veel kiezers hebben gestemd vanuit frustratie en vanuit de nood aan meer zekerheid.’ Er heerst woede onder de bevolking door de onzekerheid over hun job en hun positie in de samenleving. Voor Tobback is dit niet noodzakelijk rechts. ‘Wanneer Bart De Wever deze zekerheid bieden links vindt dan ben ik daar heel fier op.’

De bekommernissen van de Vlaamse regering

Voor Tobback is het niet duidelijk aan welke zaken de Vlaamse regering nu eigenlijk aandacht wil besteden. ‘De Vlaamse regering straalt weinig uit.’ Het enige waar ze echt bezig mee lijken is het maken van de Vlaamse canon, die niet meer inhoudt dan een lijstje met namen en prestaties uit het verleden. ‘Ik zie weinig maatregelen inzake waterschaarste, duurzaam wonen en het aanpakken van de problemen in de rusthuizen.’ Over al deze zaken is er weinig geschreven in het Vlaamse regeerakkoord. Voor Tobback is de Vlaamse regering dus vooral een regering van gemiste kansen.

De federale onderhandelingen

Zijn nieuwe verkiezingen het ideale scenario indien het Vivaldiproject mislukt? Volgens Tobback is dat voor niemand een ideaal scenario, maar op een bepaald ogenblik zal het niet anders kunnen en dan moet dat ook gebeuren. ‘Politici moeten de verantwoordelijkheid nemen om een regering te maken en moeten tot op het laatste moment blijven proberen.’ Maar wanneer het op is moet men terug naar de kiezer, zo werkt een democratie.

Het grote wantrouwen dat er nu heerst onder de mogelijke regeringspartijen is volgens Tobback het gevolg van wat er de afgelopen jaren gegroeid is in de Vlaamse politiek. ‘We kunnen dat wantrouwen overstijgen en dat zal ook nodig zijn om goed beleid te voeren.’ Maar het wantrouwen is geïnstitutionaliseerd in de Vlaamse politiek en daar moeten we voorbij.