Hallo Witte Vlaming! Waar is nu uw Blanke vel?
foto © Bruce Mars/Unsplash
Rondas’ Woord van de Foor: De vervanging van het Nederlandse woord ‘blank’ door het anglicisme ‘wit’ (voor ons vel) is het symptoom van een nieuw antiracistisch racisme.
Rondas’ Woorden van de Foor
Om het woord ‘blank’ ter aanduiding van de blanke huid eruit te krijgen, nemen de activistische politiek-correcten (poco’s) hun toevlucht tot schijnargumenten en drogredeneringen. Het woord ‘blank’ zou ongelijkheid suggereren, of superioriteit tegenover zwarten, of ronduit racistisch bedoeld zijn. Daarbij gaan ze te rade bij etymologische woordenboeken die ze slecht hebben gelezen. De waarheid is, dat ze dit woord blank (dat in andere talen zoals het Frans, Italiaans of Spaans geen enkel probleem stelt) hebben uitgekozen omdat er in het Nederlands nu eenmaal twee woorden voor ‘fair skin’ bestaan, namelijk wit en blank. Dat gaf de poco’s de gelegenheid om een van deze woorden te verduivelen als racistisch, en dat werd blank. Over het Frans blanc zwijgen de poco’s. Hiermee drijven de activistische poco’s in hun antiracismestreven de polarisering ten top – de fameuze polarisering die ze juist beweren te willen vermijden. De tweedeling zwart-wit wordt zodoende de norm en in het teken van het antiracisme wordt het rasconcept weer binnengesmokkeld.
Beluister ook onze andere podcasts:
| Categorieën |
|---|
| Tags |
|---|
Jean-Pierre Rondas was tot 2011 radiomaker bij Klara (VRT) met de interviewprogramma’s Wereldbeeld en Rondas. Publiceerde 'Rondas’ Wereldbeeldenboek' (2006). Als stichtend lid van de Gravensteengroep redigeerde hij 'Land op de tweesprong. Manifesten ter ontgrendeling van Vlaanderen' (2012). In 2014 verscheen 'De hulpelozen van de macht'.
Toen de Oekraïners hun stad Cherson van de Russen heroverden, verscheen op het Telegram-platform een merkwaardige tekst.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.
