Neyskens en Asselman: ‘2022 kan laatste jaar van Bidens presidentschap worden’

In november van dit jaar vinden er opnieuw midterms plaats in de Verenigde Staten (VS). Deze midterms, die tussen twee presidentsverkiezingen valt, zou wel eens een harde wake-up call kunnen worden voor Joe Biden en de Democratische partij. In deze aflevering van Doorbraak Radio geven David Neyskens en Roan Asselman hun analyse van de Amerikaanse politiek.

Joe Rogan en polarisatie in de Amerikaanse politiek

Nadat muzikant Neil Young ermee dreigde zijn muziek van Spotify te halen omdat hij het niet eens was met de inhoud van de podcasts van Joe Rogan over het coronavirus, laaide de controverse hoog op. Door de heisa rond zijn podcast The Joe Rogan experience is Rogan in woelig water terechtgekomen. Hij is bovendien ook komiek, waardoor hij regelmatig politiek incorrecte zaken verkondigt. Het feit dat er nu druk wordt gezet op Spotify om de podcasts van Joe Rogan offline te halen, heeft tot doel zijn invloed te verminderen, zegt Asselman. Het bereik van Rogan is immers veel groter dan dat van de klassieke media.

Deze zaak is zeer gepolariseerd, vindt Neyskens. ‘Vroeger werd Rogan helemaal niet weggezet als politiek rechts, wat nu plots wel gebeurt wanneer het over vaccinatie en coronamaatregelen gaat.’ Opmerkelijk is dat Rogan niet eens op Trump heeft gestemd bij de presidentsverkiezingen. Hij stemde ook niet op Biden, wat tegenwoordig voldoende is om als politiek rechts afgeschilderd te worden, zegt Asselman. ‘Het niet eens zijn met alle standpunten van de Democratische partij is voor sommigen hetzelfde als rechts zijn.’

Een rode golf bij de midterms

De polarisatie die steeds meer aanwezig is in de Amerikaanse samenleving is deels te wijten aan het feit dat progressieve kiezers steeds progressiever worden. Onderzoek toont dat ook aan, benadrukt Asselman. ‘Conservatieve kiezers zijn niet conservatiever geworden, maar progressieve kiezers wel progressiever.’

De groeiende polarisatie kan meespelen in de midterms die er binnenkort aankomen, zegt Neyskens. ‘Alle peilingen tonen aan dat Biden zowel het Amerikaanse als het Democratische merk schade heeft toegebracht.’ Trump is in de peilingen populairder geworden dan Biden, dat had een jaar geleden niemand voor werkelijk gehouden. Bovendien is Kamala Harris historisch onpopulair als vicepresident.

Bloedbad

Het huidige team in het Witte Huis kan de Amerikanen niet langer bekoren. De midterms dreigen een bloedbad te worden voor de Democratische partij. De Democraten missen een koers en niemand weet welke richting het echt uit moet. 2022 zou wel eens het laatste jaar kunnen worden van het presidentschap van Joe Biden, aldus Asselman.

De Democratische partij is intern hopeloos verdeeld. Is er nog ruimte voor herstel? Het probleem bij de Democraten is dat de partij op dit moment nog steeds wordt geleid door een beperkt clubje zeventigjarigen, waardoor er amper ruimte voor vernieuwing is. Maar wanneer de Democratische partij aan verjonging en vernieuwing zou doen, gaat de partij zo sterk naar links opschuiven dat veel Amerikanen er niets meer mee te maken willen hebben, zegt Neyskens. Wanneer de partijtop macht zou afstaan verliezen de Democraten alle terrein. Politici als Joe Biden en Nancy Pelosi zijn de laatste dam tegen de zonvloed van radicaal-links binnen de partij, zegt Asselman.

Trumpisme bij de Republikeinen

Iedere kandidaat bij de Republikeinse partij is in zekere zin Trumpiaans, zegt Asselman. De vraag is eerder in welke mate de kandidaten elementen van het Trumpisme bezitten. ‘Maar er is geen speld meer te krijgen tussen wat de gemiddelde Republikein nu denkt en wat Trump in 2016 verkondigde.’ Binnen de Republikeinse partij is er zelfs een opbod bezig om nog meer Trumpiaans te zijn dan andere kandidaten, zegt Neyskens. Wie door Trump wordt gesteund, wordt nu uitgedaagd door andere Republikeinen die nog een hardere lijn willen aannemen.

Er ligt een schisma bloot rond buitenlands beleid binnen de Republikeinse partij, zegt Neyskens. ‘Er zal debat komen tussen de traditionele Republikeinen en zij die meer Trumpiaans denken.’ De vraag is hoe Trump met zijn America first-agenda richting zal geven aan zaken, zoals het conflict in Oekraïne. Binnen de Republikeinen zal er nog consensus moeten groeien over welke richting het buitenlandse beleid moet uitgaan, benadrukt Asselman. Het feit dat Trump in de eerste twee jaar van zijn presidentschap met de rem op beleid heeft moeten voeren inzake Rusland, als gevolg van het zogenaamde Steele-dossier, zorgt nu voor de nodige gevolgen.

Redacteur artikel: Rani De Leeneer