Pinar Akbas bracht vorige week een reeks over Vlaamse politici met Turkse roots. Uit haar onderzoek bleek dat heel wat van deze politici helemaal niet ijveren voor een integratie van hun traditionele achterban in onze maatschappij. Nochtans worden ze verkozen opdoorgaans  linkse lijsten die pleiten voor meer kansen. Doorbraak-medewerker Akbas bewijst echter dat veel van deze politici actief Turks nationalisme propageren dat duidelijk niet stopt aan de Turkse grenzen. Onder leiding van Turks president Erdogan wordt dat Turkse nationalisme actief verdergezet in de Turkse diaspora.

Akbas is zelf van Turkse afkomst. Haar ouders hebben zich in de jaren zeventig gevestigd in Limburg. Ze is geen moslima, maar aleviet.

Volgens haar vind je Turkse nationalisten vaker terug op linkse lijsten omdat links het enkel heeft over rechten. Waar rechts het over rechten én plichten heeft. De Turkse gemeenschap grijpt maar al te graag de rechten, maar gruwt van de plichten. Links aanvaardt dat uit electorale redenen zonder verdere opmerkingen.

Turkse allochtonen in Vlaanderen hebben een hekel aan het woord integratie omdat hen is verteld dat integratie gelijk staat aan assimilatie. ‘Zij geloven dat ze enkel kunnen integreren als ze hun religie en identiteit opgeven,’ zegt Akbas. ‘Integratie betekent echter meegaan in de grote groep zonder je eigen identiteit op te geven. Dat is echter nooit uitgelegd aan de mensen,’ vervolgt ze. Blijkbaar gebeurt dat ook niet door de politici die beter zouden moeten weten. Dat gevoel wordt ook vanuit Turkije gevoed waar Erdogan oproept om zich niet te assimileren.

Turks nationalisme is in Turkije wijd verspreid. ‘Met nationalisme is ook niks mis,’ verklaart Akbas. ‘Er is niks mis mee om trots te zijn op je land, je vlag, je cultuur…’ Het Turks nationalisme vindt zijn oorsprong in de oprichting van de Turkse republiek door Atatürk. ‘Ik kom zelf uit een kemalistisch (links-seculier — red.) gezin en herken dat gevoel,’ zegt Akbas.

Erdogan gebruikt nationalisme voor eigen doel

President Erdogan gebruikt het nationalisme om zijn politiek van actief islamisme te kunnen voeren, om zo een vernieuwd Ottomaans rijk in te richten. ‘Zijn richtdatum is 2023. Dan bestaat de republiek 100 jaar,’ verduidelijkt Akbas. ‘Dan wil hij een nieuw Turkije laten geboren worden, zijn nieuw Ottomaans rijk.’

In het jonge Turkije was er een duidelijke scheiding van Kerk en Staat. Nationalisme ging toen in Turkije nog niet hand in hand met militant islamisme, integendeel zelfs. Atatürk richtte Diyanet op die scheiding te behoeden. Vandaag is Diyanet de speeltuin van Erdogan waarmee hij zijn versie van de islam uitdraagt over de Turkse diaspora.

Akbas vindt dat de Turks-Vlaamse politici zich in Vlaanderen beter zouden richten op integratie, op beter onderwijs voor de kinderen, voor een betere kennis van het Nederlands in plaats van zich bezig te houden met het afkopen van de Turkse dienstplicht, of het aanleren van een Turkse militaire groet. ‘Toen ik de tijdslijnen van die politici doorzocht, viel het mij op dat, weliswaar enkel in het Turks, er bijna uitsluitend Turkse propaganda op te vinden was,’ verklaart Akbas. ‘Het klopt niet met mijn beeld van een gemeenschap die zich wil integreren.’

Puur electoraal opportunisme van links

‘Voor ik aan deze reeks begon, dacht ik dat de partijen naïef waren. Nu, na dit onderzoek, weet ik beter. Als ik kan ontdekken dat sommige van die mensen hier jongeren ronselen voor Diyanet, dan kan de sp.a dat ook.’ Partijen aanvaarden dit gedrag omdat deze Turkse politici veel stemmen opleveren.

Meer uitleg over de vijfde colonne, de Grijze Wolven en de aansturing vanuit Turkije kan u ontdekken in de reeks van Pinar Akbas en in onze podcast. We vroegen ook een reactie aan de voorzitters van Groen en sp.a maar die weigerden commentaar te geven op de bevindingen van dit dossier.

Beluister ook onze andere podcasts: