Valerie Van Peel: ‘Stijgende kosten gezondheidzorg door overschot Franstalige artsen’

Al twintig jaar lang weigert de PS om een ingangsexamen arts-tandarts in te voeren. Het gevolg is dat er veel meer artsen aan Franstalige kant dan aan Vlaamse kant zijn. Dat leidt tot overconsumptie en stijgende kosten van de gezondheidszorg. In deze aflevering van Doorbraak Radio geeft Valerie Van Peel, kamerlid voor N-VA, meer uitleg over waarom het ingangsexamen wel degelijk nut heeft en het dringend tijd wordt dat de Franstalige gemeenschap dit ook invoert.

Het belang van een RIZIV-nummer

Een dossier waar Van Peel zich fel mee bezighoudt is de toekenning van RIZIV-nummers aan artsen. Destijds was het dossier over de RIZIV-nummers één van de redenen voor Van Peel om in de politiek te stappen. Het dossier is dan ook typisch Belgisch waarbij de factuur via het federale niveau altijd bij de Vlaming belandt.

Eind jaren ’90 werd er beslist om een stop te zetten op het aantal RIZIV-nummers. Dat nummer hebben artsen nodig om medische handelingen uit te voeren waarbij er een terugbetaling van de kosten is voorzien. Eind jaren ’90 merkte men dat medische richtingen enorm populair zijn waardoor er een overschot aan afgestudeerde artsen kwam. ‘Dat zette druk op de gezondheidszorg zodat het noodzakelijk werd om de instroom te beperken.’ In Vlaanderen werd om die reden het ingangsexamen arts-tandarts ingevoerd om de kosten van de gezondheidszorg binnen de perken te houden, zegt Van Peel. ‘De reden van deze wetgeving is het behouden van de kwaliteit van de opleiding.’

Verschil tussen de gemeenschappen

Vlaanderen organiseert in tegenstelling tot Franstalig België een ingangsexamen. Op gemeenschapsniveau is het inderdaad een onpopulaire maatregel  en de Franstalige gemeenschap weigerde jaar na jaar dit in te voeren, zegt Van Peel. ‘Doordat Vlaanderen wel een ingangsexamen heeft lijken ze er aan Franstalige kant vanuit te gaan dat dit volstaat om de algemene instroom te beperken.’

Daarnaast zijn er RIZIV-nummers via Koninklijk besluit vastgelegd door de regering. Maar het probleem was dat de RIZIV-nummers op een bepaald moment op waren. Aan Franstalige kant waren de RIZIV-nummers voor toekomstige afgestudeerden dus opgebruikt, zegt Van Peel. De oplossing, die mede door Laurette Onkelinx werd bedacht, bestond eruit om de RIZIV-nummers van de komende jaren te gebruiken zodat de praktijk in de Franstalige gemeenschap ook een wettelijke verankering kreeg. ‘Die federale wetswijziging is er gekomen doordat sommige Vlaamse partijen lieten begaan.’ Op Vlaams niveau worden er dus beperkingen opgelegd door het ingangsexamen terwijl er jaar na jaar te veel Franstalige artsen afstuderen. Franstalige artsen werken ook een pak minder dan de Vlaamse artsen omdat ze met veel meer zijn en dus minder patiënten hebben, benadrukt Van Peel. ‘Sommigen trekken hier echter de conclusie uit dat er nog meer Franstalige artsen nodig zijn.’

Andere oplossingen

Aangezien de Franstalige kant blijft weigeren om een ingangsexamen in te voeren blijft de scheeftrekking bij de instroom aan artsen bestaan. Er moet ook naar andere oplossingen gekeken worden. Zelf bepalen is zelf betalen en dan moet de gezondheidszorg maar gesplitst worden, zegt Van Peel. ‘De ultieme oplossing is dat Vlaanderen verder kan met zijn eigen beleid en dan moet Wallonië maar zelf de prijs betalen van het eigen beleid.’

Dit zal jammer genoeg niet gebeuren met deze regering. De Vivaldi-coalitie heeft opnieuw via de RIZIV-nummers een hogere instroom aan Franstalige artsen goedgekeurd, zegt Van Peel.

Overconsumptie door een tekort aan patiënten

Door het grote aantal artsen aan Franstalige kant ontstaat er overconsumptie en stijgende kosten van de gezondheidszorg. ‘Die factuur komt opnieuw in Vlaanderen terecht.’ Waar er wel een tekort aan is, zowel in Vlaanderen als in Wallonië, is het aantal huisartsen. Studenten vinden deze specialisatie duidelijk niet aantrekkelijk genoeg. Aan Franstalige kant verschuilen ze zich telkens achter dit gegeven om van de federale quota af te geraken, zegt Van Peel.’ De contingentering en het ingangsexamen voor de studies geneeskunde en tandheelkunde bewijzen nochtans wel degelijk hun nut. Het tekort aan huisartsen moet op een andere manier aangepakt worden.

Redacteur artikel: Rani De Leeneer