Rand Paul: Not another fils à papa …

7 april 2015, 12 uur lokale tijd in Louisville Kentucky, begon het event waarop US Senator Rand Paul zijn kandidatuur aankondigde voor het presidentschap van de Verenigde Staten.

Na de conservatieve senator Ted Cruz uit Texas is hij de tweede Republikein die officieel een gooi doet naar de nominatie van de republikeinse ‘Grand Old Party’ (GOP).

De inleiding wordt verzorgd door een jonge vrouw van vooraan in de 20. Ze spreekt over social media, iets wat centraal zal staan in de campagne omdat Rand Paul echt op de zogenaamde millennials wil mikken. Ze spreekt over zijn toewijding aan burgerlijke vrijheden (privacy). Ze bevestigt vooral de rol van de outsider Rand Paul, de campagneslogan is dan ook ‘Defeat the Washington Machine, Revive the American Dream’. Ten slotte spreekt ze over de terugkeer naar ‘the founding principles’, de fundamenten van de Amerikaanse Revolutie: ‘Life, Liberty and The Pursuit of Happiness’. Ze besluit met die andere bekende slogan ‘STAND WITH RAND’, verwijzend naar het filibusteren tegen het inzetten van drones, waarbij Rand Paul dertien uur lang het woord nam en brede nationale bekendheid verwierf.

Papa Ron

Zijn vader Ron Paul, zelf driemaal presidentskandidaat is aanwezig. Hij zal zelf niet spreken, hij steunt zijn zoon met zijn aanwezigheid (ze zijn het naar eigen zeggen voor 99% eens). Wil hij Rand Paul écht helpen dan zal hij zich moeten beperken tot een rol in de achtergrond. Dit zal dan vooral zijn door het doorgeven van de sterk georganiseerde basis van vrijwilligers (Young Americans for Liberty) en hen warm te houden om campagne te voeren voor zijn zoon, zoals ze dat voor hem deden. Want in tegenstelling tot Ron Paul, die het verspreiden van ‘the message of liberty’ als kernpunt zag, wil Rand Paul wínnen en dat betekent compromissen -weliswaar op zijn voorwaarden- maken met het partijestablishment. Rand Paul zegt zelf een constitutional conservative te zijn die will opstaan voor de gehele Bill of Rights. Een libertariër dus …

Tegen Washington

Het evenement is strak geregisseerd en wordt afgewisseld met videofragmenten, begeleid door citaten van Rand Paul, waarin hij spreekt over de grondwet, de facebook-generatie, mensen in de gevangenis omwille van niet-gewelddadige drugsdelicten, tegen bank bail-outs, tegen afluisterpraktijken van de National Security Agency (NSA). Zijn bezoeken aan universiteiten, conservatieve, progressieve maar ook zwarte.
In een later filmpje spreekt hij over vrije schoolkeuze, een conservatief punt, waar Democraten –omwille van de vakbonden- sterke tegenstanders van zijn. Hier opnieuw in filmpjes waar veel Afro-Amerikanen en Latino’s in voorkomen. De vrije schoolkeuze is een punt waarvoor minderheden, die traditioneel Democratisch zijn, gevoelig zijn. Omdat ze omwille van armoede meestal veroordeeld zijn tot de lokale public school, die in arme buurten van heel slechte kwaliteit is.
De beelden worden afgewisseld met stukken uit toespraken zoals ‘Congress should read every bill’ en ‘Send the career politicians packing’.

Hij transformeerde zijn twitter-account in dr. Rand Paul, om aan te tonen dat hij eerst dokter is en pas dan politicus. Dit is zondermeer een verwijt naar één van zijn grootste tegenstanders, gouverneur Scott Walker. Een conservatief die ook veel anti-establishmentstemmen aantrekt, maar iets meer in de mainstream van de partij ligt. De man heeft echter nooit in de private sector gewerkt.

Afro-Amerikanen
De tweede spreker is Dominee Stephenson, die verwijst naar hoe Rand Paul een hand uitstak naar de zwarte gemeenschap vooraleer hij senator was. De man was vroeger een Democraat en steunt nu Rand Paul.

Rand Paul komt sterk uit de hoek tegen de ‘War on Drugs’. Een oorlog die vooral de zwarte gemeenschap hard treft, terwijl blank en zwart evenveel drugs gebruiken zitten er disproportioneel veel meer zwarten in de gevangenis voor niet gewelddadige drugsdelicten.

JC Watts is de derde spreker. Ook een zwarte Amerikaan, lid van het Huis van Afgevaardigden voor de Republikeinen van 1995 tot 2003, voormalig quarterback (American Football) en zeer bekende sociaal-conservatief (‘It is impossible to understand America without God’). Ook zijn aanwezigheid moet aantonen dat Rand Paul staat voor een ándere partij. Watts is steeds kritisch geweest voor de regering van George W Bush, die hij ooit verweet ‘to have been spending like drunken sailors’. Het is een man van het conservatieve establishment van de partij. Zo steunde hij de vorige keer Newt Gingrich.

Mevrouw Paul

Zijn vrouw Kelley spreekt over de zachte kant: hun ontmoeting, ze spreekt over het liefdadigheidswerk van haar echtgenoot voor kinderen met gezichtsproblemen en hoe hij het vaderschap invult. Over Rand zijn eerste echte politieke stappen, toen hij de wedstrijd van zijn zoon moest verlaten om een ‘kleine’ toespraak te houden, waar hij aankondigde dat hij zich kandidaat zou stellen om mee te doen aan de verkiezingen voor de Amerikaanse Senaat, er waren maar liefst 750 mensen op afgekomen. Het was in volle Tea-party hype.

TEA-Party

De Tea-party is een spontane losse beweging van mensen die bezorgd zijn over de hoogte van de overheidsschuld en de -uitgaven.
Het is de Tea-party-beweging die hem aan zijn senaatsverkiezing hielp. Het establishment steunde hem niet. Belangrijk hierbij is dat hij ook belangrijke steun kreeg van Sarah Palin die in 2009-2010 hoge toppen scheerde. Mitch McConnell, de leider van de Republikeinen in de Senaat en ook uit Kentucky, steunde zijn tegenstander. Eenmaal in Washington werden de twee echter vrienden. Rand steunde afgelopen jaar McConnell dan ook heel hard tijdens een moeilijke herverkiezingscampagne. McConnell zei achteraf er alles aan te doen om Paul te steunen in een eventuele presidentscampagne. Paul zal hem goed kunnen gebruiken.
Paul schreef na één jaar Senaat het boek The Tea Party goes to Washington. Ook de Texaanse senator Ted Cruz is een belangrijk Tea-Party-figuur, wil één van de twee écht kans maken op de nominatie zal één van hen de baan moeten ruimen voor de ander.

Rand Paul

Tijdens zijn speech is het duidelijk dat Rand Paul een ander soort Republikein, ‘a different kind of Republican’ wil zijn, een outsider. Maar wel een outsider die behoort tot de Republikeinse Partij.

Concreet wil hij geld verschuiven van de niet-productieve sector (overheid) naar de productieve sector (private sector). Hij wil dit doen door een belastingverlaging (vlaktaks van 17%), het verlagen van de totale federale overheidsuitgaven met 1% per jaar waardoor er na vijf jaar een evenwicht moet zijn.
In het gevecht om de nominatie van de Republikeinse Partij zien we dat Rand Paul een opening maakt naar de mainstream door een verhoging van het defensiebudget voor te stellen. Maar ook hier maakt hij het verschil met zijn tegenstanders, hij wil dat compenseren door een verlaging in de overheidsuitgaven. Daarnaast verklaart hij heel duidelijk de ‘radicale Islam’ tot vijand. Toch is hij echter een voorstander van een meer gematigd buitenlands beleid.

Kansen

Wat zijn de kansen van Rand Paul op de nominatie? Rand Paul is in elk geval een ‘tier one contender’, wat wil zeggen dat er verwacht wordt dat hij lang zal meedoen in het proces van de nominatie. Er zijn twee andere ‘tier one contenders’: Scott Walker en Jeb Bush uit Florida. Veel wordt beslist in de eerste primaries, zodat men ‘momentum’ kan opbouwen. In 2012 was Ron Paul er in Iowa dicht bij en was hij tweede in New Hampshire (Na Romney die in de staat er naast woonde). Dus het zal zaak zijn van die stemmen alvast vast te houden en het beter te proberen doen. Interessant is wel dat er belangrijke steun komt uit South Carolina (3^e primarie), waar hij op de steun kan rekenen van voormalig gouverneur thans Congreslid Mark Sanford, een man die zelf ooit getipt werd als presidentskandidaat, maar door een buitenechtelijke relatie met een Argentijnse zijn ambities mocht opbergen. De steun van Sanford is cruciaal omdat Paul in South Carolina niet kan terugvallen op een goed georganiseerde basis van zijn vader.

Er wacht Rand Paul de zware taak om de mainstream van de partij genoeg te bedienen en die te verzoenen met de drang naar zuiverheid van de aanhangers van zijn vader en omgekeerd de aanhangers van zijn vader te verzoenen met de compromissen die nodig zijn om verkozen te geraken. Slaagt hij in deze moeilijke opdracht dan heeft hij een kans om op 20 januari 2017 zijn hand op de bijbel te mogen leggen en af te sluiten met ‘So help me God’.

Foto: (c) Reporters