Tom Van Grieken schrijft een boek en hij weet hoe dat moet

Politieke boeken. Meestal zijn ze weinig interessant, op enkel uitzonderingen na. En nu is het aan ons, de nieuwste van Tom Van Grieken (Vlaams Belang), is zo’n uitzondering. Slim gemaakt, vertelt het meer dan een verhaal. En dat is ook exact de bedoeling.

Slim

En nu is het aan ons  van Tom Van Grieken is een slim boek. Genoeg anekdotes houden het verhaal lopend. Je krijgt een beeld achter de coulissen van gebeurtenissen die bekend zijn, of net niet en je zo een inkijk gunnen. Van Grieken wisselt dat anekdotische en verhalende af met partijstandpunten. Vanaf elke bladzijde schreeuwt het boek de lezer toe ‘wij zijn een normale partij’. En die boodschap moet liefst zo breed mogelijk uitgedragen worden.

Tom Van Grieken heeft heeft geen boek voor de wetstraatwatchers geschreven. Het is een boek voor fans, volgers en impulskopers. Dat hij de top tien van populairste politici binnenkomt zal daar zeker toe bijdragen. En nu is het aan ons  is een laagdrempelig boek voor een breed publiek een. Een boek met een bedoeling. Zoals met de sociale media wil Van Grieken ook hier rechtstreeks met het publiek communiceren. Zoals gezegd, er zitten er heel wat partijstandpunten in, stukken uit toespraken, pamfletten en interviews worden naadloos in het verhaal geschoven. Dit boek vertelt niet de geschiedenis van Vlaams Belang de jongste jaren, maar de geschiedenis van Vlaams Belang zoals zij willen dat we die zien.

Het verhaal van Tom

Wie het boek koopt om meer te weten te komen hoe het er de jongste vijf jaar bij Vlaams Belang aan toe ging, wordt niet teleurgesteld. De lezer mag Tom Van Grieken volgen doorheen enkele goed gekozen momenten in zijn carrière in het Vlaams Belang. Van jongerenvoorzitter, naar voorzitter, de dramatische verkiezing van 2014 en de daaropvolgende massale afvloeiingen, een persoonlijk drama. In het boek lees je dat sommigen zelfs de moed niet hadden om de personeelsleden te contacteren om ze te vertellen dat ze ontslagen waren. Dat soort details geven het gevoel dat er geheimen gedeeld worden.

De lezer leert ook dat in die tijd de partij ‘organisch gegroeid’ was en geen organigram had. Een Mexicaans leger met op het hoogtepunt 120 personeelsleden. Van Grieken vertelt niet de vele verhalen die daarover de ronde doen, van personeelsleden waarvan niemand precies wist wat ze daar deden bijvoorbeeld.

Een nieuw Vlaams Belang

Na 2014 herschept Tom Van Grieken de partij gesteund door enkele oude getrouwen en vrienden in de partij. Vanuit een analyse die ze al als jongere van de partij gemaakt hadden. De belangrijkste personages worden bij name genoemd. Het maakt ook enkele keuzes duidelijk waarom werd Ortwin Depoortere als commissievoorzitter in de Kamer of Bob De Brabandere als senator.

Het meest hilarische verhaal is waarschijnlijk de telefoon van het paleis met de vraag om het gsm-nummer van de voorzitter. Die oproep kwam binnen op het algemeen nummer van de partij. Daar waren ze niet zeker of het echt het paleis was, het kon ook De Ideale Wereld zijn. Toen Van Grieken uiteindelijk de lang verwachtte telefoon kreeg, legde hij per ongeluk af. Hij moest terugbellen… alweer krijg je de indruk in de interne keuken te mogen kijken, al kom je niet verder dan een anekdote.

En nu is het aan ons, Koning

Dat Van Grieken als voorzitter van Vlaams Belang naar de koning ging was niet zo evident. De voorzitter wou het naar de buitenwereld als de gewoonste zaak ter wereld doen uitschijnen. Maar in de auto belde hij wel enkel oude getrouwen op om hen te waarschuwen. Dit was een paradigmashift voor de partij, maar daar gaat Van Grieken niet op in.

Een politiek boek is interessant om wat het zegt en wat het niet vertelt. Zo lees je niets over de bewuste strategie om na de verkiezingen door de koning te worden gevraagd. Niets over de communicatie in de pers en naar anderen om duidelijk te maken dat Van Grieken zou gaan, als hij gevraagd zou worden. Het initiatief kwam niet enkel van de koning. Ik had graag bevestigd gezien of het waar is dat Van Grieken dat met De Wever heeft besproken en De Wever dat overbriefde aan de koning. En wanneer precies vond men bij Vlaams Belang dat ze na de verkiezingen bij de koning moesten gaan.

Cordon rond Vlaams Belang

Als jonge voorzitter worstelt Van Grieken met de pers. Hij wordt genegeerd. Hij en zijn partij tellen niet meer mee. En daar werken ze aan. Ze bezinnen zich over de inhoud, over de vorm en over de mensen. Vlaams Belang verandert.

De aanvaring tussen Van Grieken en Dewinter over diens bezoek aan Gouden Dageraad in Griekenland moet tonen dat de partij veranderd is. Het negeren door de pers zorgt voor de grote activiteit van de partij op sociale media. Die heeft een groot effect. Het sociale cordon brokkelt af doordat mensen berichten van Vlaams Belang delen. Vlaams Belanger zijn wordt minder een taboe.

Het laatste hoofdstuk (te lezen als voorpublicatie op Doorbraak.be) geeft weer waarom het volgens van Grieken nodig is dat Vlaams Belang de grootste is in 2024. Het is al het ware de aanloop naar de lange campagne. Van Grieken beseft dat het anders moet. Hij wil zijn partij naar de macht. Hij wil tonen dat een stem voor Vlaams Belang echt het verschil zal maken. Ze willen regeren en in 2024 de grootste zijn om zelf de kaarten te kunnen verdelen.

Politiek boek

En nu is het aan ons  laat zien hoe hoe Van Grieken zijn partij wil positioneren. Hij wil laten zien hoe zijn partij nu al vanuit de oppositie weegt. Hij wil de lezer overtuigen van het nut van een stem voor zijn partij.

Een politiek boek is ook interessant om te zien wat er niet verteld wordt. Wat is er precies onderhandeld tussen N-VA en Vlaams Belang? Een heel klein tipje van de sluier. Meer wordt er niet opgelicht. Eigenlijk weten we niets meer. Noch N-VA’ers, noch VB’ers die erbij betrokken waren willen er iets over lossen. Een journalist die het wil onderzoeken vangt bot. Dat heeft ook betekenis. Voor 2024 staat inderdaad heel wat op het spel.