Spaanse regering complotteert tegen Catalonië

Een nieuwe dag, een nieuw schandaal. Zo gaat het nu al jaren met de regering van Mariano Rajoy. Algemene corruptie binnen de Partido Popular, een dubbele partijboekhouding, belangenvermenging, georganiseerde spionage en beschadigingscampagnes binnen politie en gerecht tegen de Catalaanse nationalistische partijen en politieke kopstukken, niets waar Mariano Rajoy en zijn mederegeringsleden zich voor hoeven te schamen. En dus blijven ze gewoon op post.

Nieuwe lekken dagen voor algemene verkiezingen

De Spaanse internetkrant Público blijft lekken – met geluidsfragmenten – spuien nauwelijks een dag verwijderd van de algemene verkiezingen op zondag 26 juni (zie vorige berichtgeving (1) en (2)). Steeds meer complotten komen aan het daglicht. De doelstelling van deze complotten is duidelijk: Catalaanse pro-onafhankelijkheidskopstukken beschadigen. Alle middelen zijn daar goed voor: de politici in kwestie en hun familieleden worden bespioneerd, valse politierapporten worden opgesteld, buitenlandse rekeningen worden uitgevonden, het gaat zelfs zo ver dat voor oud-minister-president Artur Mas een fictieve dochter zou gecreëerd worden. Een die in Madrid zou wonen en zou leven middels subsidies van de Catalaanse regering. Sommige beschadigingsoperaties, zoals deze laatste, zijn zo ongeloofwaardig dat ze niet gepubliceerd werden in bevriende media. Andere, zoals die van de rekeningen van Artur Mas en Xavier Trias (oud-burgemeester Barcelona) werden wel gepubliceerd, telkens net voor cruciale verkiezingen en brachten de bedoelde imagoschade toe.

Cafépraat wordt voorpaginanieuws

De twee kopstukken uit de lekken zijn de Spaanse minister van Binnenlandse Zaken, Jorge Fernández-Díaz, en het hoofd van het Spaanse Antifraude-agentschap in Catalonië, Daniel de Alfonso Laso. Beiden zijn telkens te horen op de audiofragmenten, waar ze de tactieken bespreken over hoe ze best Catalaanse politici kunnen beschadigen. Een van de laatste lekken toont aan dat ze achter de valse politierapporten zitten die toenmalig burgemeester van Barcelona Xavier Trias (van het liberale CDC) moest beschadigen, net voor de Catalaanse volksraadpleging op 9 november 2014 en een half jaar verwijderd van de gemeenteraadsverkiezingen. Trias zou zo 12,9 miljoen euro witwasgeld op een bankrekening staan hebben, een feit waar ze geen enkel bewijs voor hadden en zelf reduceerden tot “cafépraat”. Het hield Fernández-Díaz niet tegen de informatie door te geven aan zijn broer, gemeenteraadslid in Barcelona, die het op zijn beurt doorgaf aan de bevriende krant El Mundo. El Mundo publiceerde het ‘nieuws’ als hoofdtitel op de voorpagina.

Xavier Trias diende voor de zaak klacht in tegen El Mundo. Zonder succes: zijn klacht werd geseponeerd. Het imago van Trias was beschadigd en bij de gemeenteraadsverkiezingen moest hij het nipt afleggen tegen de links-populistische Ada Colau, die zich niet over Catalaanse onafhankelijkheid wil uitspreken. Ook zij gebruikte de (des)informatie om zowel Mas als Trias te discrediteren.

Gevolgen: schieten op de boodschapper en censuur

Als u dacht dat dit alles meer dan voldoende zou zijn om de eer aan zichzelf te houden, welnee. Zowel de Alfonso als Fernández-Díaz blijven gewoon op post en blijven de steun krijgen van de conservatieve regering. Wat de regering wel doet om de schade te beperken, is de werknemers van de Spaanse openbare omroep TVE verbieden om de gelekte geluidsfragmenten uit te zenden. Gezien de directeur van TVE benoemd is door de Spaanse regering, komt dit neer op regeringscensuur. De maatregel kon rekenen op protest van werknemers van TVE.

De internetkrant Público, die de lekken publiceert, kreeg ook een bezoek van de politie, dat de originele geluidsfragmenten kwam opeisen. Gezien deze zonder gerechtelijk bevel gekomen waren, weigerde men bij Público in te gaan op de vraag.

Gevolgen voor Spaanse verkiezingen?

Het blijft afwachten naar de gevolgen voor de Partido Popular zondag tijdens de verkiezingen. Waarnemers denken dat de PP op een historisch laagtepunt staat en nauwelijks hinder zal ondervinden van de schandaalsfeer die rond de partij hangt. Omdat het Spaanse tweepartijensysteem vorige december naar de prullenmand verwezen werd, kan de PP toch nog de eerste plaats behouden onder de ondertussen vier grote partijen. De tactiek van premier Rajoy is telkens dezelfde: het nieuws laten overwaaien, afwachten en hopen op het beste.

Podemos lijkt alvast de partij die het meest zal winnen. De peilingen tonen al een tijdje de mogelijkheid tot ‘sorpasso’ aan, de mogelijkheid dat de links-populistische partij over de socialistische PSOE wipt. Door het Spaanse electorale systeem worden echter de rurale binnenlandse provincies enorm bevoordeeld in zetels, een rekensysteem dat vooral de twee traditionele partijen, in het bijzonder de PP, bevoordeelt. Een grote winst in stemmen betekent dus niet automatisch een evenredige winst in zetels.
Vandaag beslist de Spaanse kiezer dus over het lot van Mariano Rajoy en zijn door schandalen geplaagde regering.

Foto: Spaans minister van Binnenlandse Zaken, Jorge Fernández-Díaz