Spreek mij vooral tegen!

Het klopt: als we uit de coronalockdown willen is opsporen en testen essentieel. Het virus is niet weg, en er is geen vaccin of medicijn. Willen we geen tweede lockdown, en willen we, zoals Bart De Wever heeft opgemerkt, voortaan alleen zieke en mogelijk besmette mensen isoleren — ook in het belang van onze economie en dus van ons welzijn — dan moeten we opsporen met wie besmette mensen contact hebben gehad, en die daarna testen.

En dus gaan we in Vlaanderen tracen, maar op zijn Belgisch. Dat wil zeggen: veel te duur, gruwelijk duur eigenlijk, alsof we geld zat hebben; omdat we — dat maakt het nóg erger — per se diegenen moeten bedienen die al tientallen jaren goed bediend zijn. En het is verbazingwekkend hoe makkelijk dat allemaal passeert, hoe corona ook onze kritische zin heeft aangevreten.

Kaaiman heeft het in De Tijd altijd over Zelfbediening W.Beke. Hij vergist zich: Wouter Beke bedient ook anderen. Hij is één keer – toen het over bezoek in de woonzorgcentra ging — hard gebotst met de eigen zuil, maar dat heeft hij nu ruim goedgemaakt. Zoals het hoort: met geld, veel geld. De andere partijen in de Vlaamse Regering stonden erbij, en ze keken ernaar.

Lean and mean. Niet dus.

Wat hieronder staat, is bijeengesprokkeld aan de hand van (voor het overgrote deel) publieke informatie. De conclusie is mijns inziens hallucinant en tegelijk zeer teleurstellend, omdat ik dacht dat Vlaams beleid toch een ietsje serieuzer was. Efficiënt, lean and mean, gelijk we zeggen. Niet dus. Dat is zo waar dat ik eigenlijk hoop dat het niet waar is. Spreek mij dus vooral tegen!

In het kort… Vlaanderen beslist meteen dat dat opsporingswerk moet worden uitbesteed. Dat daarvoor ook Vlaamse ambtenaren kunnen worden ingeschakeld die vandaag eigenlijk werkloos zijn, maar toch worden doorbetaald, dat wordt niet eens in overweging genomen.  En dus schrijft het Vlaams Departement Welzijn een offerte uit waarop binnen de 48 uur moet worden gereageerd.

Het idee is één van de grote consultancybureaus die tracing te laten organiseren, in samenwerking met interim-bedrijven en callcenters. Die consultants maken op tijd een offerte. Ze zijn alle bereid gezien de toestand een flinke korting te geven op de marktprijs. Toch lukt het niet. Naar verluidt omdat de Inspectie van Financiën bezwaren heeft.

Op 27 april wordt beslist ondanks de urgentie — het tracen moet beginnen op 4 mei — de opdracht niet te plaatsen. Ook vanwege ‘voortschrijdend inzicht’ en omdat het bestek moet worden verbeterd, schrijft Wouter Beke in zijn gemotiveerde beslissing tot niet-plaatsing.

Zuilen in actie

Het bestek wordt kort nadien verbeterd. Nou en of! Het te besteden bedrag wordt fors opgetrokken. Én… de mutualiteiten worden aangeschreven. Via het VICO, het Vlaams Intermutualistisch College, waarvan de baas van de CM de voorzitter is. Van dan af schieten de zuilen in actie, nationwide. Zuilen, meervoud, want alleen met de christelijke zuil werken, dat zou echt stom zijn. En dus worden de kameraden aan de andere kant van de taalgrens mee in het bad getrokken. We tracen in heel België volgens hetzelfde systeem. En er wordt samengewerkt en eerlijk gedeeld: in Vlaanderen krijgt de CM het voortouw, in Wallonië de socialistische mutualiteit, in Brussel de onafhankelijken. Iedereen bediend, iedereen content.

Na de Boerenbond met zijn AVEVE-winkels, na Unizo wat later, is nu beweging.net aan de beurt. De christelijke partij zit dan wel in de nesten, maar de zuil werkt als de beste. De coronacrisis staat voor collectieve verarming, maar niet voor iedereen.

Hallucinante cijfers

Voor zeven maanden tracen is in Vlaanderen een bedrag van 101 miljoen voorzien. Het Nieuwsblad heeft een en ander uitgevogeld en publiceerde hallucinante cijfers. In het kort: de 735  callcentermedewerkers kosten elk € 333 per dag, exclusief BTW. Tegelijk lees ik dat sp.a aanklaagt dat die mensen het moeten doen met het minimumloon. Hier klopt iets niet…

Voor de echt moeilijke gesprekken met besmette mensen wordt 43 man voorzien, die elk een kleine € 1 000 per dag kosten, en dus ruw geschat bruto een 22 à 23 000 euro per maand verdienen. Dat is evenveel als de premier of de minister-president. Hier klopt iets niet..

En dat dus omdat we geen app wilden, ook al was die bij vergelijking spotgoedkoop. Al wordt er — de waarheid heeft haar rechten — voor de ontwikkeling van die app in dat tracingcontract óók nog geld uitgetrokken: 16 800 euro. Dat is 0,17% van de totale kostprijs. Een mens moet zijn prioriteiten kennen, niet waar…

Ziekenfondsen schenden privacyregels

Een app wilden we niet vanwege privacyproblemen. Leo Neels legt in Het Laatste Nieuws uit dat dat privacyprobleem gewoon niet bestaat. Maar, zei Wouter Beke in De Zevende Dag, de ziekenfondsen zijn bekend met gezondheidsproblemen, en met privacy ook. Ik viel van mijn stoel…

Helaas voor ons, en gelukkig voor Beke, was het De Zevende Dag ontgaan dat de eigen VRT-redactie nog geen half jaar terug had ontdekt dat de ziekenfondsen gegevens over het surfgedrag op hun websites hadden verkocht aan adverteerders. Stel: je gaat op de website van je ziekenfonds info zoeken over incontinentie, en hups, als bij wonder krijg je advertenties van TenaLady of -Men. Dat is een megaovertreding van de privacyregels, waar megaboetes aan vasthangen, maar geen enkele krant (op Metro na) vond het de moeite dat te melden. En de ziekenfondsen zelf gingen dat meenemen in de verdere ontwikkeling van hun cookie-beleid. Twee maand later deed VRTnws nog een check, maar er bleek niets veranderd.

Over ziekenfondsen en privacy kan ik trouwens een woordje meespreken. Toen ik in Gent in 2012 lijsttrekker was voor de gemeenteraadsverkiezingen, postte per vergissing iemand een privé-Twitterbericht aan Daniël Termont op het open net. Hij bood een print aan van de data over mijn medicamentenverbruik. ‘Zyn (sic) sis-kaart liegt niet,’ schreef hij. Medicamenten die ik overigens kocht in een apotheek… van de Socialistische Mutualiteit. Ik heb op 8 mei 2012 om 16u15 daarvan aangifte gedaan, maar heb er nadien niets over vernomen. De mutualiteit zal dat zonder twijfel meegenomen hebben.

Mutualiteiten zijn mega-ondernemingen

Ziekenfondsen en privacy is dus — ik dank de metafoor aan Louis Tobback — zoals het Kinderwelzijn toevertrouwen aan koning Herodes. Ziekenfondsen en transparantie is trouwens al even moeilijk. Het Rekenhof kreeg van de regering Michel de opdracht de ziekenfondsen door te lichten. In zijn laatste rapport van september 2018 komt het Hof tot de conclusie dat de ziekenfondsen niet door te lichten zijn. Ze leverden aan de auditeurs wel massa’s info, maar, zei het Hof, weinig of niets bruikbaars…

Terwijl ziekenfondsen als behoeders van het belang van de patiënten heel goed werk zouden kunnen leveren. Maar helaas. Het patiëntenbelang ten aanzien van — ik zeg maar wat — apothekers wordt waargenomen door organisaties die zelf talloze apotheken drijven. Tja, wat had u gedacht… Mutualiteiten zijn mega-ondernemingen die én rechter én partij zijn.

Vlaanderen is ook België

En o ja, een toemaatje: Wouter Beke heeft de vaderlandse pers in slaap gewiegd met een zeer oud trucje. Hij liet weten dat hij onderhandelde met de mutualiteiten om de prijs te verlagen. En, dames en heren, dat is gelukt! Proficiat! In plaats van afschuwelijk duur is de deal gewoon verschrikkelijk duur. Eén bron zegt: de normale prijs maal twee. Een andere zegt: 50% teveel.

In De Tijd ging het in het weekend over misbruik van coronamaatregelen door vooral bedrijven. Een Oost-Vlaams fiscalist had het over een hold-up op de staat. Kan het dat onze regeringen die mee organiseren?

Maar troost u: in het gevecht tegen het coronavirus zijn we — het wordt ons dagelijks gezegd — heel goed bezig. Onze kinderen en kleinkinderen zullen met dankbaarheid en groot genoegen de putten vullen die we gisteren en vandaag met steeds hernieuwde geestdrift hebben gegraven. En nóg een voordeel, we hoeven niet meer communautair te polariseren: Vlaanderen is ook België. Tot en met. Maar spreek mij dus vooral tegen.