Een stapje verder kijken dan de volgende verkiezingen

In Frankrijk is men soms een stapje verder dan hier, en dus gaat de discussie daar al lang niet meer over de hoofddoek, maar over de boerka. En Mieke Van Hecke beweert dan wel dat ze ‘de feministische literatuur’ kent, maar ik vraag me toch af of ze Elisabeth Badinter wel eens gelezen heeft. En u zult zeggen: een hoofddoek is nog geen boerka… maar wat ze in Frankrijk al jaren weten, is dat de hoofddoek maar een opstapje is naar het echte werk.
Over sociale en familiale druk rond ‘da lapke stof’ — om met intellectueel lichtgewicht Steve Stevaert te spreken — deed Mieke in elk geval geringschattend in het gesprek met Darya Safai. Als die druk er was, áls die er zou zijn, dan had ze haar antwoord klaar: pesten komt ook voor hé! Ze herhaalde dat nog eens, fier als ze was op haar vondst, maar om helemaal in het idioom van de cafépraat te blijven had ze beter kunnen toevoegen ‘ge moogt niet vloeken ook hé!’

Mieke lijkt niet te snappen welke politiek achter al die hoofddoeken zit: een politiek op lange termijn, die stap voor stap gaat, en meer en meer het openbare terrein verovert. Maar zoiets snappen is ook veel gevraagd als er gemeenteraadsverkiezingen zitten aan te komen.
Laat ik daarom een stukje vertalen van een feministe die de draagwijdte van de islamiseringspolitiek wél snapt:

Adres aan diegenen die vrijwillig de boerka dragen

Élisabeth Badinter
9 juli 2009

Nadat de hoogste religieuze islamitische gezagsdragers verklaard hebben dat kledij die het lichaam en aangezicht helemaal bedekt niet onder een religieus gebod valt, maar uit de traditie voortkomt, wahabitisch voor de enen (Saoedi-Arabië), en pasjtoen (Afghanistan/Pakistan) voor de anderen, gaat u dan nog door met de volledige bedekking van uw gezicht?
Aldus onttrokken aan andermans blik, moet u zich er wel rekenschap van geven dat u wantrouwen en angst opwekt, zowel bij kinderen als volwassenen. Zijn wij in uw ogen dan in die mate verachtelijk en onrein dat u ons alle contact weigert, elke omgang, en tot zelfs een glimlach van herkenning?
In een moderne democratie, waar men transparantie en gelijkheid der geslachten tot stand wil brengen, laat u ons brutaal weten dat dit alles uw zaak niet is, dat de verhouding met de anderen u niet aangaat, en dat onze strijd niet de uwe is.
Dan vraag ik me toch af: waarom niet in een land als Saoedi-Arabië of Afghanistan gaan leven, waar niemand u zal vragen om uw aangezicht te laten zien, waar uw dochters op hun beurt gesluierd zullen zijn, waar uw man polygaam zal zijn en u zal kunnen verstoten als hem dat zint, wat ginds veel vrouwen zozeer te lijden hebben.
Eigenlijk misbruikt u de democratische vrijheden om ze tegen de democratie te keren. Of u het nu met subversieve bedoelingen, of als provocatie, of uit onwetendheid doet, het echte schandaal niet zozeer de blik die u ons misgunt, maar wel de klap die u uitdeelt aan al uw onderdrukte zusters die de dood riskeren om eindelijk de vrijheden te kunnen genieten die u veracht. Vandaag is dat uw keuze, maar wie weet of u morgen niet gelukkig zult zijn er een andere te kunnen maken. Zij kunnen dat niet… denk daaraan.