Strengere wapenwetten zorgen niet voor minder geweld

Telkens er een incident met wapens is, zoals nu weer in El Paso en Dayton, heb je er die oproepen alle wapens in de ban te doen. Maar is dat wel logisch, is dat de moreel de juiste keuze en is dat überhaupt wel praktisch haalbaar? Klopt de ogenschijnlijk logische redenering ‘meer wapens zorgen voor meer geweld en moord’ wel?

En als we alle wapens zouden verbieden, kan de overheid zijn burgers dan wel voldoende beschermen tegen gekken met vuurwapens? Moeten burgers niet eerder het recht opeisen om zichzelf te beschermen en dus zelf over wapens mogen beschikken?

Het is erg gemakkelijk te roepen dat alle wapens moeten worden verboden na gewelddadige schietincidenten. Dat is een natuurlijke reactie. Angst, wanhoop, verontwaardiging en een oprecht verlangen zulke slachtpartijen te vermijden liggen aan de basis ervan.

Echter, dat de vrije verkoop van wapens het gemakkelijker maakt voor eventuele daders om aan vuurwapens te geraken is een serieus misverstand. De terroristen in Parijs, Verviers en elders hadden niet braaf legaal een vergunning aangevraagd.

Volautomatische oorlogswapens zijn illegaal en daar is nooit een vergunning voor te krijgen, nergens. Een volautomatische vuurwapen als de AK-47 (Kalashnikov) is echter voor gangsters en terroristen heel makkelijk verkrijgbaar. Dat gaat bijvoorbeeld zo: Een overheid doet aan inzameling van dat soort wapens en corrupte politiemannen verkopen ze door aan gangsters, zoals gebeurde in Zuid-Afrika.

Geen bewijs dat minder wapens geweld doet dalen

Een studie in de VS door het Crime prevention research centre (CPRC) kwam tot de vaststelling dat in de Amerikaanse staten waar je zonder vergunning een wapen verborgen mag dragen, er ook het minst gewelddadige delicten voorkomen. Criminelen veranderen hun gedrag, passen zich aan en denken blijkbaar tweemaal na voor ze daar een slachtoffer aanpakken. De angst van de crimineel om onverwacht met één of meerdere gewapende tegenstanders te maken te krijgen, schrikt blijkbaar af. Wie had dat gedacht. Dat strookt met het omstreden boek van John Lott ‘More guns, less crime’

Een erg controversiële studie uit 2007, van Gary Mauser die verscheen in het Harvard Journal of Law and Public Policy wees alleszins uit dat moorden en wapens geen verband hebben met elkaar. Het argument dat er meer moorden zouden gebeuren indien er meer wapens in een land circuleren, is blijkbaar fout. Wie een moord wil plegen, vindt daar een wapen voor. Dat heeft met vuurwapens niets van doen.

De studie gaat zelfs een stapje verder: waar er veel wapens zijn, is er weinig geweld op burgers. Dat lijkt de studie van het CPRC te bevestigen die zegt dat in staten waar verborgen wapenbezit is toegelaten er veel minder gewelddaden met vuurwapens te betreuren zijn. Andere studies zijn voorzichtiger.

Volgens een FBI rapport werden er in 2016-2017 vijftig ‘active shooter incidents’ geteld. In zes gevallen stopten gewapende burgers de daders met hun legaal vergunde wapen. De goede man/vrouw met het vuurwapen die de slechte man met het vuurwapen stopt is dus geen mythe.

Long term homicide rates stelt ook dat in de VS het aantal moorden onvoorstelbaar zijn gedaald. Van 35 moorden per 100.000 inwoners in de zeventiende eeuw naar bijna vijf moorden vandaag. Cijfers die in lijn liggen met West-Europa. Wij gingen ook van meer dan vijftig moorden naar ongeveer twee moorden per 100.000 inwoners.

Telkens wanneer er een incident is met een vuurwapen, kan je het van op de eerste rij mee beleven in onze media; dan is er onevenredig veel aandacht voor. Het verkoopt goed en het is al bijna zo zeldzaam en traumatisch als een vliegtuigongeluk

Twintig doden in een aanslag in Caïro. Ondertussen heeft Egypte 4,1 vuurwapens per 100 capita en staat het op de 134ste plaats wereldwijd. De VS hebben 120 vuurwapens per 100 capita. 57% van de Amerikaanse gezinnen hebben echter geen vuurwapens in huis. Dood door geweld staat op plaats 22 in de VS. Veel van de doodsoorzaken zijn zogezegde welvaartziektes. Gaan we de welvaart verbieden, omdat je daar ook aan kan sterven?

Laten we de cijfers van de VS er even bij nemen. Van de 47.220 schietincidenten in 2018, waren er 11.984 met dodelijke afloop, veel ‘gang-related’. Tweeëntwintigduizend mensen pleegden zelfmoord met een vuurwapen. Dit jaar staat de teller al op 33.306 incidenten. Om dit in perspectief te plaatsen: er sterven jaarlijks 40.000 mensen in het verkeer in de VS.

Het Groothertogdom Luxemburg kent strikte wapenwetten en weing privaat wapenbezit (15 op 100 inwoners). Er worden 0,8 moorden per 100.000 inwoners gepleegd. Zwitserland, met veel privaat wapenbezit (45 op 100 inwoners), kent 0,6 moorden per 100.000 inwoners.

In Mexico daartegen is sterven door geweld doodsoorzaak nummer acht, en dit met slechts 15 wapens per 100 inwoners. In Brazilië zijn er meer dan 40.000 moorden per jaar en slechts 8 wapens per 100 inwoners. Dood door geweld staat er op de vijfde plaats van alle doodsoorzaken. Dat minder vuurwapens voor minder moorden en geweld zorgen, zie ik niet aan die cijfers. Integendeel. Voorbeelden zoals Kim De Gelder en de recente opstoot in mesaanvallen in Londen en de UK (van 25.000 in 2014 naar 45.000 in 2019) laten ons duidelijk zien dat een mes ook voldoende schade kan aanrichten. Ook Duitsland kende een stijging van maar liefst 900% in mesaanvallen sinds 2008. Niemand wil alle messen verbieden. Behalve dan Sadiq Khan, de socialistische burgemeester van Londen.

De olifant in de kamer

De grote Afro-Amerikaanse denker Thomas Sowell, schreef reeds in 2012 in zijn stuk ‘The great gun control fallacy‘ dat er geen enkel verband is tussen vuurwapens en moordcijfers. Er zijn meer wapens op het platteland dan in de stad, maar er zijn meer moorden in de stad dan op het platteland. Er zijn meer wapens in handen van blanke mensen, maar er vallen meer moorden te betreuren onder en bij zwarte Amerikanen. In de twintigste eeuw verdubbelde het aantal wapens en toch daalden de moordcijfers. Mensen zijn het probleem zegt hij, niet wapens.

Dat ligt in lijn met wat Stefan Molyneux zegt. Hij geeft ronduit onthutstende cijfers in een erg instructieve video. Black lives matter, dat is toch vooral enorm veel geweld onder de zwarte bevolking die elkaar veel meer dan blanken, latino’s of Aziaten gewelddadig naar het leven staan. Maar dat zal wel ongetwijfeld racistisch zijn.

We moeten aanvaarden dat er gekken zijn, criminelen, gewelddadige wanhopige rebellerende halve zolen. Wie toevallig hetzelfde geloof aanhangt is niet medeverantwoordelijk. Vaak zijn politieke of religieuze motieven maar een voorwendsel voor mentaal gestoorde daders om hun misdaden te begaan. James Fallows schreef er een goed stuk over: The Cloudy Logic of ‘Political’ Shootings.

Kan de overheid zijn burgers wel beschermen tegen zwaar geweld?

Een ander belangrijk argument is toch wel dat de bevolking gewoon het recht moet hebben om zich om het even waar en wanneer te kunnen verdedigen tegen de overheid. Overheden wantrouwen hun burgers, burgers wantrouwen terecht hun overheden.

Ook al zijn er mensen die zich maar wat graag onderwerpen aan hun overheden, toch moeten ze zich het volgende afvragen. Mogen burgers zichzelf, hun familie en bezit verdedigen tegen gewapende criminelen of terroristen en dit met hulp van hun eigen wapens. Of willen ze dat recht ontzeggen aan mogelijke slachtoffers? Ik wil hun dat recht niet ontzeggen.

Zoals George Orwell reeds opmerkte: ‘Rifles, muskets, long-bows and hand-grenades are inherently democratic weapons. A complex weapon makes the strong stronger, while a simple weapon – so long as there is no answer to it – gives claws to the weak.’

Een populair doch foutief argument is dat waar mensen met wapens zijn, deze wapens worden afgenomen om dan tegen de eigenaar zelf te worden ingezet. Maar helaas voor de wapenbashers, een studie van de Chicago Law School zegt het anders. Schietpartijen vinden vooral plaats waar wapens verboden zijn en de slachtoffers ongewapend.

Het idee dat alleen de politie en het leger verantwoordelijk met wapens kunnen omgaan is evenmin correct. De voorvallen van misbruik en ongevallen zijn legio. Er is geen enkel bewijs dat ‘wapens verbannen en verbieden voor burgers, ook maar een beetje zou helpen. Waarom dan deze vrijheden opgeven? Waarom die vrijheid juist niet versterken? Zeker nu.

Goede opleidingen en erop toezien wie een wapen in handen krijgt is één ding, maar de idee dat strengere wapenwetgeving en een ontwapende bevolking voor een vreedzamere samenleving gaat zorgen, dat klopt gewoon niet. Stellen dat wapens voor geweld zorgen is gewoon een valse stelling die ons afleidt van de echte problemen, die daardoor niet worden aangepakt.

Nooit zal de overheid erin slagen om alle wapens te recupereren; zelfs als je eigenaars van wapens zou begraven in een bureaucratische hel (wat al het geval is) en een radicale zoek- en vernietigingsactie op touw zou zetten, dan nog zou je, in overgrote mate, de brave burger treffen. De crimineel koopt nu eenmaal zijn wapens niet op legale manier. Strenge wapenwetten zijn op maat van de crimineel geschreven en maken van de politie de vos in het hoenderhok.

Politici moeten de oorzaken aanpakken van dit geweld en niet de middelen waarmee dit geweld werd gepleegd.

* Een eerdere versie van dit artikel vermeldde het aantal vuurwapens in Egypte en de VS verkeerdelijk ‘per capita’ in plaats van per ‘100 capita’.