Tom Vandendriessche (VB) schrijft een boek: ‘We komen eraan!’

De verkiezingen komen eraan. Dat betekent ook boekenseizoen voor politici. Tom Vandendriessche van Vlaams Belang, publiceert We komen eraan, een bundeling van 60 stukken die hij schreef tijdens zijn termijn als europarlementariër. 

In je boek beschrijf je de belangrijkste speerpunten van de maatschappelijke visie van Vlaams Belang. 

Tom Vandendriessche: ‘Die vind je al in mijn inleidend hoofdstuk, De nationalistische revolte of de globalistische onderwerping. Daarin vat ik de belangrijkste assen van mijn visie op de Europese Unie samen. De oude breuklijnen tussen links en rechts, gelovig en vrijzinnig, zijn negentiende-eeuwse begrippen die hun relevantie verloren. De fundamentele breuklijn ligt nu tussen nationalisme en globalisme.’

‘We zien dat dat binnen de EU aan de manier waarop die transformeerde van een economische samenwerking voor welvaart en vrede tot een project waar we nooit voor getekend hebben. We zien dat de soevereiniteit van de lidstaten meer en meer beknot wordt. Kijk naar de Green deal en het Migratiepact, dat in één generatie meer dan 70 miljoen migranten niet-Europeanen naar Europa wil halen onder het mom van arbeidsmigratie, vanuit een duidelijk neo-liberale invalshoek. Denk aan het rechtsstaatmechanisme waarmee Polen en Hongarije om de oren worden geslagen.’

‘Als ik dat vertaal naar Vlaanderen, heeft net om die reden het Vlaams Belang momenteel zoveel succes. De burger ziet die verschuiving ook en wil terug greep via het klassieke politieke instrument op het  beleid: via verkiezingen. De proteststem is geëvolueerd naar een beleidskeuze voor meer controle vanuit de natiestaat en tegen de macht van ver-van-mijn-bed-liggende globalistische instellingen. Vandaar ook de titel van mijn boek: We komen eraan. Dat is volgens mij een onvermijdelijke evolutie.’

Over migratie stelt u dat net die niet-Europese arbeidsmigratie, van voornamelijk laaggeschoolden, ons meer kost dan het oplevert. Waarin zit die kost?

‘Die kost blijkt duidelijk uit de studies van dr. Jan van de Beek. Hij bestudeerde uitgebreid de cijfers voor Nederland. Wij hebben hem gevraagd hetzelfde te doen voor België en daaruit bleek dat ook bij ons de kost aanzienlijk groter is dan de baten. De kost zit voornamelijk in de uitgaven die een overheid moet doen om een samenleving draaiende te houden: sociale zekerheid, onderwijs en veiligheid. Daar legt die vorm van migratie een bovengemiddelde druk op. Van de Beek brengt die financiële repercussies ook voor ons in kaart en doet aanbevelingen om die transparanter te maken.’

‘Maar volgens mij is er ook een socio-culturele kost: hoe mensen verdrongen worden, het verlies aan identiteit in hun eigen land. Die kostprijs valt niet uit te drukken in euro’s. Maar dat is precies waarom verschillende kiezersgroepen, met verschillende achtergronden, van klassiek liberaal tot socialistisch, opnieuw een sociaal-culturele bescherming zoeken binnen het kader van de natiestaat. Net zoals de brede westerse middenklasse terug begint te kijken naar de natiestaat voor sociaal-economische bescherming. Brede groepen zien de natiestaat terug als fundamenteel democratisch instrument van machtsuitoefening om hun belangen te verdedigen en hun toekomst vorm te geven.’

‘Dat gegeven staat tegenover de globalistische hyperklasse. Die is sterk in de minderheid, maar oververtegenwoordigd in de politiek, de cultuur en het economische weefsel. Dat illustreert hoe de elite los staat van de rest van de samenleving.’

In dat kader duikt de term ‘omvolking’ regelmatig op. Een woord waar Vlaams Belang op afgerekend wordt omwille van de connotatie met het nazi-regime. Wat bedoel je daar nu eigenlijk mee?

‘Eerst moet je beginnen met uit te leggen wat een volk en identiteit is. Dat is een totaal ander concept dan de ‘klasse’ van de marxisten. Het gaat over een conservatieve invalshoek om te kijken naar de realiteit: natuurlijke gemeenschapsverbanden die zichzelf vormen rond taal, cultuur, afkomst en geschiedenis, maar ook toekomst. Dat sluit helemaal niet uit dat mensen die niet van geboorte tot een volksgemeenschap – en de politieke vertaling: burgergemeenschap – behoren, daar niet tot kunnen toetreden en behoren. Dat kan perfect via een politiek en cultureel proces.’

‘En wat is dan omvolking? Dat is een doelbewuste en georganiseerde politiek om het ene volk te vervangen door een ander, door middel van migratie. Dat is een politiek die verschillende regimes in het verleden hanteerden. Stalin deed dat met zijn transmigratiepolitiek: waarom wonen er zoveel Russen in de Baltische staten? Kijk naar de Krim, waar de Tataren door hem werden weggevoerd. De nazi’s gebruikten die methode ook. En China doet dat vandaag in Tibet. Waarom? Om de socio-culturele meerderheid te breken om andere belangen te gaan verdedigen.’

‘Het model van ongebreidelde massamigratie van mensen die socio-cultureel heel ver van ons afstaan en die op te korte tijd met te veel naar hier komen, zorgt er voor dat we evolueren naar een gesegregeerde maatschappij, een maatschappij van minderheden, zonder Leitkultur. Een maatschappij met onvoldoende gemeenschappelijkheid. En dat is eigenlijk een conflictmodel waar ik niet in geloof. omvolking is niet alleen door de nazi’s, maar ook door de communisten gebruikt als doelbewuste en georganiseerde politieke keuze om het ene volk te vervangen door het andere. En dat is manifest wat men met het EU-migratiepact van plan is. Dat zeggen ze zelf. Ik noem dat omvolking omdat die term perfect beschrijft wat er gaande is.’

Maar waarom blijven jullie die duidelijk beladen term gebruiken? Zo maak je het je politieke tegenstanders wel erg makkelijk.

‘Het zou zogezegd een nazi-term zijn, wat onzin is. Dan kom je in een andere discussie terecht. Het is de doelstelling van de politiek correcten om de inhoud van woorden te manipuleren door ze te herdefiniëren. Het opleggen van welke woorden je wel en niet mag gebruiken. Dat vindt zijn oorsprong bij Gramsci en zijn concept van de culturele hegemonie. Dit is onderdeel van een politieke strijd die wij niet gaan opgeven omdat een ander zegt dat we bepaalde woorden niet mogen gebruiken.’

‘In het woord omvolking zit het woord volk. En daarin zit een heel typerende vorm van identiteit, die wij in Vlaanderen en de noordelijke landen een belangrijk concept vinden. Nogmaals, een volk is een specifieke groep die door tijd en ruimte gedefinieerd wordt aan de hand van afkomst, taal en cultuur. En dat sluit natuurlijk niet uit dat je kan toetreden tot dat volk. Dat is voor ons evident. In Europa draait die groepsidentificatie niet, zoals in de VS, rond ras en etnische afkomst, maar om cultuur.’

‘Die cultuurstrijd gaan we blijven voeren. Tegen de woke-beweging, die onze identiteit en maatschappelijk model wil deconstrueren. Zij zetten in op slachtofferschap en Polarisatie via gender- en seksuele voorkeur en ras. Door te behoren tot deze of gene categorie ben je automatisch een slachtoffer of dader in hun onderdrukkingslogica en krijg je meer of minder rechten. Tegenover woke staat niet anti-woke, maar de liberale democratie. Waarin burgers gelijke rechten hebben. Woke geeft meer of minder rechten aan burgers op basis van hun biologische of andere kenmerken. Nationalisten geven gelijke rechten aan alle burgers op basis van hun burgerschap. Dat wil ik toch benadrukken.’

Dat brengt ons bij de cultuurstrijd. Het Vlaams Belang wordt uitgesloten op basis van de politieke standpunten, maar wil straks de bordjes omdraaien en de financiering van tegenstanders afsnijden als de partij aan de macht komt. Dat neigt naar censuur, niet? 

‘Eigenlijk niet. Wij raken niet aan de fundamentele rechten van burgers zoals recht op vrije meningsuiting en het recht op vergadering. Die zijn voor ons heilig. Maar er bestaat geen recht op subsidiëring. Subsidies zijn verbonden aan politieke keuzes. Politieke keuzes worden door de kiezer gelegitimeerd. Wij maken andere keuzes.’

‘Met het cultuurpact uit de jaren ’70 koos Vlaanderen voor een faire en gebalanceerde vertegenwoordiging van alle maatschappelijke stromingen. Voor inclusie van tendenzen in het democratisch debat, dus. Alleen heeft de linkerzijde, met het cordon sanitaire, een deel van de bevolking willen neutraliseren en verbannen uit dat debat. Het Vlaams belang mag niet deelnemen aan debatten binnen die socio-culturele instellingen. We komen niet aan bod bij debatten van de vakbonden. Maar ook als we vertegenwoordigers afvaardigen naar culturele instellingen zoals de KVS, wat ons van rechtswege toekomt, zijn die daar niet welkom.’

‘De linkerzijde heeft dus het sociaal pact rond cultuur en politiek gebroken. Wij gaan de strijd om de culturele hegemonie aan. Met dien verstande dat wij niet zeggen dat de linkerzijde niet mag bestaan, een bestaansrecht dat ze ons niet gunnen en willen afnemen door het invoeren van wetgeving rond vage begrippen zoals haatspraak. Zo proberen ze de oppositie te criminaliseren.’

‘Voor ons is de vrije meningsuiting absoluut en onaantastbaar. Maar dat betekent niet dat je automatisch recht hebt op subsidies om dat recht uit te oefenen. Dat kan je evengoed op eigen kosten in plaats van op die van de belastingbetaler. Subsidies zijn het onderwerp van politieke keuzes, die je voorlegt aan de kiezer. De kiezer weet heel duidelijk wat we van plan zijn: we gaan etno-culturele groeperingen die onze samenleving fragmenteren in plaats van aan integratie te werken, niet langer subsidiëren. We gaan de woke-ideologie, die burgers verschillende rechten geeft op basis van huidskleur en seksuele voorkeur, niet langer financieren. Omdat dat in strijd is met de liberale democratie.’

‘De linkerzijde kiest voor censuur. Wij kiezen voor pluralisme. Alleen moet dat niet per sé door de belastingbetaler gesubsidieerd worden. Wie een woke agenda wil doorvoeren, mag dat ongestoord doen. Maar wel op eigen kosten. Die keuze leggen we voor aan de kiezer.’