Trump ging naar Mexico

De Amerikaanse presidentskandidaat Donald Trump had het de afgelopen weken niet onder de markt. Zijn rivale Hillary Clinton scheerde ondanks talloze e-mailschandalen hoge toppen in de peilingen. Het schandaal bij het begin van de Democratische conventie, rond Debbie Wasserman-Schultz, de voormalige voorzitster van de democratische partij, die Clinton tijdens de voorverkiezingen bevoordeeld heeft ten opzichte van Sanders, werd door de mainstream pers grotendeels genegeerd. Meer zelfs, deze nam de “spin” uit het Clinton-kamp gewoon over, dat het om een computerkraak van Rusland zou gaan. CNN wijdde nog dezelfde avond in “Amanpour” volop aandacht aan de invloed van Poetin op de Amerikaanse verkiezingen, en de redenenen waarom Poetin liever Trump dan Clinton in het Witte Huis ziet. “Guilty by association” klinkt dat in mooi Engels.

Trump zag zich genoodzaakt zijn campagneteam dooreen te schudden, de teleprompter wordt niet enkel meer gebruikt voor de grote beleidstoespraken, maar ook voor de Trump-rally’s. De toon werd iets zachter, hij excuseerde zich mocht hij mensen gekwetst hebben en hij spreekt vaak over de situatie van de Afro-Amerikanen. Trump als verzoener.

En toen kwam op dinsdag 30 augustus de uitnodiging van de Mexicaanse president Peña Nieto. Clinton sloeg de uitnodiging af. Trump aanvaardde ze met beide handen en vloog een dag later, enkele uren voor zijn belangrijke toespraak over (illegale) immigratie, naar Mexico voor een onderhoud met de Mexicaanse president mét bijhorende persconferentie.

Wat ging hij daar doen?

Beiden waren het eens over de problemen die er bestaan aan de grens, de illegale migratie en vooral de gewelddadige drugsbendes. Maar Trump sprak ook over de problemen die hij ziet met het Noord-Amerikaanse handelsverdrag NAFTA.

Belangrijker is vooral de manier waarop Trump zich presenteerde. Het bezoek kon nauwelijks voorbereid worden en een bezoek aan de Mexicaanse president kan altijd een valkuil zijn, het was een grote test voor een man zonder politieke of diplomatieke ervaring. Trump slaagde echter met vlag en wimpel. Hij was heel presidentieel, nederig en vriendelijk en speelde de Mexicaanse president gewoon weg. Hij toonde dat de Amerikaanse belangen voorop staan, hij sprak ook over de grensmuur die er moet komen. Er werd wel niet gesproken over wie die muur zal betalen. Belangrijk is dat hij luidop zijn beleidspunten durft weer te geven in Mexico-stad en dat op een beleefde maar zelfzekere manier, Trump als de “zakenman-dealmaker”. Hij sprak niet enkel over de belangen van de VS, maar had ook oog voor de hemisfeer, het continent. Verder benadrukte hij dat de Mexican-Americans een grote bijdrage leverden aan de Verenigde Staten en dat hij velen van hen tewerkstelt. Altijd mooi als je tegenstanders je voorstellen als racist.

Spelen met veel risico

Ondertussen waren de Mexican-Americans aan het kijken op tv en zagen ze een Trump die hen moet aanspreken. Hij maakte hen duidelijk dat ze geen angst moeten hebben voor hem, maar dat hij ook voor hen zal opkomen. Hij noemde de president van Mexico ten slotte een vriend.

De Mexicaanse president heeft Trump een grote dienst bewezen. Trump sprak voor de Verenigde Staten, en kon zich presenteren als toekomstig president, het was een persconferentie alsof hij al president was. Voor zijn supporters gaf Trump het ultieme bewijs, dat zelfs al wordt hij verkozen, hij internationaal voor hun belangen zal opkomen en een sterk leidersfiguur zal zijn, hij is niet enkel een mooiprater. Voor de onafhankelijke kiezer, maar ook bij dat deel van de Republikeinen dat niks moet hebben van Trump, kwam hij over als een staatsman met manieren, terwijl velen hem ervan verdenken er geen te hebben en om die reden niet op hem willen stemmen.

En op de counter kampioen

Trump sloot de dag af met een grote toespraak over illegale immigratie in Phoenix, Arizona. Mensen die zich afvroegen of hij zijn beleid had bijgesteld, softer geworden was in verband met illegale immigratie en illegalen die nu al in de VS wonen, hadden het verkeerd voor. Wel zal zijn eerste bekommernis de illegalen in de Amerikaanse gevangenissen zijn, hij beloofde ze het land uit te zetten, terug naar hun land van herkomst, en dat op “Day One”.
Nu zaten de supporters van het eerste uur voor de buis, de mensen die vooral gemotiveerd zijn vanwege zijn standpunten over illegale immigratie – veelal blanke arbeiders – en wat ze zagen was een Trump die geen millimeter afweek van wat hij hen beloofd had.

Het nieuwe campagneteam is er de afgelopen twee weken in geslaagd Trump weer in de race te knokken. Maar zo’n dag als woensdag 31 augustus kan een echte game-changer zijn. In de peilingen komt Clinton weer in zicht. What a difference a day makes.

De auteur is bestuurder bij de klassiek-liberale denktank Libera!

Foto: © Reporters