Trump vindt dat FBI en Justitie zich moeten schamen
Donald Trump
foto © Reporters
De Republikeinse memo over het onderzoek naar de Trump campagne toont dat er binnen de FBI en Justitie toch wat fouten gemaakt zijn.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementZoals ik al in verschillende stukken aangegeven heb, heb ik steeds weinig geloof gehecht aan het verhaal dat de Trump-campagne samengewerkt heeft met Rusland om de presidentsverkiezingen te beïnvloeden. Toen het de eerste keer bovenkwam, nadat de Democratische partij betrapt was op het bevoordelen van Hillary Clinton tijdens de Democratische voorverkiezingen, schreef ik al dat dit een afleiding was uit de Clinton campagne. Ook de media deed zijn duit in het zakje, bvb. CNN focuste snel op het Ruslandverhaal en niet op de schandalen binnen de Democratische partij.
Wat staat er in de memo?
De afgelopen weken was er veel te doen over #releasethememo. Deze memo is een document dat werd goedgekeurd met enkel Republikeinse steun in het Inlichtingencomité van het Huis van Afgevaardigden. De Democraten hebben ook een memo voorbereid, die een antwoord zou zijn op deze memo, deze wordt waarschijnlijk vrijgegeven in de komende weken.
Er is een belangrijke rol weggelegd voor het fameuze Steele-dossier, meer info vindt u in een stuk dat ik reeds schreef in november , een dossier dat werd gemaakt door een Britse ex-spion.
Enter Carter Page, een medewerker van de Trump campagne, die het onderwerp werd van een onderzoek door de FBI naar samenwerking tussen Rusland en de Trump-campagne. Om iemand elektronisch te kunnen doorlichten moet een geheime rechtbank (FISA-court) beslissen of iemand kan worden onderzocht, hiervoor moet er een minimum van bewijs geleverd worden. De basis van de toelating om Carter Page te onderzoeken was het Steele onderzoek, maar dit werd niet gemeld aan de rechtbank.
We weten reeds sinds verschillende maanden dat de Democraten Christopher Steele betaalden voor zijn onderzoek. Het is net dit dossier dat de basis vormt voor het onderzoek naar Carter Page. Maar nu krijgen we de officiële bevestiging dat de FBI Steele ook betaalde voor zijn onderzoek. Maar mensen binnen de FBI hadden weet van het feit dat Steele een politiek vooringenomen onderzoek voerde.
Steele sprak met Yahoo News over een trip die Carter Page ondernam naar Moskou. Steele, die werd ingehuurd door FusionGPS, werd hiervoor niet geschorst. Hij werd een maand later geschorst door de FBI toen hij met Mother Jones sprak, een links magazine. Waarom werd hij niet geschorst in september 2016? Zijn dossier werd door de FBI alvast nog gebruikt toen Page’s zaak voorkwam in oktober alsook het artikel van Yahoo News.
Steele bleef wel contact houden met de FBI via Bruce Ohr, een man die hoog zat in de FBI en nauw samenwerkte met de nr. 2 van het Ministerie van Justitie (DOJ), onder Obama Sally Yates en onder Trump Rod Rosenstein. Steele sprak met Ohr in september 2016 over zijn gevoelens over Trump. Steele zei dat hij er alles aan wilde doen om ervoor te zorgen dat Trump geen president werd. De FBI wist dus dat het Steele dossier gemaakt was door iemand die vooringenomen was, maar geen spoor daarvan te vinden in de vraag om Carter Page door te lichten. Interessant hierbij is dat de vrouw van Ohr voor FusionGPS werkte op het Trump-dossier. Ohr gaf later alle informatie van het onderzoek van zijn vrouw door aan de FBI. Maar de relatie tussen de Ohrs, Steele en FusionGPS werden geheim gehouden voor de geheime rechtbank (FISA-court).
Steele zijn financiële en ideologische vooringenomenheid werden dus geheim gehouden voor de FISA-rechtbank. Meer zelf, de nummer 2 van de FBI (Andrew McCabe), die deze week (een maand voor zijn pensioen) ontslag nam, verklaarde afgelopen december dat er geen onderzoek naar Carter Page zou gestart zijn zonder het Steele dossier.
Tenslotte spreekt de memo ook nog over de relatie tussen Carter Page en George Papadopoulos, de man waardoor het onderzoek initieel startte eind juli op aansturen van Pete Strzok. Het is deze Strzok die met zijn minnares duizenden berichten stuurde waaruit men een duidelijke vooringenomenheid tegen Trump kon opmerken. In deze teksten komt ook naar voor dat Strzok met McCabe sprak over een verzekeringspolis tegen Trump zijn verkiezing.
Wat een zootje
Wat moet men hier nu politiek mee? Het grote probleem is dat de FBI meegezogen is door verschillende van zijn topagenten in een onderzoek tegen de Trump-campagne. Trump sprak zich uit en zei dat verschillende mensen zich zouden moeten schamen voor wat er gebeurde binnen de FBI en DOJ.
Wat we wel weten is dat er nog steeds niks gevonden is dat de Trump-campagne en Rusland verbindt. We weten ook dat verschillende topfiguren binnen de FBI en DOJ er blijkbaar heel wat aan gelegen was om Trump geen president te doen worden. En dat men zich blijkbaar wenste te verlagen tot het gebruik van een onbetrouwbaar dossier dat geschreven werd door iemand die op zijn minst gezegd weinig liefde over had voor Donald Trump. Het is dit dossier, betaald door politieke tegenstanders, dat de basis vormt voor het onderzoek tegen de Trump campagne. Men moet geen conservatief-liberaal zijn om zich daar vragen bij te stellen. Stel u gewoon voor dat de naam Trump in dit stuk zou worden vervangen worden door Obama.
Men zou zich in Washington misschien eens de vraag kunnen stellen of het niet hoog tijd is om de bladzijde van de verkiezingen in 2016 om te slaan en zich te focussen op het voeren van beleid. Ik heb een ideetje, begin alvast met het aanpakken van overheidstekort. Het stoppen van al deze nutteloze onderzoeken zou alvast een mooie besparing zijn.
David Neyskens is bestuurder bij de liberale denktank Libera! Hij analyseert voor Doorbraak de politiek in de Verenigde Staten.
Donald Trump overleeft moordaanslag. De schutter is de dader, maar het klimaat dat de media creëerden is medeverantwoordelijk.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.