Tussen neus en lippen 23

Het VRT-nieuws van 21 november: ‘Minister Petra De Sutter (Groen) vraagt Bpost om beslissing niet álle pakjes aan huis te leveren te herzien’. De Tijd van 24 november vulde aan met de boodschap dat de concurrenten van onze nationale post op de pakjesmarkt voorlopig goed stand houden. Weliswaar zou PostNL, dat deze maand in België dubbel zoveel pakjes als vorig jaar verwerkt, bedrijven vragen om hun leveringen beter te spreiden’, en tegelijkertijd vragende partij zijn om begrip te tonen voor de beslissing sommige pakjes niet thuis te bezorgen. De krant liet in dezelfde bijdrage een mijnheer Dominique Michel aan het woord, de topman van de handelsfederatie Comeos, die nogal cynisch stelde: ‘Wat is de volgende stap? Dat de klanten zelf hun pakjes moeten sorteren in de sorteercentra?’

Groenen in nauwe schoentjes

Ongetwijfeld nam onze Post deze beslissing onder druk van de betrokken personeelsleden, die (op het eerste gezicht terecht) steen en been klaagden over de lange werkdagen en de onmogelijkheid om al die uren binnen een afzienbare tijd te kunnen compenseren, daarin ongetwijfeld gesteund door hun vertegenwoordigers in de overlegorganen. Tja, mevrouw De Sutter: als actief lid van een partij die politieke correctheid hoog in het vaandel voert (en u daarom ongetwijfeld een amechtig bewonderaar bent van het vakbondswezen): u zal snel ondervinden dat, wanneer u van plan zou zijn om de ambtenarij te moderniseren en daar een performant personeelsbeleid wil ontwikkelen op basis van het model dat vooruitstrevende bedrijven hanteren, u mag rekenen op een stevige weerstand vanuit syndicale hoek.

Daar willen ze geen performanter overheidsbedrijf, maar vooral hun eigen macht verder consolideren. In onze overheidsinstanties behoort het tot de geplogenheden dat het de syndicale instanties zijn die de beslissingen nemen, niet zozeer de directie – en dat zullen ze niet snel loslaten. Het zou kunnen dat u dan al  genezen zult zijn van progressieve oprispingen, zoals het uitfaseren van vaste benoemingen. Wellicht hebt u daarom, bij wijze van een schot voor de boeg alvast publiek gemaakt dat dit laatste allerminst in uw bedoelingen ligt. Een voorafname op de komende delicate onderhandelingen, ad captandum benevolentiam, vooral de goodwill vanwege de werknemersorganisaties?

Want u zult snel genoeg ondervinden hoezeer syndicale vertegenwoordigers taaie klanten zijn wanneer het erop aan komt om beleidsveranderingen door te voeren. In deze kringen staat progressiviteit doorgaans voor de houding ‘vooral niets veranderen, nergens aankomen, want wij hebben in het verleden alles verkregen wat we wilden’. Een nogal vreemde invulling van het begrip progressiviteit.

Liberalen in nauwe schoentjes

De Standaard had het op 24 november over de houding van de Europese liberale familie ten aanzien van het afleiden van Europese fondsen door Tsjechië. De auteurs van het artikel vonden het ‘onverteerbaar dat de Europese liberalen in alle talen zwijgen over de zelfverrijking van hun Tsjechische bondgenoot Andrej Babis’.

Maar wat wil je? Zelfverrijking is een van de hoekstenen van het liberalisme. Net zoals je van een socialist niet mag verwachten dat deze kanttekeningen maakt bij de geeuwhonger naar macht vanwege de syndicale organisaties, kan je een liberaal niet verwijten dat deze zich onledig houdt met het afleiden van financiële stromen naar de eigen geldbeugel…

Beste gezagsdragers (dat geldt a fortiori voor mevr. Petra De Sutter, zie hierboven), wanneer je je tot een politieke stroming bekent, houdt dit in dat je je inleeft in bepaalde overtuigingen en moet je daar dan ook naar handelen. Zo niet zit je in de verkeerde partij… Benieuwd wat de Groenen gaan doen met hun voogdijbevoegdheid over onze (veelal krom werkende) federale overheidsinstanties…

De Croo I in nauwe schoentjes

Daarvoor zullen onze groene meisjes en jongens tegen hun bondgenoten, de machtige overheidsvakbonden, in moeten gaan. Dat gaat pijn doen! Nee, de voogdij van een groene partij over de ambtenarij is hun niet op het lijf geschreven. In die zin hebben de talrijke perscommentaren overschot van gelijk, als ze stellen dat Almaci zich tijdens de regeringsonderhandelingen ‘had laten doen’ en voor haar partij de politiek maar matig lucratieve ministerpost voor Ambtenarenzaken uit de brand had weten te slepen. Als een van de weinige partijen in de huidige regering die bij de verkiezingen niet afgestraft werden, vormen zij een wankele spil omheen Vivaldi.

Ook bij onze blauwe vrienden pakt de mayonaise niet. Jawel, de regering De Croo I zal spontaan ten val komen door de inwerking van de zwaartekracht (extra duwtjes zijn niet nodig – dat hadden wij eerder al voorspeld). En ook met deze mening staat Doorbraak niet alleen: ‘Wat De Croo meest zorgen moet baren, is het gedrag van zijn liberale broeder Georges-Louis Bouchez’ (De Morgen, 28 november). Ja, iedereen die met een bang hart spreekt over de zich catastrofaal (tenminste, voor de eenheid van dit land) aankondigende verkiezingen in 2024, zal niet lang geduld moeten uitoefenen. De volgende verkiezingen komen er heel wat sneller aan…

De nieuwbakken minister van Financiën Vincent Van Peteghem heeft niet alleen zijn naam meegekregen, maar deelt ook mijn overtuiging. In De Standaard van 30 november liet hij weten: ‘Als we onvoldoende hervormen, is dit de laatste regering van België’.