JavaScript is required for this website to work.
post

Vergeten vragen van de voorbije week (51)

Dominique Laridon17/6/2019Leestijd 4 minuten

foto © Image Source /REPORTERS

Het zijn boeiende tijden in de Belgische politiek, dus mogen we geen vragen vergeten.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Ook de voorbije week werden veel vragen gesteld — en waren er ook vragen die te weinig of helemaal niet gesteld werden. Aan het begin van de nieuwe week kunnen er misschien nog enkele vragen opgeworpen worden. Zoals:

Welke politici krijgen controle van de Facebook-politie?

(Aan journalist Guy Van Vlierden, die de Facebook-pagina’s van een resem Vlaams Belangers onder een microscoop legde. Mandatarissen, maar ook medewerkers of zelfs randfiguren van de partij werden in HLN aan de schandpaal genageld als ze de verkeerde facebookpagina’s een like  gegeven hadden. Voor het gemak werden ze via die like  ook verantwoordelijk gesteld voor de meest ranzige dingen die ooit (door anderen!) geplaatst waren op die pagina’s. Welke andere partij wordt op zo’n behandeling getrakteerd?)

Hoe blij mag je zijn met 61%?

(Aan de journalisten die opgelucht ademhalen nu uit onderzoek blijkt dat 61% van de Vlamingen ouder dan 35 vertrouwen hebben in de media. Nog los van het feit dat 1 op 3 dus géén vertrouwen meer heeft in de media én dat de cijfers voor Vlamingen jonger dan 35 veel slechter zijn (wie de jeugd niet heeft, heeft geen toekomst): hoe schitterend is een score van 61%? Zelfs De Lijn heeft een tevredenheidsscore van 62%. Dezelfde journalisten die nu uitpakken met een vertrouwensscore van 61% vonden die 62% van De Lijn niet zo lang geleden nog lamentabel…)

Hoeveel tegenspraak is er mogelijk bij Ketnet?

(Aan Telidja Klaï, aanbodverantwoordelijke en huispsychologe bij VRT-kinderzender Ketnet: ‘De “diversiteitsfilosofie” is de alfa en de omega in de wandelgangen van Ketnet. “Iedereen die hier werkt, is doordrongen van dit beleid”, zegt de huispyschologe. “Het kan heel goed zijn dat je in het begin wat vragen hebt, maar als je dit denken fundamenteel in vraag gaat stellen, ga je je hier niet goed voelen’. Klinkt gezellig! En gezond, want wie wil er nu dat dogma’s fundamenteel in vraag gesteld worden…)

Hoeveel blanke presentatoren wil u vervangen door allochtonen?

(Aan professor Mediastudies Leen d’Haenens, die vindt dat Ketnet eigenlijk nog niet divers genoeg is: ‘9,7% Nieuwe Vlamingen op het scherm is nog veel te weinig om het superdiverse Brussel of Antwerpen te reflecteren’. Als we Brussel of Antwerpen als norm moeten nemen, dan moet meer dan de helft van alle schermgezichten op de openbare omroep van allochtone afkomst zijn. Dit komt van een professor aan de KU Leuven.)

Hoeveel blanke rechters wil u vervangen door allochtonen?

(Aan Rachida Lamrabet, die het moeilijk heeft met blanke rechters die oordelen over allochtone burgers: ‘Wat we nodig hebben, zijn rechters die weten wat racisme is en met kennis van zaken kunnen oordelen over zulke dossiers. Maar we hebben alleen maar witte rechters, die nog nooit aan den lijve ondervonden hebben wat racisme is en wat de impact daarvan is.’ Stel je even voor dat blanke Boeren in Zuid-Afrika enkel beoordeeld zouden willen worden door blanke rechters. Maar in dit land passeert een pleidooi voor etnische rechtspraak dus wél.)

Wat heeft jullie doen kiezen voor Danira?

(Aan de VRT, die Lieven Van Gils vervangt door Danira Boukhriss-Terkessidis. Esthetisch gezien is dat alvast een verbetering, maar sinds wanneer is een 28-jarige (!) rijp genoeg om een late night  talkshow te dragen? Moet je niet van alle markten thuis zijn en kunnen meepraten over alle dingen des levens? De VRT zou tenminste de ballen kunnen hebben om toe te geven dat de keuze voor Danira ook ingegeven werd door de streefcijfers diversiteit.)

Hoe kan een cartoon je belemmeren in het ontwikkelen van je identiteit?

(Aan Julie Cafmeyer, die in haar column schrijft dat het niet te gek moet worden met die vrije meningsuiting: ‘Je kan als cartoonist ook stilstaan bij het feit dat sommige grappen giftig zijn en anderen zelfs kunnen belemmeren in het ontwikkelen van hun identiteit.’ Cafmeyer heeft het — natuurlijk — over alle ‘racistische, vrouwonvriendelijke, homofobe of transfobe spotprenten’. Ter linkerzijde ontwikkelt zich het spiegelbeeld van ‘ik ben geen racist, mààr…’: ‘ik ben niet tegen de vrije meningsuiting, mààr…‘)

Hoeveel Kamerzetels heb je nodig om internationale akkoorden te sluiten?

(Aan Didier Reynders, die een deal heeft gesloten met de Koerden om IS-kinderen terug te nemen. De restregering Michel heeft op dit ogenblik 38 zetels op 150 in de nieuwe Kamer van Volksvertegenwoordigers. Het ontbreekt de ontslagnemende minderheidsregering aan elke democratische legitimiteit om dit soort omstreden beslissingen te nemen. Onze journalisten verlenen natuurlijk de nodige rugdekking. En dan maar zeggen dat ze het signaal van 26 mei begrepen hebben…)

Wat heeft dit nog met journalistiek te maken?

(Aan de VRT, waar ze met krop in de keel verslag deden over de repatriëring van de IS-kinderen. Inclusief een professor met een dramatische quote, een psychologe die letterlijk tranen in de ogen heeft, Heidi De Pauw van Child Focus die luidop hoopt op een precedent… Alles aan elkaar gepraat door Rudi Vranckx: een journalist die in het debat over de repatriëring van IS-gezinnen openlijk stelling heeft ingenomen.)

Wat heeft dit nog met reclame te maken?

(Aan Creative Belgium, dat een lange brief vol koloniale excuses paginagroot laat afdrukken in De Morgen. De tekst is puur masochisme: het woord ‘spijt’ valt 22 keer. Creative Belgium is een collectief van de reclamesector. De brief past in een wedstrijd voor copywriters, die allemaal de opdracht kregen om zo diep mogelijk door het literaire stof te gaan om spijt te betuigen voor het koloniale verleden. Nu zijn ook de reclamejongens politiek-correcte flagellanten geworden.)

Waarom zijn jullie zo gebrand op een Duivelspact?

(Aan alle commentatoren die nu nog maar één mogelijkheid zien: de aartsvijanden N-VA en PS moeten samen een federale regering vormen. Dat is ook waar informateur Johan Vande Lanotte op aanstuurt. Het hele establishment wil N-VA maar wat graag in die fuik laten zwemmen. Want het zou België stutten én de N-VA vernietigen.)

Hoeveel risico moet het Rode Kruis nemen terwille van jullie tere zieltjes?

(Aan de anonieme vandalen die een Gents bloeddonorencentrum besmeurd hebben — alleen maar omdat het Rode Kruis geen bloedgiften aanvaardt van transpersonen. Er is op dit moment gewoon niet genoeg duidelijkheid over de veiligheid van bloeddonaties bij patiënten ‘in transitie’. Het vandalisme is een uitwas van de slachtoffercultuur die geen enkele (wetenschappelijke) tegenwerping meer duldt.)

Waar moeten de gelovigen nog hun loon afstaan?

(Aan de PVDA, die niet eens ontkent dat kaderleden een deel van hun loon doorstorten aan De Partij.  De communisten hebben — trouw aan hun griezelige ideologie — berekend dat 1.755 euro volstaat voor een alleenstaande zonder kinderen. Alle kaderleden die meer verdienen, storten het ‘surplus’ best door naar de partijkas. Die praktijk is niet nieuw. Ze is zelfs goed gedocumenteerd. Bij sektes.)

Zit u zelf ook nog met vragen? Blijf er niet mee zitten. Stel ze hardop in een reactie onder dit stuk.

Dominique Laridon (1978) zat eerst gewoon op Twitter, maar 140 tekens bleken toch iets te beperkt. Je hebt dan ook wat meer woorden nodig als je kanttekeningen wil plaatsen bij het publieke debat, licht wil laten schijnen op de manoeuvres binnen de binnenlandse politiek of uitgebreid wil treuren om de ondergang van het Avondland. Dominique heeft ergens in een lade een diploma politieke wetenschappen liggen, maar dat hoeft u niet ter sprake te brengen - het ligt gevoelig. 

Commentaren en reacties