Verlos ons van de PS-staat

Wat is dat, de PS-staat? Tijdens een debat legde professor Rudy Aernoudt me dat ooit uit aan de hand van een anekdote. Met een collega ging hij naar een plaatselijke schoenenzaak, en bij het tonen van een lidkaart van PS kreeg hij korting.

Op zich is dat onschuldig, maar het toont hoe diep de PS in het weefsel van Wallonië zit. Tegelijk verhult het een trieste realiteit: de PS geeft en neemt. Het decennialange PS-bestuur heeft Wallonië niet beter gemaakt, integendeel. Nergens wordt dat zo doortastend aangeklaagd als in de documentaire ‘Les enfants du Borinage, lettre à Henri Storck’. Van meer dan vijftig jaar socialisme zijn alleen de socialisten beter geworden.

Door hun schuld, hun grote schuld

Ondertussen krijgen Bergen en eigenlijk ook Luik en Charleroi van de banken geen lening meer. De risicoanalyse laat dat niet toe. Dan zal het Waals Gewest voor hen lenen, terwijl dat ook al diep in de schulden zit. Uiteindelijk komen al die schulden voor de Europese Unie in één tabel terecht. Drie keer raden bij wie de rekening belandt.

En dan hebben we het nog niet over Brussel. Ook daar staat de PS stevig. En waar ze dat niet is, gaan we van de PS-drop in de PTB-regen: van kwaad naar erger. De meeste Brusselse gemeenten staan er financieel slecht voor. Als daar de banken weigeren, staat het gewest er nog slechter voor. Brussel is failliet na jaren PS-bestuur.

Arme kiezer, goede kiezer

Zegt Samusocial u nog iets? Daar verrijkten politici zich met riante zitpenningen in de strijd tegen armoede. Pano bracht aan het licht dat je in Anderlecht — en waarschijnlijk in nog andere Brusselse gemeenten — op eenvoudige aanvraag een leefloon kan krijgen. Zonder enige vorm van controle. Sterker nog: als het toch wordt afgewezen pikken de politici u wel op.

Dat systeem blijft overeind omdat PS machtig genoeg is om PS-ministers de PS-burgemeesters te laten ‘controleren’. De federale controlediensten wisten al jaren dat de situatie in Anderlecht niet pluis was. Maar de verantwoordelijke minister, Karine Lalieux (PS), kende haar opdracht: een oogje toeknijpen.

Zo werd duidelijk gemaakt dat socialisme cliëntelisme is. Werken hoeft niet, wij zorgen voor een leefloon. Ze zijn er fier op mensen te helpen die het niet nodig hebben of zonder reden voorrang te geven, om er zelf electoraal profijt uit te kunnen halen. ‘Houd uw kiezer van u afhankelijk voor zijn inkomen.’ Dat is het PS-systeem.

‘Drain the swamp’

De PS-staat heeft een spin-off in Sint-Joost-Ten-Node, waar Emir Kir het PS-systeem gebruikt voor eigen eer en glorie. Hij is er onbedreigd burgemeester, koning eigenlijk. Maar bij de voorbije lokale verkiezingen lijkt hij iets te ver te zijn gegaan. De inwoners moeten opnieuw naar de stembus, tot zijn verontwaardiging. Dat krijg je als je de PS-bescherming wegvalt…

Ahmed Laaouej, de chef van de PS in Brussel, sprak vorige week zijn veto uit tegen een deelname van de N-VA aan de regering van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Hij heeft zijn systeem te verdedigen, maar helaas is de PS nodig in Brussel. Want als de N-VA deelneemt aan het zompige bestuur van Brussel, moet het zijn met de ambitie om het PS-systeem droog te leggen. De naam Brussel komt van ‘Broekzele’, een nederzetting bij het broek, wat oud-Nederlands is voor een vochtig laagland, moeras. Tijd om dat broek eens droog te leggen: ‘To drain the swamp.’

Bij de federale onderhandelingen zit de PS niet aan tafel. ‘Een regering zonder PS is een staatshervorming op zich’, klonk het tien jaar geleden bij de start van de regering-Michel. Het wordt tijd om dat waar te maken.