JavaScript is required for this website to work.
Binnenland

Vlaamse overheid strooit (iets te) gul met belastinggeld op Tomorrowland

Zoek De Mol

ColumnJohan Sanctorum26/5/2021Leestijd 3 minuten
Tomorrowland 2019

Tomorrowland 2019

foto © VRT

In tijden van budgettaire nood mediaconcerns en een lucratieve amusementssector sponsoren? Ook Hilde Crevits lijkt de weg kwijt.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Het Nieuwsblad laat weten dat de Vlaamse regering 1,8 miljoen euro cadeau doet aan Tomorrowland, als het dit jaar door corona niet kan doorgaan. Ook Live Nation, de organisator van Rock Werchter, vroeg en kreeg van de Vlaamse overheid zo’n annulatiecheque in de schoot geworpen, naast Play 4-programma’s zoals De mol en De slimste mens. Jawel. Als deze zomer het Beach House van Q-music in Oostende niet kan doorgaan, dan betaalt de Vlaamse belastingbetaler 465.000 euro. Alles bijeen zou het over een pot van 60 miljoen euro gaan, die economieminister Hilde Crevits opzij houdt om de amusementsindustrie te steunen. Kleine Vlamingen die écht getroffen zijn door de coronacrisis, zullen wel even met de ogen knipperen.

En de slimste mens heet…

Het loont de moeite om te zien welke bedrijven en personen achter die bedelhand zitten. Een van de gelukkigen, Play4 met De Mol, is via holding De Vijver (o.m. Woestijnvis, de Vlaamse televisiezenders VIER, VIJF en ZES) onderdeel van Telenet, op zijn beurt in handen van het Amerikaanse telecombedrijf Liberty Global. Heel het zakenmodel draait rond reclame-inkomsten van TV-programma’s. Telenet zag in 2020 zijn winst met 44 procent stijgen naar 338,5 miljoen.

We kunnen het rijtje verder afgaan. Een andere subsidieslokop, Qmusic, die van dat strandfeestje, is een commercieel radiostation van DPG Media (ook VTM, De Morgen, Het Laatste Nieuws, Humo, Dag Allemaal…), in handen van de familie Van Thillo. Kan men deze mediagigant beschouwen als een kwetsbaar bedrijf dat door de pandemie dreigt te kapseizen? Komaan zeg. De groep behaalde in 2020 een recordomzet van 1,7 miljard euro en realiseerde een nettowinst van 178 miljoen euro. Ik kan u verzekeren dat dit laatste bedrag op de balans verschijnt na veel fiscale spitstechnologie.

De familie van Thillo staat op plaats 18 van de lijst van de Rijkste Belgen, met een vermogen van € 1 629 240 000. Ook niet direct armoedzaaiers die in de goot dreigen te belanden wegens een mislukt strandfeestje, zou ik denken. Moet er geen zand zijn.

En dan is er nog het lawaaifestival Tomorrowland op het natuurdomein De Schorre in Boom. Met zijn internationaal publiek van een half miljoen drinkende, drugs gebruikende en op elkaar gepakte feestneuzen is dit op coronavlak sowieso een risico-evenement. Ik zou denken: stel nog maar een jaartje uit. Niet dus, maar Weareone.world, het bedrijf achter het evenement, krijgt 1,8 miljoen euro van de Vlaamse regering als het feest niet doorgaat. We noemen dit het Mattheuseffect: de overheidssteun gaat naar de grootverdieners die de weg kennen.

Hier hetzelfde verhaal van geld dat op de verkeerde plaats terecht komt. Weareone.world is volle eigendom van de gebroeders Manu en Michiel Beers. Ze beheren een vermogen van 28.000.000 euro en staan op plaats 586 van De Rijkste Belgen. Het zijn geen domoren maar gewiekste zakenlui die in 2013 Tomorrowland verkocht hadden aan het Amerikaanse bedrijf SFX, maar daarna via het opkopen van de aandelen van hun voormalige zakenpartner terug baas werden van de organisatie. De broertjes Beers weten waar de klepel hangt.

Pervers effect

Sorry voor al deze droge cijfers, maar we moeten toch beseffen dat dit pure verkwisting is vanwege de Vlaamse overheid. Zal al dit steungeld ten goede komen van wie het echt nodig heeft, namelijk de toeleveranciers, de kleinere bedrijven, podiumbouwers, cateraars? Niets wijst daarop, de Vlaamse regering stelt ook geen condities. Alle genoemde media- en evenementbedrijven zijn prima verzekerd, de blanco cheque van Hilde Crevits verdwijnt gewoon in hun zakken.

Het geloof in de vrije markt en het ondernemerschap zit diep in het Vlaamse DNA en domineert ook de fameuze grondstroom. We roemen de kleine zelfstandige, de hardwerkende Vlaming en foeteren op de belastingstaat. Maar dit is geen vrije markt, dit is sollen met belastinggeld, ergens met de vage illusie dat het sponsoren van volkstoelopen politiek zal opbrengen.

Dat leidde in de coronatijd tot het perverse effect dat een deel van de horeca liever dicht bleef en de overheidscompensatie opstreek, dan de deuren te openen. Spookfirma’s met enkel een brievenbus, naast dekmantelbedrijven waarachter criminele organisaties schuilgaan, konden vrolijk meegenieten van de steunmaatregelen. Wat financiële experts de sarcastische conclusie ontlokte dat corona de economie twee keer treft: de gezonde bedrijven lijden, de zieke of louche bedrijven floreren dankzij de steunmaatregelen.

Soit, kunnen we de horeca nog een vitale sector noemen, zelfs een vorm van collectief erfgoed, Beach House, De Mol en Tomorrowland zijn pure entertainmentproducten in handen van kapitaalkrachtige bedrijven die geen enkele overheidssteun nodig hebben. Persoonlijk vind ik zelfs dat men via subsidies aan deze fabriekjes van afstomping de domheid bevordert, maar dat is dus een privé mening waar minister van media en jeugd Benjamin Dalle zeker niet mee akkoord zal gaan.

‘De dwazen die ons regeren’, dixit Rik Van Cauwelaert vandaag in een tweet. Het zijn voor de verandering eens niet mijn woorden.

Johan Sanctorum (°1954) studeerde filosofie en kunstgeschiedenis aan de VUB. Achtereenvolgens docent filosofie, tijdschriftuitgever, theaterdramaturg, communicatieconsultant en auteur/columnist ontpopte hij zich tot een van de scherpste pennen in Vlaanderen en veel gevraagd lezinggever. Cultuur, politiek en media zijn de uitverkoren domeinen. Sanctorum schuwt de controverse niet. Humor, ironie en sarcasme zijn nooit ver weg.

Meer van Johan Sanctorum

Het tumult na de lokale verkiezingen legt een aanslepend democratisch deficit in Vlaanderen bloot. Het cordon blijft het grote pijnpunt.

Commentaren en reacties