Een positief gevolg van de regionalisering is dat men bij de buren kan kijken hoe zij problemen aanpakken waar ook wij mee te maken hebben. Een goed idee stelen is altijd een goed idee... Wat we zelf doen is niet altijd beter, dat heeft ondertussen zelfs de Vlaamse minister-president moeten leren. Dat voortschrijdend inzicht is geen reden om de gewestvorming af te zweren en te gaan ijveren voor herfederalisering. Maar in eigen hart kijken kan geen kwaad, voor niemand, ook…
Niet ingelogd - Plus artikel - log in of neem een gratis maandabonnement
Uw Abonnement is (bijna) verlopen (of uw browser moet bijgewerkt worden)
Uw (proef)abonnement is verlopen (of uw browser weet nog niet van de vernieuwing)
Een positief gevolg van de regionalisering is dat men bij de buren kan kijken hoe zij problemen aanpakken waar ook wij mee te maken hebben. Een goed idee stelen is altijd een goed idee…
Wat we zelf doen is niet altijd beter, dat heeft ondertussen zelfs de Vlaamse minister-president moeten leren. Dat voortschrijdend inzicht is geen reden om de gewestvorming af te zweren en te gaan ijveren voor herfederalisering. Maar in eigen hart kijken kan geen kwaad, voor niemand, ook niet voor een politicus. En over het taalmuurtje kijken is al evenzeer aan te raden.
De grote vakantie is kleiner geworden
We weten natuurlijk ook dat het er binnen de andere gewesten meestal niet beter aan toe gaat. Het Waals en Brussels Gewest gaan gebukt onder tekorten en schulden en zijn niet bepaald bakens van goed bestuur.
Maar wat zou ons weerhouden om eens iets over te nemen als dat in een ander gewest blijkt te werken?
Die kans dient zich nu aan met de herschikking van de schoolvakanties in de Franse Gemeenschap. Na jaren van reflectie en aftoetsing bij alle betrokken partijen heeft men daar eindelijk een systeem ingevoerd waarover zowat alle pedagogen het eens zijn: het schooljaar wordt opgedeeld in periodes van zeven weken waarna twee weken vakantie volgen. De zomervakantie begint later en eindigt vroeger. Er gaat dus geen dag vakantie verloren.
Er wordt dus afgestapt van een kalender die niets met logica te maken had, maar vooral elk jaar bijzonder veel verschilde door de steeds andere datum van Pasen, die ook gevolgen heeft voor de Krokusvakantie. Dit jaar zal het de eerste keer zijn dat Franstalige schoolgangers bij dat feest op paasmaandag na geen vakantie krijgen. De lentevakantie valt een stuk later, veertien dagen vanaf 1 mei.
Experten dringen al jaren aan op de invoering van dit systeem, omdat scholieren beter uitgerust aan de steeds even lange studieperiodes beginnen. Eigenlijk zijn er geen objectieve redenen te bedenken tegen deze nieuwe regeling. De bevindingen van de eerste maanden zijn unaniem positief.
Het is dan ook jammer dat Vlaanderen van dit levensgroot experiment niet profiteert en het kopieert. Ook aan deze kant van de taalgrens vindt iedereen die iets van onderwijs kent dat een gemiste kans. Professor Duyck toonde aan dat vooral zwakkere scholieren, en zeker die met een taalachterstand, meer profiteren van een kortere zomervakantie. Hij vindt evenwel dat de verloren vakantie niet zou gecompenseerd mogen worden in een andere periode, omdat het aantal leerdagen beter wat naar omhoog zou getild worden. Objectief gezien heeft hij natuurlijk gelijk, maar hij weet ook dat meer werk en minder vakantie niet bepaald op applaus zal onthaald worden van de al zeer beproefde leraren.
Taalgemengd Brussel en de Vlaamse Rand
In Brussel zorgt de verschillende kalender van de gemeenschappen voor problemen, omdat er veel taalgemengde gezinnen zijn. Die en andere nieuw-samengestelde gezinnen hebben vaak kinderen die niet naar scholen van hetzelfde taalregister gaan. Dat is een typisch Brusselse eigenheid die in Vlaanderen te weinig gekend is. De meeste Vlaams-Brusselse partijen vragen dan ook dat minister Weyts (N-VA) de Franstalige regeling zou volgen.
Er zijn ook veel Franstaligen, die zelf in onderwijs staan of afhangen van de vakantieregeling, die hun kinderen naar Nederlandstalige scholen sturen, en op een ander moment vrij hebben dan hun kinderen. In de Vlaamse Rand is het probleem zo mogelijk nog acuter. Daar is al jaren een zeer positieve evolutie aan de gang waar vaak eentalige Franstalige ouders hun kinderen tweetalig willen maken door hen naar Vlaamse scholen te sturen. Zij worden vanaf dit schooljaar geconfronteerd met niet-gelijklopende vakanties, wat voor de nodige complicaties zorgt. Het zou een bijzonder spijtig collateraal effect zijn van de Vlaamse weigering om de Franstalige vakantieregeling te imiteren, mocht daardoor de aantrekkelijkheid van het Nederlandstalig onderwijs voor anderstaligen verminderen.
Weyts
Minister Weyts zwaait met een bevraging die zou uitwijzen dat Vlaamse leraars niet gewonnen zijn voor dit systeem. Omdat de zomervakantie niet langer acht maar zes weken lang zou zijn? Er wordt niet gesnoeid in het aantal dagen vakantie, alleen worden ze anders gespreid.
Kwatongen beweren dat de minister niet graag toegeeft dat de Franstaligen eens een goed idee hadden. Of dat hij al genoeg problemen heeft met de vakbonden die leraars vertegenwoordigen die op hun tandvlees zitten en niet open staan voor vernieuwing, hoe positief die ook zou zijn voor leerlingen. Het valt te vrezen dat er in Vlaanderen geen verandering zal komen voor de verkiezingen van volgend jaar. Maar in de volgende legislatuur zou beter een ernstig debat hierover gevoerd worden.