Voor vrijheid dus tegen islamisering – Voorpublicatie

Op dinsdag 12 juni stelt Doorbraak het nieuwe boek voor van Sam van Rooy: Voor vrijheid dus tegen islamisering. Hier kunt u alvast een voorpublicatie lezen van de eerste pagina’s van het achtste hoofdstuk Litanie (p. 179-183).

Litanie

Voorbeelden van islamisering tweet ik steeds volgens hetzelfde stramien: “Maar wat is dat dan toch, die #islamisering?”, gevolgd door “Wel, dit:”. Dat niet wíllen zien is immers de impliciete houding van mainstream journalisten, academici en politici.

Ik heb reeds enkele duizenden voorbeelden van islamisering in binnen- en buitenland getweet, maar uiteraard is mijn opsomming verre van exhaustief. Mijn eerste tweet ter zake was op 30 april 2012 en luidde: ‘Kalender St.-Joost-ten-Node: alle namen van christelijke feestdagen vervangen door niet-confessionele benamingen’. In Sint-Joost-ten-Node te Brussel is nu al 46,9% van de inwoners moslim. In het gemeenteblad schreef de schepen van Middenstand met Marokkaanse wortels, Eric Jassin (cdH, Franstalige christendemocratische partij): “Ik heb de verwijzingen naar Pasen,Kerstmis enzovoort laten schrappen zodat alle mensen, los van hun geloof of overtuiging, er zich in terug kunnen vinden” (alsof het evenzeer om hindoes, sikhs en boeddhisten zou gaan). Jaar na jaar heb ik de islamisering alleen maar fundamenteler en intenser zien worden, en het heeft mij niet meer losgelaten (in de samenleving treedt er echter een zekere gewenning op). Zet u schrap voor dit minigreepje uit mijn even multatuliaans-eentonige als zorgwekkende opsomming:

Cartoonist Kamagurka zegt dat hij maar één ding niet durft te tekenen: de islamitische profeet Mohammed, uit angst voor jihad-terreur; scholen gelasten reizen af naar Londen, Parijs en Berlijn uit angst voor jihad-terreur; Patrick Van Acker van de Belgische kickboksfederatie zegt dat er een probleem van radicalisering is in niet-officiële kickboksclubs in de achterkamers van islamitische jeugdhuizen en moskeeën, waar “niet-erkende leraars de sport aanleren, soms met extreme religieuze ideeën in het achterhoofd”; een islamitische asielzoeker terroriseert wekenlang de Joodse gemeenschap in Antwerpen; in Charleroi komt de eerste islamitische school in Wallonië, via een samenwerking van de Communauté musulmane de Belgique en de Fédération islamique de Belgique (een pand van 3.500 m2 en 750.000 euro); islamkritische affiches worden beantwoord met vandalisme, fysiek geweld en rechtszaken (en de overheid doet onvoldoende om islamkritiek als vrije meningsuiting te beschermen); homoseksuele cabaretier durft niet hand in hand met vriend over straat, uit angst voor problemen, “zeker in bepaalde Rotterdamse wijken”; een islamitische duiveluitdrijver werd veroordeeld na dood Antwerpse moslima (23), maar vandaag doet hij gewoon verder (hij deed al duizenden duiveluitdrijvingen); 73% van de Turken in Duitsland vindt dat boeken en films die beledigend zijn voor de islam moeten worden verboden552; de Somalisch-Zweedse journaliste Amun Abdullahi zegt dat de politieke correctheid (inzake islamisering) Zweden “gevaarlijker maakt dan Mogadishu” (zij mocht niet berichten over hoe jihad-groep Al-Shabaab Somali.rs in Rinkeby in Stockholm verleidt, kreeg doodsbedreigingen én werd door haar

Doorbraak

collega-journalisten in de steek gelaten); de Nederlands-Pakistaanse Shirin Musa, oprichtster van de Nederlandse vrouwenrechtenorganisatie Femmes for Freedom, neemt na zware bedreigingen van moslims niet deel aan een debat over identiteit; het Orgaan voor de Coördinatie van de Dreiging (OCAD) stelt in een rapport “dat een groeiend aantal moskeeën en islamitische centra in België, net als elders in Europa, onder invloed staan van het wahabitische salafistische missioneringsapparaat”, en dat “ook de imams van ‘reguliere’ moskee.n in toenemende mate ‘salafiseren’ of reeds ‘gesalafiseerd’ zijn”; nog volgens ocad “bieden de meeste islamitische boekhandels in België en hun online winkels bijna uitsluitend nog wahabitisch, salafistisch drukwerk aan. In het Arabisch of in vertaling’”; ook op de jaarlijkse ‘Foire Musulmane’ in Brussel zijn volgens het OCAD “bijna uitsluitend nog publicaties te vinden die geïnspireerd zijn door de wahabitische missie”; in Groot-Brittanni. waarschuwt een moslim openlijk dat wie de Profeet beledigt volgens de Koran kan worden gedood; in de Duitse stad Wuppertal is ‘sharia-politie’ actief (moslims met hesjes met de opdruk ‘Shariah Police’ patrouilleren door de straten); het Brussels Gemeenschapsonderwijs is bezorgd over moslimkinderen die op steeds jongere leeftijd streng islamitisch zijn: “Nu doen ook elfjarigen mee aan de vasten. Nog nooit eerder gezien en aan de zwemles willen ze niet deelnemen, uit schrik een slok water binnen te krijgen”; de toenmalige administrateur-generaal van de Staatsveiligheid, Alain Winants, stelt dat “salafisme de grootste bedreiging is voor België”; volgens politicoloog Bilal Benyaich, auteur van het boek Islam en radicalisme bij Marokkanen in Brussel, zijn er in België enkele duizenden militante en orthodoxe salafisten en wordt het probleem door de overheid onderschat; Turkije dicteert een oorlogszuchtige preek over jihad en martelaarschap voor alle 140 Diyanet-moskeeënin Nederland (deze jihadpreek wordt uitgesproken in een Diyanetmoskee in Hoorn); de burgemeester en de politie vergoelijken de jihadistische preek, die zonder gevolg blijft; het Brussels Gewest subsidieert de Université Européenne de Bruxelles, gelinkt aan de Turkse islambeweging Milli Görüs, die Turks shariadenken propageert; Turkse haatpropaganda van prediker Harun Yahya gericht tegen de Koerden valt in 150.000 brievenbussen in België en Nederland; een lezing van Benno Barnard getiteld ‘Leve God, weg met Allah’, in het kader van een reeks lezingen over ‘De erfenis van de verlichting’ op de Universiteit Antwerpen, wordt op agressieve wijze onmogelijk gemaakt door “Allah akbar”-schreeuwende jonge moslims, aanhangers van Sharia4Belgium; Antwerpse agenten krijgen naast een bestaande islamopleiding een extra lessenreeks als vervolgtraject om “een betere basiskennis te bieden van de islam en de verschillende stromingen daarbinnen, en geen taboes uit de weg te gaan” – er zal “heel respectvol” informatie aangeleerd worden over de islam; in Molenbeek worden tijdens de ramadan straten zoals de Gentsesteenweg, de Oostendestraat en de Graaf van Vlaanderenstraat verkeersvrij gemaakt wegens de drukte bij de vele halal-winkels; op vijf maanden tijd worden een tiental pv’s opgesteld voor het dragen van een nikab; zowel de vzw Ibn Khaldoun in Anderlecht als La Fontaine in Evere dienen een aanvraag in om een islamschool op te richten; vzw Al Amal, van een Marokkaanse moskee in Anderlecht, wil een islamschool oprichten, want “meer dan 41% van de leerlingen in het Brusselse secundair onderwijs is moslim” (en als reactie op het hoofddoekverbod in reguliere Brusselse scholen); in Gent gaat 15.000 euro uit het ‘deradicaliseringsbudget’ naar een islamitische vzw die zich uitspreekt tegen het hoofddoekenverbod; de Iraans-Belgische activiste Darya Safai vangt van juffen op dat moslimkleuters al vroeg de islamitische leer de klas binnen brengen, onder meer dat ze “niet mogen zingen of dansen” en dat “meisjes niet met jongens mogen zwemmen”; ook maakt ze melding van een leerkracht islam die voor een volle klas leerlingen en andere leerkrachten zei: “Een vrouw is het mooiste wat er is op de aarde. Ze heeft vormen die het daglicht niet mogen zien. Want we weten allemaal hoe wij mannen naar hen kijken. Daarom moeten vrouwen zich bedekken”; volgens jihad-kenner Montasser AlDe’emeh worden thuis, in moskee.n en in Koranscholen in Belgi. tienduizenden moslimjongeren bang gemaakt door moslimouders, imams en islamleraren over martelingen in het graf en de hel; vele duizenden moslimkinderen in Vlaanderen volgen elk weekend opnieuw verplicht Koranlessen (in het Arabisch of het Turks), waarbij piepjonge meisjes van nog geen tien jaar oud een hoofddoek dragen; Vlaams integratieminister Homans zegt desgevraagd Koranscholen geen enkel probleem te vinden, ze vergelijkt het zelfs met catechese en stelt dat “het beter is dat een letterlijke interpretatie van de Koran gegeven wordt dan dit over te laten aan ronselaars die een eigen interpretatie geven aan de Koran”; in Turnhout wordt op straat gebeden omdat de moskee waar maximum 129 moslims binnen mogen te klein is geworden580; christenen en andersgelovigen in Duitse asielcentra worden geslagen en met de dood bedreigd door orthodoxe moslims (moslimse asielzoekers getuigen: “Overal waar wij zijn, heerst de sharia, en gelden onze regels en voorschriften”; christelijke en andersgelovige asielzoekers vertellen: “Ik dacht dat ik in dit land mijn godsdienst eindelijk vrij zou kunnen belijden, maar als ik in het centrum

zeg dat ik een christen ben, breekt de hel los.” En: “Als ik weigerde [mee te doen met de ramadan], noemden ze me een heiden, een ongelovige. Ze spuugden me in het gezicht, behandelden me als een dier en bedreigden me zelfs met de dood”); in een asielcentrum in Hemer worden een christelijke man uit Eritrea en zijn zwangere vrouw aangevallen met een kapotte fles omdat ze een kruisje rond hun nek dragen; een christelijke Syrische asielzoeker zegt dat er onder de vluchtelingen veel aanhangers van Islamitische Staat bevinden: “Ze scanderen verzen uit de koran, dezelfde verzen die is aframmelt alvorens ze iemand de keel oversnijden (…) Ik kan hier als christen niet blijven”; Janneke van Maanen, interim-voorzitter van homobelangenorganisatie COC Midden-Gelderland, zegt dat “homoseksuele asielzoekers en gevluchte transgenders in de opvangcentra onder levensbedreigende omstandigheden leven” en ze licht toe: “In de opvang gebeuren echt barbaarse dingen die we in Nederland niet kennen. Het gaat van ontlasting in bedden en het verbranden van kleding tot slaan en verkrachting. We horen dat de mesjes uit scheermesjes worden gehaald, om daar mensen mee te bewerken. Ik kan niet alle voorbeelden noemen die ik heb gehoord, omdat die naar mensen te herleiden zijn, maar de situatie is echt barbaars. Levensbedreigend”; in het grootste asielcentrum in Duitsland “worden vrouwen en meisjes door andere asielzoekers verkracht. Ook is er sprake van dwangprostitutie. Vrouwelijke asielzoekers zouden slapen in hun normale kleren en ’s nachts bang zijn om de toiletten te bezoeken uit angst te worden aangerand (…) mannen beschouwen alleenreizende vrouwen als loslopend wild”; in Nederland moet de politie gemiddeld een keer per week in actie komen wegens een seksueel misdrijf in een asielopvang; in Berlijn-Neukölln leeft 1 op de 3 immigranten-mannen met verschillende vrouwen: “Veelwijverij is heel normaal bij ons, ook in Duitsland. Ja hoor, de profeet had ook meer vrouwen”; Moham(m)ed is de populairste naam in Brussel en in Antwerpen.

Op www.samvanrooy.be vindt u ook de proloog van prof. Paul Cliteur en epiloog van Wim van Rooy. Het boek  Voor vrijheid dus tegen islamisering is een uitgave van Doorbraak en kunt u in onze webwinkel bestellen. Inschrijven voor de boekvoorstelling kan u nog steeds hier.

Doorbraak