Vrank en Vrij

Karl Drabbe sprak met niet weinig trots het openingswoord: ‘We stellen u een nieuwe speler in het Vlaamse uitgeeflandschap voor’. Het plan is vijf tot tien boeken per jaar uit te geven met een ruime blik op de wereld. ‘Laat het vrije woord vloeien’. De slagzin van Doorbraak is ook niet voor niets: ‘Meer dan één mening’. Jean Marie Dedecker – gekscherend ‘de Sean Connery van de Noordzee’ genoemd – is ook niet toevallig een man met meer dan een mening. 

Een politiek monster met onstilbare honger

Het was de federale Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) die Dedecker inleidde. Hij bezit een bijzondere band met het voormalige Kamerlid en ere-Senator. De voorbije weken werd er geschreven dat de exit van Hendrik Vuye uit de N-VA de zwaarste crisis was in het bestaan van de partij. Maar daar is Francken het niet mee eens. Voor hem vond de grootste crisis plaats net geen tien jaar geleden bij de defenestratie van Dedecker uit de N-VA. Het is ook dezelfde Dedecker die Francken een hart onder de riem stak toen hij bij zijn aantreden als staatssecretaris onder zwaar PS-vuur kwam te liggen. ‘Hij heeft mij geholpen en gesterkt’. Francken lauwert het nieuwe boek – ‘Vrank en Vrij’ – als de ‘spiegel van de ziel’ van Dedecker. De auteur koppelt zijn gedegen kennis met heldere eigen inzichten. ‘Dedecker heeft een aversie tegen absolute waarheden. Hij loopt regelmatig storm tegen de parade der deskundigen. Hij is een politiek monster met een onstilbare honger.’ De prominente N-VA’er roept Jean Marie Dedecker op zijn blik open te houden. En ons nog verder ’te laten genieten’ van zijn ‘scherpe inzichten’.

‘De Vlaming is een genetische lafaard’

Nadien legde onze hoofdredacteur Pieter Bauwens verschillende vragen voor aan de centrale gast. Dedecker lijkt een soort van ‘politieke dogmascanner’ te bezitten. Hijzelf vindt het schrijven ’therapeutisch’. Zijn enige eigen dogma is dat van de ‘maatschappelijke rechtvaardigheid’. Het zit blijkbaar in zijn familiegenen, waarbij hij verwijst naar zijn broer die hem ooit leerde dat de Waal een genetische luiaard is en de Vlaming een genetische lafaard. Dedecker schrijft ook enorm feitengericht en gedetailleerd. ‘Ik kan me ook niet meer permitteren om fouten te maken of om me te vergissen. Wat ik doe, wil ik correct doen’.

Over zijn politieke toekomst is hij vooral over 2018 duidelijk: zijn partij gaat in bepaalde steden en gemeenten opkomen. Over het verkiezingsjaar 2019 is hij minder zeker. ‘Ik kijk wat er gebeurt. Maar ik ga geen verloren strijd leveren. De N-VA leeft, ook nu nog, te veel in staat van genade’. Maar de politicus waarschuwt ook: ‘Als de N-VA niet levert, dan zijn wij er. Vele ontgoochelde kiezers gaan hun stem niet willen weggooien aan het Vlaams Belang. Maar het is tijd voor een nieuwe generatie. Ik heb dan niet meer de prostaatleeftijd, maar binnenkort doe ik wel aan rollatorseks’.

‘We moeten ons niet moeien in het Midden-Oosten’

Ook over de Europese Unie en de migratieproblematiek heeft Dedecker een klare mening. ‘Ik geloof in het patriottisme’. Het is de reden waarom hij de EU hekelt en hij Jean Claude Juncker verwijt te dromen van ‘het Groot Europese Rijk’ als een soort van Europese versie van de Turkse ‘sultan’ Erdohan. Het volk verzet zich meer en meer tegen deze ‘EU-mandarijnen’. De brexit was daarbij een gele kaart. De ‘eigengereide elite’ weet niet meer wat er op straat leeft en de migratiecrisis is daarvan het schrijnende voorbeeld.

‘We moeten stoppen met onszelf te kastijden over migratie’, klaagt de man. Maar het is alleszins minder taboe geworden dan in 2009, toen hij zijn boek ‘Hoofddoek of blinddoek’ presenteerde en meteen weggezet werd als een racist. Dat hij islamofoob is, wil hij niet geweten hebben. ‘Ik ben niet bang van de islam. Ik geef kritiek op die godsdienst net zoals ik dat op elke godsdienst doe’. Hij aanvaardt niet dat nu de macht van Kerk is afgenomen ‘de imam langs de voordeur wordt binnengelaten’. Ook over het conflict in het Midden-Oosten is Dedecker scherp: ‘Wij moeten ons daar niet gaan moeien. Zet er prikkeldraad rond en laat ze het uitvechten’. Hij vergelijkt die strijd met de godsdienstconflicten tussen protestanten en katholieken in het Europese verleden. ‘De burgeroorlog stopt als de burgers het moe zijn. Dat was hier ook zo.’

Vloeken in de groene kerk

Dedecker is ook een ketter voor de klimaatkerk. ‘De aarde warmt op en de geesten verhitten’. Hij ziet de huidige opwarming als een deel van het patroon van de opwarming en afkoeling die onze planeet sinds zijn bestaan kent. De strijd tegen de opwarming ziet hij als ‘een hype’ en ‘het kost ons miljarden’.  Op de vraag of het ‘politici zijn die zich ermee verrijken’, antwoordt de eigenzinnige man: ‘Is Freya in de zaal?’ Het ‘dogma’ van de milieubeweging dat de kerncentrales moeten sluiten ‘is zo goed dat ze het altijd uitstellen’. ‘Wij hebben een totaal gebrek aan visie op lange termijn’. Dat geldt volgens hem ook voor het fiscale beleid in het land. ‘Geen enkel groot bedrijf betaalt belastingen in het land, want ieder groot bedrijf maakt afspraken met de overheid’. Die overheid is ‘verstard’ als het over belastingen gaat. ‘Het wordt tijd dat ze leveren. We moeten stoppen met rommelen in de marge.’

Voor de aanvang van de avond liet Jean Marie Dedecker zich ontvallen dat ze ‘de schepen van Mobiliteit in Gent moeten opsluiten’. ‘De overheid organiseert de file en de stilstand. Omdat het mode is. De auto heeft zo’n fantastische vooruitgang gebracht. We praten over globalisering maar we mogen ons niet verplaatsen. Als een autofabriek sluit dan staan we op onze achterste poten, maar als we met de auto rijden ook’. Het mobiliteitsbeleid geniet duidelijk evenmin genade. ‘Een verkeersovertreding wordt altijd bestraft. Het is een incassobureau geworden. Bij andere misdrijven bestaan er probatiemaatregelen, maar een automobilist is een crimineel geworden. De brave burger betaalt, omdat hij met zijn auto gaat werken’.

‘Je moet eerlijk zijn.’

De ‘brulboei’ van Oostende schreef verschillende brieven, waarvan één aan journalist Joël De Ceulaer die hij ook inviteerde voor de koffie. Tot de teleurstelling van Pieter Bauwens heeft die ontmoeting nog niet plaatsgevonden. Een andere brief was aan Theo Francken die mee aanschoof voor een gesprek met zijn ‘goede vriend’.

Francken volgt, net als Dedecker, de ‘politieke correctheid van de Wetstraat’ niet. Daarom wil hij zelf tweetten. Hij vindt het belangrijk om dicht bij de mensen te staan en zijn thema, migratie, is duidelijk de grootste bekommernis onder de bevolking vandaag. Niemand bepleit nog de open grenzen. Hij krijgt talloze mails met de boodschap: ‘Meneer Francken doe de deur dicht.’  ‘Maar’, verduidelijkt de N-VA’er, ‘ik heb de sleutel niet’. Zijn voorgangers hebben die bij het Shengenakkoord uit handen gegeven. Hij looft de Balkanlanden – ‘ze zijn onze redding geweest’ – met hun strenge migratiebeleid, net als Hongarije. Tot de opluchting van de staatssecretaris wordt ‘de deur stilaan gesloten’.

Dedecker vindt het onbegrijpelijk dat 2/3 van de bevolking in de gevangenis van vreemde origine is. Francken denkt zelfs meer: ‘Ik schat 80 tot 85% is van vreemde origine. Waarvan 1/3 illegalen’. ‘Dit kost ons 2,2% van het BNP. 10 miljard euro per jaar’, stelt Jean Marie Dedecker. ‘We moeten dat durven zeggen tegen de bevolking. Je moet eerlijk zijn. Je kan pas wat doen als je een diagnose stelt.’

De opgang van het Vlaams Blok zorgde er volgens Francken voor dat er te lang is gezwegen over dit probleem. ‘Pas sinds 2007 is er een jaarlijks rapport over de migratiecijfers. Daarvoor mocht je dat niet te publiceren. Men dacht door erover te zwijgen dat het probleem wegging’. De N-VA’er ziet te weinig een evenwicht  tussen de huidige actieve migratie  (20%) en de passieve migratie (80%).

Succesvolle avond

Het gesprek tussen de twee politici verliep geanimeerd en toonde een interessant contrast tussen een bevlogen idealisme enerzijds, en een even bevlogen realisme anderzijds. Het doet Francken ontlokken: ‘Je hebt nog nooit in een regering gezeten.’ ‘Dat moet ik toegeven.’

Het publiek genoot duidelijk van deze avond, waarbij de Jean Marie Dedecker op vaak humoristische en ook cassante manier oneliners en ideeën naar voren bracht. Doorbraak bedankte de staatssecretaris voor zijn komst met een cartoon van onze huistekenaar Erwin Van Mol.