‘Waalse N-VA’ doodgezwegen maar springlevend

In de laatste polls viel vooral het resultaat van Défi (ex-FDF) op in Wallonië. Zou de partij dan toch – voor het eerst – doorbreken in Wallonië? Het is een oude droom van Maingain en de zijnen. Ook de terugval van de PS en de onwezenlijke groei van de PTB werd in Vlaamse media druk besproken. Waarover men niet spreekt? De Parti Populaire (PP) van Mischaël Modrikamen. De partijleider is het gewoon doodgezwegen te worden in Franstalig België.

Populaire Modrikamen

Hij is uit een socialistische vakbondsbroek geschud, zegt hij op een gespreksavond voor de klassiek-liberale club Libera! Zowel zijn vader als zijn oom waren actief in FGTB en/of PS in een dorpje dat met de fusie van 1976  bij Charleroi werd gevoegd. ‘Je suis un vrai produit wallon’, vat hij samen. Grootvader was een Poolse jood, z’n vader zat in het verzet en zelf bouwde hij een goedgevulde en succesvolle carrière uit als advocaat. Gedupeerden van de Forits-affaire herinneren hem zich nog als de advocaat van de kleine aandeelhouders.

Maar op een bepaald moment word je in je mooie villa in het riante Watermaal-Bosvoorde wakker, en stel je vast dat er meer is in het leven. ‘Ik heb een leven geleid erg ver van de gewone mensen,’ beseft Modrikamen zich. De stormachtige opkomst van Pim Fortuyn in Nederland was zijn wake-upcall.  Toen al besliste hij om met de partij L’Appel op te komen, wat stond voor Alliance pour le Progrès, l’Europe et la Liberté. En dan was er de moord op Fortuyn. En de Fortis-crisis. ‘Ik was de witte ridder, en vastbesloten in de politiek te gaan.’

Witte ridder wordt zwarte ridder

In het begin moet hij gedacht hebben dat het vlot zou gaan. ‘In Wallonië zijn er geen rechtse partijen. Er zijn linkse partijen, en er is de centrumpartij MR.’ ‘Toen de Parti Populaire in 2010  een zetel haalde in de Kamer, was ik plots de zwarte ridder’. Zeker voor de media gold dat, want hij werd haast nooit uitgenodigd door RTBf of RTL, en wordt steevast doodgezwegen in de schrijvende pers.

Niet alleen wordt de PP als een lepralijder behandeld door de media, ook justitie werd van hogerhand ingeschakeld om de partij te screenen en droog te leggen. Er werden vier gerechtelijke dossiers geopend, één is vandaag nog steeds niet beslecht. In de drie andere werd er niet vervolgd. ‘Ik ben zelf nooit ondervraagd in een van de gerechtelijke dossiers die tegen mij werden geopend.”

Dat de RTBf hem links laat liggen, verbaast de advocaat-politicus niet. ‘De PS beschouwt de zender als haar bezit. Journalisten zijn niet meer dan “larbins”, slaafjes van de PS.’ De RTL noemt hij dan weer politiek correct. Kranten als La Libre Belgique of Le Soir leven dan weer deels van overheidssubsidies en zullen ook nooit aandacht besteden voor ‘regimekritische’ partijen als de PP.

Moed

In zo’n landschap een politieke partij ter rechterzijde beginnen, is bijzonder moedig. Met een programma als dat van de Parti Populaire – conservatieve waarden, economisch liberaal, pro-Israël en pro-VS, zelfs pro-Trump – lijkt de partij ten dode opgeschreven.

En toch haalde de PP de eerste keer – in 2010 – meer dan 90.000 stemmen in Franstalig België. Door het spel van de apparentering kwam een ‘avonturier’ als Louis Laurent in het parlement, maar die werd al snel buitenspel gezet. Het is het lot van elke nieuwe partij: avonturiers en gekken voelen zich aangesproken en geraken soms ook verkozen. ‘Zoals Bart De Wever zei over de N-VA: iedereen die moest verkozen worden, is verkozen, en iedereen die niet moest worden verkozen, is ook verkozen.’

Mediaboycot

Met de Europese verkiezingen van 2014 haalde de Parti Populaire makkelijk 150.000 stemmen, maar behaalde geen zetel. Het FDF scoorde toen 70.000 stemmen, de PTB 120.000. Op federaal en regionaal vlak behaalden de Parti Populaire één verkozene. In Henegouwen behaalde Modrikamen wel voldoende stemmen maar geen zetel want de partij bevond zich net onder de kiesdrempel van vijf procent. In tegenstelling tot de PTB wordt PP haast nooit door de media uitgenodigd. Modrikamen: ‘ik ben voor het laatst door de RTL uitgenodigd in oktober 2010. Bij de RTBf was ik laatst drie jaar geleden.’

En hoewel de mediaboycot een immense handicap is, waar Modrikamen steevast op terugkomt, gaat hij met volle moed naar de verkiezingen van 2018 en 2019. Voor de gemeenteraadsverkiezingen zal zijn partij een honderdtal lijsten indienen (op 262 Waalse en 19 Brusselse gemeenten), en in 2019 komt hij zeker op voor de federale verkiezingen.

Door de mediaboycot en het politieke cordon is Modrikamen genoodzaakt vooral via het internet en sociale media naar de gunst van de kiezer te dingen. Zijn krant en nieuwsbrief Le Peuple – naar de socialistische partijkrant van weleer; FGTB en PP procedeerden tegen het gebruik van deze titel, maar beten in het gerechtelijke zand – wordt naar 30.000 abonnees gestuurd. De partij zelf telt 3500 leden en 120 lokale afdelingen. En die worden aangezet promotie te maken voor de PP.

Verkiezingen 2019

‘Als je naar mijn programma kijkt, dan zie je weinig verschil met dat van de N-VA,’ zegt de partijleider. De uitspraak dateert van 48 uur na de beslissing van de Vlaams-nationalistische partij om in 2019 niét met een communautair programma naar de kiezer te gaan. ‘Wat N-VA zegt in Vlaanderen, is mainstream, in Wallonië is dat gevaarlijk’.

In 2019 moet het hem wel lukken om enkele verkozenen te halen, maakt Modrikamen zich sterk. ‘Er heerst een grote dégout bij de mensen. De mensen zijn de bestaande structuren van nepotisme en cliëntelisme beu. Geen wonder dat velen de PS de rug zullen toekeren en kiezen voor de PTB.’ Maar niet iedereen zal zich laten vangen door de sirenenzang van ‘de meest archaïsche communistische partij van Europa’. Velen zijn het politieke systeem in Wallonië beu en zoeken keren zich ook naar partijen die een reël alternatief bieden

De advocaat-partijleider hoopt zelfs op meer. ‘Wil centrumrechts doordoen na de verkiezingen, dus zonder de PS, dan zullen de MR en het cdH zelfs nood hebben aan de steun van de PP, vooral in het Waals Gewest.’ Modrikamens strategie is dan ook het verschil te maken en zo een nieuwe centrumrechtse meerderheid mogelijk te maken. Want uit de polls bleek dat cdH het bijzonder slecht doet. ‘Ook in Wallonië is er volgens de kiesintenties stilaan een centrumrechtse meerderheid, maar die wordt nog niet politiek vertaald.’ Die ‘ruk naar rechts’ in de Waalse geesten hoopt Modrikamen ten gelde te maken.

En wat als de Walen in 2019 niet door de knieën gaan voor Modrikamens Parti Populaire? ‘Dan trek ik mijn conclusies. Ik zal dan tien jaar met politiek bezig zijn. Ofwel zal blijken dat de Walen niet te genezen zijn, ofwel zal ik niet de juiste persoon blijken, of beide.