Waar is God in deze pestilentie?

We leven in een pestilentie zoals die beschreven wordt in bijbelse verhalen. Dagelijks worden beslissingen genomen die gaan over leven en dood en over het functioneren van de mens in de maatschappij. Kritiek is te horen op iedere beslissing van wetenschappers en van leiders in onze samenleving. Toch is er echter niemand die de rol van spiritueel leiderschap op zich neemt, noch weerklinkt de vraag ernaar. Is God dood omdat wij niet meer aan Hem denken?

Spirituele leider

Niemand kan ontkennen dat we in uiterst verwarrende tijden leven. Letterlijk niemand weet hoe de dag van morgen er zal uit zien. De last van elke dag kinderen op tijd op school te krijgen met alle kleren aan en de boterhammen in de boekentas en vervolgens nog op tijd door de file op je werkplek te geraken, leverde volgens vele psychologen een mindere mentale belasting op dan de onzekerheid en het door elkaar beleven van al onze taken. Een mens heeft immers nood aan een min of meer vaststaand verwachtingspatroon.

Het is dan ook verwonderlijk dat we in deze tijden niet meer snakken naar geestelijke leiding. God was voorheen een houvast. Nu is Hij niks meer. Hij is zelfs niet de pispaal van een reeks verwijten en vragen waarom ons dit nu overkomt. In de westerse wereld lijken we compleet van God los. De Duitse filosoof Friedrich Nietzsche heeft het al lang voorspeld, maar nu lijkt het werkelijkheid: ‘Gott ist tot’.

Geldt dat echter voor iedereen? Zelfs als we aanvaarden dat het merendeel van de Vlaming niet meer is dan hoogstens gedoopte katholiek — op papier — dan zijn er toch nog zeer religieuze gemeenschappen actief in onze samenleving. Er is nog steeds de aanwezigheid van de rooms-katholieke kerk, maar ook Joden en moslims zijn sterk aanwezig in het religieuze veld. En toch horen we van geen enkele kant een spirituele leider opstaan.

Geef God een plaats

Ik ben Gods reclamejongen niet, maar is dit geen uitgelezen kans om God terug een plaats te geven? Er zijn krantenartikelen genoeg die laten merken dat we terecht en begrijpelijk angstig zijn. Psychologen hebben nu voldoende werk. Kunnen we ook de imams, pastors, rabbi’s en de rest van spirituele leiders niet aan het werk zetten?

Gods boodschap is immers een boodschap van hoop. Daar hebben we net behoefte aan. Er is niks verkeerd met kracht te putten uit hoop dat er meer mogelijk is dan nu enkel bang afwachten. Gods evangelie is bedoeld om kracht te vinden als het moeilijk gaat, maar we moeten Hem toelaten in ons leven als we willen zien wat Hij nog voor ons kan betekenen.

Voor ieder van ons zal dat op andere manier gebeuren. Sommigen zullen vreugde kunnen halen uit een gebed, individueel of in groep. Anderen kunnen kracht putten door christelijke naastenliefde te tonen. We horen het misschien niet graag, maar boodschappen doen voor het bejaarde koppel inde straat, is niet meer of minder dan naastenliefde. Christus heeft zelf gezegd dat naastenliefde de pure liefde van God is.

Ethiek en naastenliefde

Nog anderen zullen huiveren bij het idee om over God na te denken, maar aan hen geef ik de uitnodiging om naast naastenliefde na te denken over ethiek. Ethiek en naastenliefde zou mensen er nu moeten toe bewegen eens na te denken of het nog wel slim is samen te komen voor een feestje of om kortweg de aanbevelingen van de overheid en de experts niet te volgen.

Spirituele leiders zijn te stil geworden. Ze hebben zich laten verdringen uit de media. Enkel nog diegene die met boodschappen komen die gemeenschappen splijten krijgen aandacht. Nu is het echter de kans te tonen dat geloof voor verbondenheid kan zorgen.

Sterkte in moeilijke tijden

Zij die hier geen boodschap aan hebben, moeten zich dan ook niet beledigd voelen. Iedereen is welkom, niemand wordt uitgesloten. De personen die echter een leegte in hun hart of gemoed voelen, mogen echter niet de kans ontzegd worden opnieuw iets te ontdekken dat bedoeld is om sterkte te geven in moeilijke tijden.

God is niet dood, maar wij hebben Hem wel monddood gemaakt. Mijn pleidooi is er enkel op gericht om ook Zijn stem te laten helpen in deze moeilijke tijden. Iedereen die nog een sprankeltje geloof heeft, heeft nu de plicht om dat licht niet onder de korenmaat te steken, maar wel in de lucht te steken. Er is licht. Niks is meer betoverend dan duizenden kleine lichtjes te zien schijnen in een duistere zaal. Zo weet je dat je niet alleen bent en er hoop is op betere tijden.