Wat brengt Brussel de Vlamingen in 2018?

Naar inmiddels jaarlijkse gewoonte vond afgelopen zaterdag in het Vlaams Huis in Brussel de gemeenschappelijke nieuwjaarsreceptie plaats van Vlaamse Volksbeweging Brussel Vlaams Huis, het Vlaams Komitee voor Brussel en Marnixring Brussel-Hoofdstad.

Nadat vorig jaar Sven Gatz zijn toekomstplannen voor Brussel uit de doeken was komen doen, gelet op de teneur daarvan een opzet dat in deze omgeving van moed en zelfs vermetelheid getuigde, waren dit jaar Veerle Wouters en Hendrik Vuye van de partij.

De sprekers hadden het voorlopig niet over de plannen van de Vuye&Wouters-fractie voor de hoofdstad. Hun Brusselboek verschijnt, bij Doorbraak Boeken, pas in april. Wel werden, door Hendrik Vuye, de meest recente hersenspinsels over Brussel van Pascal Smet, Joëlle Milquet en vooral Zakia Khattabi op de korrel genomen. Veerle Wouters ging vervolgens dieper in op een stukje typisch Brusselse taalwetgeving.

Bruxelles aux Bruxellois

Met de kreet ‘Bruxelles aux Bruxellois’ (Brussel aan de Brusselaars) beroerde de medevoorzitter van Ecolo meer dan één ziel. In ‘C’est pas tous les jours Dimanche’ gaf dit, de dag na de Brussel-receptie, zelfs aanleiding tot een debat rond de angstvallig geformuleerde vraag, door Christophe Deborsu, of de Brusselaars zich nu werkelijk eerder nauwer verwant voelen met andere Brusselaars, zélfs – horresco referens voor sommigen – als dat Vlamingen zijn, eerder dan met Waalse ‘landgenoten’. Een bij momenten hilarisch stukje interview vanuit City 2. Gevolgd door een pittig debat in de studio waarbij vooral de Belgische verlatingsangst van de verschillende aanwezige Franstalige politici kwam bovendrijven.

Dat de kreet van de Ecolo-politica ondoordacht was, wisten de zeer talrijk opgedaagde luisteraars in het Vlaams Huis echter een dag eerder, dankzij de uitleg van Hendrik Vuye. Niet voor de reden die Joëlle Milquet zondag, eveneens op RTL-TVI, naar voren schoof, namelijk een open deur naar Vlaamse onafhankelijkheid, waarbij ze de noodzaak tot herfederaliseren nogmaals dik in de verf zette. Wél omdat het Ecolo-gemeenteraadslid uit Elsene, Zakia Khattabi, in de op zich lovenswaardige drang naar vereenvoudiging van de Brusselse instellingen, zeer lichtvoetig voorbijgaat aan het feit dat een en ander een staatshervorming vergt. Het wegwerken van het veelvoud aan gemeenschapscommissies, een opzet waar de Brusselse Vlamingen sowieso bekaaid zullen vanaf komen, kan immers niet door middel van een eenvoudige wet.

Efficiëntie

Omgekeerd, zo leerde ons nog Hendrik Vuye, wanneer Madame Non er aan te pas komt, is niets nog eenvoudig. Het besef dat 19 gemeenten, zes politiezones, vier parlementen en even veel bestuurlijke overheden met gewestelijke en/of gemeenschapsbevoegdheden, de efficiëntie niet in de hand werken en dat, ergens, enige vorm van beter bestuur dient nagestreefd te worden, is inmiddels ook bij de Brusselse ‘humanisten’ van cdH doorgedrongen. De oplossing van Joëlle Milquet, al even ongrondwettelijk als die van Zakia Khattabi, bestaat echter uit het toevoegen van nog meer Brusselse instellingen en overlegplatforms. Eerder dan de plaatselijke overdaad aan besturen en parlementen in te perken, maakt ze er nieuwe bij. (Ver)Eenvoudig(d) is anders!

Daarnaast schitteren de plannen van Pascal Smet door hun ontwapenend simplisme. Ook hij wil anders en beter voor Brussel, alleen is de lichtheid van de plannen daar zo doorgedreven, dat ze haast ondraaglijk wordt. Met de slogan ‘want wij Brusselaars vinden er wel wat op’ is het immers vooral de vermetelheid die opvalt.

Hendrik Vuye stond verder ook even stil bij de studies die door de VUB-ULB werden verricht rond de vermindering van het aantal verkozenen allerhande in het Brussels Hoofdstedelijk gewest. Details daarvan zullen het voorwerp uitmaken van een meer uitgebreid artikel van de fractie, maar het staat alvast als een paal boven water dat elke afgetoetste hypothese steevast in het nadeel van de vertegenwoordiging van de Vlamingen in onze hoofdstad resulteert.

Taalwetgeving

Van haar kant sprak Veerle Wouters over een ander zeer acuut probleem in onze hoofdstad, namelijk de afdwingbaarheid van de taalwetgeving in bestuurszaken. De meesten onder ons ergeren zich, haast dagelijks, aan de mate waarin ze in het Nederlands niet bediend worden in onze hoofdstad. In administratieve aangelegenheden staat daar nochtans een wet op, die wel duidelijk is, maar helaas vaak dode letter blijft.

Zoals gekend is de Brusselse vicegouverneur bevoegd, onder andere voor het opschorten van benoemingen van statutair en contractueel personeel door gemeenten en OCMW’s die niet in overeenstemming zijn met de taalwetgeving. Concreet omdat de benoemde kandidaten niet in het bezit zijn van het vereiste taalbrevet. Meestal kennen ze onvoldoende of zelfs helemaal geen Nederlands.

De vicegouverneur verricht deze opdracht adequaat, tenminste in de mate dat hij terdege wordt ingelicht. Alleen is de schorsing van de benoeming die hij uitspreekt slechts beperkt geldig in de tijd – gedurende 40 dagen – waarna de onwettige benoeming door de toezichthoudende overheid dient vernietigd te worden. En aangezien die toezichthoudende overheid de Brusselse regering is, hoeft het geen verder vertoog dat nét daar het schoentje knelt. Na 40 dagen vervalt, op een zeldzame uitzondering na, de schorsing en blijft alles steevast bij het oude.

Het Vlaams Komitee voor Brussel, dat met de financiële steun van gulle Vlaamse schenkers, gebeurlijk tegen dergelijke benoemingen nog probeert te procederen, bijt de laatste tijd, door procedureverwikkelingen waar de Franstaligen handig misbruik van maken, meer dan eens in het zand.

Oplossingen

De fractie Vuye & Wouters, met de creativiteit die hen kenmerkt, bedacht een oplossing. Ze dienden, in februari van dit jaar, een wetsvoorstel in dat de vicegouverneur ook voor de vernietiging van de beslissing tot benoeming bevoegd maakt.

Hun voorstel doorstond, haast onverwacht, de eerste toets van de ontvankelijkheid.

En, na de gebruikelijke vertragingsmanoeuvers in de bevoegde commissie van de Kamer, gaande van het verlaten van de zaal opdat het quorum niet zou bereikt worden (ook door de ‘Vlaamse’ partijen!) tot het bevelen van de raadpleging van de Vaste Commissie voor Taaltoezicht én de Raad van State, blijkt nu dat het voorstel ook aan alle wettelijkheidsvereisten voldoet. En op de agenda van de commissie van Binnenlandse Zaken kan terugkomen opdat het inhoudelijk debat eindelijk zou kunnen van start gaan. Waarbij uiteraard de kat op de koord zal komen.

Het Vlaams-Komitee voor Brussel en de Brusselse Vlaamse Volksbeweging zijn benieuwd naar de manier waarop en vooral welke Vlaamse partijen kleur zullen bekennen . Zeker nu de komende twee jaar veel verkiezingen op de kalender staan. Samen met het zogenaamde Brusselboek van Vuye en Wouters, dat weldra verschijnt, een zaak die vanuit het VKB en de VVB van nabij zal worden opgevolgd.