Oliver Maingain veroordeeld wegens niet-naleving van de taalwet

Nog maar net raakte bekend dat, onder het on-waakzaam oog van de ‘Vlaamse’ volksvertegenwoordigers in de Kamer, de taalwetgeving in gerechtszaken de facto dode letter is geworden. De rechter kan de absolute nietigheid wegens niet-naleving van de taalwetgeving niet langer ambtshalve inroepen. Of een mogelijke herstelwet daar zal kunnen aan remediëren blijft nog maar de vraag.

Vorige week verscheen eveneens het jaarlijks rapport van de Brusselse vicegouverneur. Waaruit blijkt dat het in 2017, ongelooflijk maar waar, nóg slechter is gesteld dan anders met de naleving van de taalwetgeving in bestuurszaken te Brussel. Hendrik Vuye en Veerle Wouters hadden het daarbij , terecht, over een ‘horrorboek’.

Een ontluisterend taalrapport

Het aantal onwettige benoemingen  stijgt. Geen enkele schorsing uitgesproken door de vicegouverneur werd vorig jaar omgezet in een vernietiging door de Brusselse regering, die hierin de toezichthoudende overheid is. En een aantal gemeenten blijft steevast ‘vergeten’ om de benoemingsbeslissingen die door de vicegouverneur dienen onderzocht te worden, mee te delen. Niets om vrolijk van te worden.

En ook al veroordeelt haast elke Vlaming die in aanraking  komt met Brusselse gemeenten, OCMW’s en dito ziekenhuizen het krakkemikkig tot onbestaand Nederlands karakter van de dienstverlening: het aantal formele klachten die de vicegouverneur hierover ontvangt – een andere van zijn bevoegdheden –  blijft onthutsend laag . Het waren er vorig jaar amper 7.

Ondertussen blijft het wetsvoorstel ingediend door Vuye & Wouters op 7 februari 2017, dat moet toelaten  aan de vicegouverneur om onwettige benoemingen zélf te vernietigen, ergens hangen in de commissie binnenlandse zaken. Nochtans werd dit voorstel door zowel  de VCT als de Raad van State perfect uitvoerbaar verklaard. Waarop wacht men in de Kamer?

Grensverleggend werk in Défi-gemeente Sint-Lambrechts-Woluwe

De gemeente Sint-Lambrechts-Woluwe, aangevoerd door Défi-voorzitter Olivier Maingain, had inmiddels nog wat meer grensverleggend werk verricht. Sedert 2009 verschenen, in flagrante overtreding van de taalwet, twee aparte versies van het gemeenteblad Wolu Info. De taalwetgeving schrijft voor dat dit blad identiek in de twee talen dient te zijn.

Meer nog. Door oneigenlijk gebruik te maken van de gegevens van het rijksregister, werd de Nederlandstalige apartheidsversie van het gemeenteblad, onder een speciaal wikkel waaruit het misbruik bleek, aan de Vlaamse inwoners van de gemeente bezorgd. 

Politiek overleg, klachten door burgers bij de gemeente, bij  de vicegouverneur en bij de VCT, verschillende adviezen van de Vaste Commissie voor Taaltoezicht die de toestand scherp veroordeelden en de Défi gemeente met aandrang aanmaanden om bij te sturen: niets mocht baten. Wolu Info was een bleef, in dit geval, ‘pour les Flamands pas la même chose’.

Het Vlaams Komitee voor Brussel vat, samen met Vlaamse inwoners, de rechtbank

Uiteindelijk restte er geen alternatief dan de gemeente van Olivier Maingain  te dagvaarden in stopzetting van de onwettige praktijken.  Het Vlaams Komitee voor Brussel en enkele inwoners van Sint-Lambrechts-Woluwe namen daartoe het initiatief. Op 20 juni 2018 sprak de 21ste kamer van de Nederlandstalige rechtbank van eerste aanleg te Brussel haar vonnis uit.

Ook de rechtbank kon er niet naast kijken: in weerwil van wat de advocaten van de gemeente bestuurd door burgemeester/partijvoorzitter/kamerlid Olivier Maingain tot op de zitting bleven beweren verschilt de Franstalige Wolu Info zowel qua inhoud als volume, wel degelijk  van de Nederlandstalige versie van het blad. Een keuze, zo gaven de advocaten ter zitting dan maar toe, van het college van burgemeester Maingain en de schepenen.

Ook werd vastgesteld dat de Franstalige versie van het gemeenteblad, tijdig en keurig, deur aan deur wordt verdeeld. Terwijl de Nederlandstalige versie enkel per post, en dus veel trager, vaak té laat, werd verzonden, gebeurlijk slechts op uitdrukkelijke aanvraag van de bestemmelingen.

De advocaten gemandateerd door Olivier Maingain & C° probeerden verder nog wat verwarring te zaaien over welke wettelijke bepalingen nu al dan niet van toepassing zouden zijn. Dat juridisch argument wordt door de  rechtbank, in een scherp en bijzonder grondig gemotiveerd vonnis, van tafel geveegd.

Onwettige beslissingen van het college, willekeur en discriminatie in strijd met het EVRM !

De rechter komt tot de vaststelling dat de gemeente niet enkel de wetsbepalingen die ze zelf inroept miskent, maar bovendien, volstrekt willekeurig, bepaalt wat ze al dan niet aan wie meedeelt en daarbij discrimineert op basis van taal. Wat bovendien in strijd is met artikel 14 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.

Omdat de gemeente  tijdens de voorbije jaren heeft aangetoond dat ze hardleers is en in de boosheid volhardt, waarbij ze bovendien manifest de wet poogt te omzeilen, wordt ze niet enkel veroordeeld tot het staken van de aangeklaagde wanpraktijken, maar oordeelde de rechtbank  dat het nuttig is om dit bevel meteen met het toekennen van een dwangsom kracht bij te zetten.

En nu?

Het blijft nu uitkijken of Sint-Lambrechts-Woluwe al dan niet vrijwillig het vonnis zal uitvoeren en de wet zal toepassen, dan wel in beroep zal gaan. Maar dit eerste succes van de juridische werkgroep van het Vlaams Komitee voor Brussel, brengt alvast wat licht in de heersende Brusselse communautaire duisternis op taalgebied.