Weekdierenfestival

Beste Joël De Ceulaer, wil u misschien de ondankbare taak op u nemen om dat groepje jongeren dat op 1 april ging feesten in het Terkamerenbos, en dat van plan is om dit op 1 mei nog eens dunnetjes over te doen, een brief te schrijven?

Iemand moet het doen. Iemand moet deze mensen eens een spiegel voorhouden om hen te tonen wie ze werkelijk zijn: een stelletje zielige losers, om hun eigen terminologie te gebruiken. Om hen diets te maken wat ze alvast niet zijn, namelijk representatief voor hun generatie. In Borgerhout bijvoorbeeld is alles rustig. De vrijheidsstrijders anno 2021 vinden we bij de jeunesse dorée van Brussel en Knokke, en aan de universiteiten van Gent en Leuven/Louvain-la-Neuve.

De meisjes en jongens en x-en willen een feesje. Ze willen zo spoedig mogelijk de drie oude witte Duitsers met hun kapiteinspetjes achterna die op 7 april hun bierbuiken etaleerden op de voorpagina van De Morgen, met op de achtergrond de wuivende palmen van Ibiza. Ze willen ‘perspectief’, weet u wel? Kan u hen, met de welbependheid u eigen, uitleggen dat het enige perspectief dat ze daarmee creëren het teniet doen is van de resultaten van een collectief volgehouden inspanning, ergo een verlengde lockdown?

De vrijheidsstrijders anno 2021 zijn geen iconen meer à la Che Guevara. Ze blijven anoniem. Ze roepen mensen die bereid zijn om hun verantwoordelijkheid op te nemen, zoals minister Verlinden, ter verantwoording, maar dan wel zonder zélf verantwoordelijkheid te willen opnemen. Misschien wordt de club zonder dat ze het zelf beseft wel aangestuurd vanuit een of andere gore zolderkamer, door een vette pad van een computernerd met Vlaams Belang-sympathieën, die er enkel op uit is om aan te tonen dat België niet werkt. Aanwijzingen in die richting vinden we in de volgende datum die geprikt wordt, namelijk één mei, Feest van de Arbeid. Het Vlaams Belang claimt dat feesje al langer.  Wat er ook van zij, de burgemeester van Antwerpen en de minister van Onderwijs hebben elk op hun manier al garen kunnen spinnen bij het weekdierenfestival.

Want dat zijn ze: weekdieren. Wachten tot er écht iets te vieren valt, zo bijvoorbeeld om en rond de quatorze juillet, wanneer nagenoeg heel Europa gevaccineerd zal zijn, en we iedereen hebben bevrijd uit de kerkers van de Covid-19-Bastille, dat zit er niet in.

Wel, het is goed. Laat die weekdieren dan maar voorgaan. Zet mij maar helemaal achteraan de vaccinatierij. En doe mij maar een prikje van AstraZeneca. Want ik heb het gehad met dat soort jongeren en hun perspectieven.