Mijn recente artikel tegen de opheffingscultuur heeft veel losgemaakt: zowel reacties in de commentaarsectie als publicaties van derden. Zo schreef FvD-fractiemedewerker Lex Cornelissen een opiniestuk waarin hij mijn oproep tot een rechtse Netflix en een rechtse Amazon doortrekt naar de vestiging van een rechtse supermarkt.

De opheffingscultuur, cancel culture, werkt door mensen sociaal, economisch en professioneel uit te sluiten en te ruïneren. Het is dus belangrijk dat standvastige mensen elkaar op deze vlakken versterken. Daarbij vormen supermarkten een belangrijk maatschappelijk knooppunt.

Tijdsgeest is geen argument

De afkeurende reacties op Lex’ artikel zijn niet deugdelijk. Ze komen erop neer dat de verzuiling ‘voorbij’ en ‘niet van deze tijd’ zou zijn. Het klinkt als voormalig VS-president Obama, die (radicaal-)linkse wetsvoorstellen verdedigde met het argument: ‘Je kunt hier niet tegen zijn, want het is 2021!’

Op zichzelf is een tijdsgeest geen argument: die staat of valt met wat mensen vinden, willen en verlangen. En dat kan zomaar afwijken van wat de kosmopolitische elite wenst dat mensen willen. De media-elite schrok al op door Trump, Brexit en de uitslag van het Nederlandse Oekraïne-referendum. Straks wordt Éric Zemmour zomaar president van Frankrijk. Bovendien, nu er miljoenen mensen worden uitgesloten door het QR-code-totalitarisme en er hyperinflatie boven ons hoofd hangt, is er méér dan ooit nood aan een hecht sociaaleconomisch netwerk dat houvast biedt.

Hypocrisie en onoprechtheid

Alle afkeurende reacties op Lex’ werk maken zijn positie alleen maar sympathieker. Bij het dozijn boeken en de duizend artikelen die ik publiceerde, ben ik nog nóóit tegen een inhoudelijke weerlegging aangelopen. Steeds komt het neer op een deontologische stellingname in de zin van: ‘Zo mag je niet denken!’

Vraag je door naar het waarom, dan komt via een omweg altijd weer die verwijzing naar 2021 boven, naar de tijdsgeest. Het gaat nóóit over reële, in de praktijk te verwachten gevolgen van het beleid dat de huidige kartelpartijen voeren. En drink je na afloop koffie met je debat-opponenten, dan geven ze aan dat ze het inhoudelijk grotendeels met je eens zijn, maar dit publiekelijk niet zullen toegeven. Zoals de Nederlandse columnist Ewout Klei en ‘denker des vaderlands’ René ten Bos — zomaar twee namen die me nu te binnen schieten. Al met al een teken dat ook Lex moet doorzetten en op het goede spoor is.

In mijn artikel omschreef ik de populaire cultuur als bestaande uit oppervlakkige puddingbreinen. Het bovenstaande maakt wel duidelijk waarom. Nóg oppervlakkiger dan het Obama-argument is het feit dat velen gewoon willen deugen vanwege ‘woning, werk en wijf’. Oftewel vanwege de hypotheek en daarnaast de status bij de golfclub en de Rotary Club, het gefluister bij de waterkoeler en het geroddel rond het koffiezetapparaat.

Woke-radicalisering verdwijnt niet

Laten we, voor we afsluiten, nog een argument uit de commentarensectie uitlichten. De eerste daarvan is de kritiek dat de opheffingscultuur (cancel culture) overbodig zou zijn en dat ze ‘zo extreem is, dat ze vanzelf wel verdwijnt’. Neen, het wordt juist steeds erger. We zien namelijk over de loop der jaren een opbouwend patroon waarin steeds meer genuanceerde posities controversieel worden verklaard. De middenpartijen geven geen tegengas en schuiven stapsgewijs naar links.

Zoals de Duitstalige Belg prof. David Engels al schreef op de achterflap van mijn boek Links en Rechts in dialoog (2020): ‘Vandaag worden mensen gecanceld voor een zogezegd “extreemrechtse” gedachte die nog geen tien jaar geleden gemeengoed was.’

Elke cultuurtraditie moet woke zijn

Bovendien is het extreemlinkse gedachtegoed binnengedruppeld in de reclame, de commerciële wereld en de zoekmachines van Big Tech. Kortom, alles wat onze cultuur vormt. Zoek bijvoorbeeld maar eens op Google ‘happy white woman’ en er komen vooral raciaal gemengde stellen boven. Zo komen we terug op de nood aan een rechtse Amazon Prime en de rechtse supermarkt van Lex Cornelissen. Raciaal gemengde stellen zijn er welkom, maar Zwarte Piet is en blijft er Zwarte Piet.

Waarom is nu uitgerekend Zwarte Piet gekozen als ‘heuvel om op te sterven’? Neen — Zwarte Piet is gekozen tot heuvel vanwaar het land wordt heroverd! Noem het een ‘Reconquête’. Zoals Stalin het beroemde bevel ‘Geen stap achteruit!’ gaf bij de slag om Stalingrad, waar de oorlogshandelingen zich definitief ten nadele van Duitsland keerden. Een sterke cultuur eist van minderheden aanpassing. Een zwakke cultuur geeft zichzelf weg uit angst om te kwetsen. Bijvoorbeeld een Turk begrijpt dit volledig, want probeer maar eens een kerk te bouwen in Turkije! Sowieso stopt woke niet bij Zwarte Piet — het zal alles moeten nivelleren en platslaan. Elke cultuurtraditie wordt woke gemaakt. Zo werkt het met cultuurmarxisme.

Conclusie

Het argument dat woke te extreem is en te veel mensen afschrikt, berust dan ook op wensdenken van precies het type decadente bourgeois salonliberaal dat ik in mijn voornoemde artikel omschreef. Men kan Pieter Cleppe’s keiharde cijfers over het wegcancelen van geleerden niet blijven afdoen als een marginaal verschijnsel met een marginale impact op de geestelijke vorming van de Westerse wereld. Woke is een revolutie die haar eigen kinderen opvreet. Maar de elite zal eerst alles opofferen — onze banen, carrières, ons spaargeld, cultureel erfgoed, zelfs onze woonruimte — voordat er iets gebeurt.

Dan is het te laat, omdat door die trage slijtageslag onze zielen blijvend zullen zijn veranderd. De ‘vrijheidsliefde en zelfbeschikking‘ zijn dan aangetast. Onze inborst, onze Germaanse liefde voor soevereiniteit en individuele ontplooiingsruimte die Julius Caesar al beschreef, zal zijn vervangen voor een serviele collectivistische attitude die gebruikelijk is in het Oosten. Het woke-gedachtegoed moet dus met hand en tand worden bestreden om het zo snel mogelijk te vernietigen.