IS-kinderen terughalen?!

Er zijn weinig dingen zo complex als de vraag naar het actief terughalen van de Belgische kinderen uit het Kalifaat. Zelf ben ik eerder sceptisch. Uiteraard werd ik door de linkse media weer als onmenselijk en harteloos weggezet. Toch blijf ik bij mijn punt. En wel om deze redenen:
1/ De administratieve toestand van deze kinderen is heel erg onduidelijk. Zijn het wel kinderen uit Belgische ouders? Hebben ze papieren en verblijfsrecht? Zijn het wel Belgen? We hebben gedurende 8 jaar geen enkele diplomatieke of consulaire Belgische post of aanwezigheid in Syrië. Het is zoals een diplomaat me ooit zei toen ik zelf in Irak was: ‘Syrië is one big mess.’ De communicatie van de Belgische regering bevestigt enkel mijn stelling: eerst ging het over een 20-tal kinderen (voorpagina HLN donderdag jl), plots over zes kinderen, dan over vijf kinderen en een meerderjarige, dan over zes wezen, dan nog over vier wezen en twee halve wezen, wat een chaos.
Vergeet ook niet dat er de laatste jaren al heel wat IS-strijders en -vrouwen plots terug uit de doden zijn opgestaan. Mensen die al jarenlang als dood opgegeven stonden, bleken plots toch nog te leven.

2/ De kinderen actief naar België repatriëren houdt het juridisch risico in dat in eerste of tweede instantie de Belgische IS-ouders mee komen. Dit op basis van Artikel 8 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, ‘recht op gezinsleven’. Het is op basis van dit artikel dat België eind vorig jaar in eerste aanleg veroordeeld werd tot het betalen van 5.000€ per dag dwangsom zolang we de IS-kinderen en hun moeders (vaders zijn gesneuveld) niet actief terughalen. De regering is hiertegen in beroep gegaan en voorlopig is dit van de baan. Toch zijn er meerdere juridische procedures hangende in EU-Lidstaten. Dit zal finaal beslecht worden door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in Straatsburg en ik vrees ervoor dat we dit gaan verliezen. Zelfs als die ouders uit hun ouderlijk gezag worden ontheven.
Het is zoals prof. dr. Vanheule gisteren verklaarde: ‘juridische spitstechnologie maar de ouders zijn niet kansloos.’ Ik ken ondertussen dat Europees recht wel een beetje…

Die IS-strijders terughalen (in tweede orde) is wel het domste wat we kunnen doen, en ook die moeders zijn extreem gevaarlijk en radicaal. Die willen we echt niet terug in onze samenleving.

3/ De regering heeft mét N-VA afgesproken om geen actieve repatriëringen te organiseren. Kinderen onder de tien jaar zouden we wel consulaire bijstand verlenen, maar ook voor hen géén actieve repatriëring. Deze restregering stapt van deze eerdere regeringsbeslissing af, zonder meerderheid, zonder de nodige parlementaire steun (de minderheidsregering heeft totaal geen meerderheid in het parlement en er is pas donderdag 20 juni een nieuw ingezworen parlement, waarna ze een nog kleinere minderheid vormt) en zelfs zonder enig parlementair debat. Dit is een aanfluiting van de democratie.

Door zowel af te stappen van het principe ‘geen actieve repatriëring’, als van de 10-jaar-leeftijdsgrens (een aantal weeskinderen is duidelijk ouder), geef je de tientallen overblijvende kinderen en moeders juridisch nog meer instrumenten om een repatriëring voor een rechter af te dwingen. Want waarom enkel deze zes? Al die Belgische kinderen zitten daar in een uiterst penibele situatie. Door willekeur te creëren zoek je juridische problemen.

4/ Waar zullen die kinderen terecht komen? Zowel in Zweden als in Nederland blijkt het met de nazorg soms mis te lopen. Groot schandaal in Nederland, net dit weekend: Kinderen van IS werden teruggehaald en bij de grootouders geplaatst, wat blijkt: opa zat zelf ook in het Kalifaat. Ook in Zweden gebeurde dit eerder. Boezemt allemaal niet erg veel vertrouwen in…

Sta me toe ook bedenkingen te hebben bij de timing van dit alles en de manier waarop dit gebeurde.
Enkele weken NA de verkiezingen omdat ze het lef niet hadden dit ervoor te doen en een week vóór de cruciale stemming in de (Mensenrechten)Raad van Europa waar Didier Reynders kandidaat is om het hoofd van te worden. En wie brengt deze info tegen alle regeringsafspraken in, in het nieuws? Didier Reynders zelve. Een dergelijke reddingsoperatie uitbrengen terwijl ze nog bezig is, is die kinderen, maar ook onze militairen nodeloos in gevaar brengen. Dat dit met zoveel aplomb wereldkundig wordt gemaakt met de VRT-cameraploeg en Rudi Vranckx op kop, in de studio terwijl deze gevoelige operatie nog volop bezig was, met het peperduur (koninklijk) regeringstoestel… draagt enkel mijn misprijzen weg. Ik heb ook veel reddingsoperaties geleid, nooit communiceerden we voor de goede afloop ervan om geen onnodige risico’s te lopen voor de betrokkenen, maar ook voor onze jongens en meisjes.

Zijn die kinderen schuldig aan de gruweldaden van hun ouders? Neen.
Moeten we die kinderen helpen? Ja, maar ginds kan dat ook met een medisch-psychologisch team.

Instinctief zich kan je voor de hele kleine kinderen en de wezen van oordeel zijn dat dit ‘the right thing to do’ is, maar er zijn enorm veel factoren waarmee rekening moet worden gehouden en die wil ik met deze bijdrage ook onder de aandacht brengen.