Activisten

14 december 2016. DS vult zowat zijn hele voorpagina met nieuws over Syrië, waar de dag voordien Oost-Aleppo in handen van het regeringsleger gevallen is. Onder de foto van een stukgeschoten rupsvoertuig staat ‘Aleppo, na de val’. Een van de ondertitels: ‘Stopt akkoord de slachting van burgers en activisten?’ Met activisten zijn de tegenstanders van het Syrische regime bedoeld. DS heeft het niet over rebellen, de term die de VRT gebruikt, of over opstandelingen, laat staan over terroristen, de benaming die Assad en zijn Russische bondgenoten consequent gebruiken. Politieke activisten zijn mensen die zich buiten het parlement verzetten tegen de gevestigde orde. Dat doen de tegenstanders van Assad al sinds het regime in maart 2011 de eerste demonstraties tegen het bewind neersloeg en daarmee de Arabische lente in de kiem smoorde. Hun einddoel is het verwijderen van de alevitische Assad (het alevitisme valt onder de Sjia, maar de geloofspraktijk verschilt met diein Irak of Iran, J.B.) en het vestigen van een fundamentalistisch soennitisch bewind. De vrees dat het een schrikbewind wordt, is zeer terecht. Want hoe ‘gematigd’ zijn de door het Westen gesteunde opstandelingen, en wat is hun getalsterkte i.v.m. de andere groepen?

Voor alle duidelijkheid eerst even dit: Assad is een dictator die zich maar kon handhaven d.m.v. repressieve praktijken. Toen zijn volk in 2011 op straat kwam, heeft hij nooit getracht om het protest langs politieke weg op te lossen. De macht delen is nooit bij hem opgekomen, omdat hij wist dat hij hoe dan ook het onderspit zou delven. Toen zijn militaire lot zo goed als bezegeld was, kon hij enkel overeind blijven met steun van de Russen, Iran en Hezbollah, en de totale afwezigheid van het Westen. Assad is niets meer dan een handpop over wiens lot zijn bondgenoten vroeg of laat zullen beslissen. Maar de tegenstanders van Assad zijn allesbehalve nobele jongens die alleen maar een gouden toekomst voor Syrië op het oog hebben.

15 december 2016. De krant DM citeert Midden-Oosten-expert Robert Fisk. Dat is zonder twijfel de best geïnformeerde westerse journalist voor alles wat het Midden-Oosten betreft.  In The Independent maakte Fisk zich boos over de al te grote welwillendheid van westerse politici, zogenoemde experts en journalisten tegenover de rebellen: ‘De rebellen die we in het Westen steunen zijn bij de wreedste en meest meedogenloze strijders in het Midden-Oosten.’ Fisk hoopt dat na de val van Aleppo duidelijk wordt wie die rebellen in Oost-Aleppo nu eigenlijk waren. ‘Onder hen zitten namelijk ook mensen van Al Qaeda die verantwoordelijk waren voor de aanslagen van nine eleven’. Ook Hans Wurzer van het Clingendaelinstituut zegt dat we kritisch moeten zijn t.o.v. de Syrische opstandelingen. En daar ligt het probleem. De waarheid is dat wij geen flauw benul hebben van wie er in Syrië aan het vechten is en met welke motieven. Maar heel wat westerse media hebben van bij het begin de kant van de rebellen gekozen en beschouwen hen als de good guys. Ook DS doet dat. Het gebruik van de term activisten verraadt welwillendheid.

19 december 2016. Het zevenuurjournaal van de VRT opent met beelden uit Aleppo. Daar hebben rebellen bussen in brand gestoken die burgers uit Oost-Aleppo evacueren. De kreten van de rebellen laten niet de minste twijfel: ‘De bussen om de afvalligen te evacueren staan in brand! God is groot! De sjiieten zullen alleen als lijken vervoerd worden!’

Activisten, ja, ja.

Foto: (c) Reporters