Als de minister de genocide preekt…

Er is in de Belgische politiek een progressief pro-Palestina opbod. Minister van Ontwikkelingssamenwerking Caroline Gennez (Vooruit) wil daarin scoren. Aan Knack zei ze: ‘Het is een cruciale vraag voor onze Duitse vrienden: gaan jullie echt twee keer aan de verkeerde kant van de geschiedenis staan?’. En nog: ‘Gaan we blijven toekijken als er een etnische zuivering zou plaatsvinden? Dat was toch ‘nie wieder’? Ik hoop dus dat de Duitsers diep in het eigen hart willen kijken, zonder last van hun eigen historische trauma’s. Een trauma moet je altijd proberen te overstijgen, hoe moeilijk ook’.

Zo schoffeert ze Duitsland en de historische verantwoordelijkheid van dat land voor Israël en zo ook Israël. Een verwijzing naar WOII, op een moment dat je regering voorzitter is van de EU? Op enkele dagen was de rel al zodanig dat premier De Croo (Open Vld), op bezoek in China, daarover aan de pers een verklaring aflegde waarin hij afstand nam van die uitspraken van Gennez.

Genocide

Gennez had het over ‘etnische zuivering’ maar De Croo staat onder druk van regeringspartijen Vooruit, Groen, Ecolo en de PS om zich aan te sluiten bij de genocide-aanklacht in Den Haag tegen Israël. Een klacht ingediend door Zuid-Afrika, dat een moeilijke relatie heeft met Israël en goede banden onderhoudt met Hamas en Rusland. Zuid-Afrika dat zelf kampt met een ‘kil die boer’-probleem.

Genocide is een zware beschuldiging. Het is een precies omschreven juridische term, vastgelegd in 1948 in het Verdrag inzake de voorkoming en de bestraffing van genocide, artikel 2. In het geval van de Oeigoeren in China hebben onderzoekers er jaren over gedaan om zeker te zijn en te spreken van een genocide. Dat doet de ernst van de feiten recht aan. Genocide mag niet gebanaliseerd worden.

Je kan en mag vinden dat Israël buitenproportioneel geweld gebruikt als reactie op de zeer gewelddadige pogrom van Hamas op 7 oktober 2023. Maar dat is niet hetzelfde als genocide of etnische zuivering.

Rimpeling

Van genocide is sprake in China en daar doen we zaken mee, veel zaken. De federale regering is er op staatsbezoek. In Nagorno Karabach was sprake van een etnische zuivering door Azerbeidzjan. Ook dat heeft amper een rimpeling veroorzaakt in de internationale politieke. Geen Belgische minister die met een scherp interview aandacht vroeg.

Politici die hun mond vol hebben van ‘verbinden’ poken de polarisering rond de oorlog in Gaza op voor electoraal gewin. Ze moeten de complexiteit van dat conflict eerbiedigen en duiden. Met alle historische trauma’s die daaraan vasthangen.

Hamas is een probleem: die offeren hun bevolking op om Israël te vernietigen. De angst van Israël is reëel. Zoals het lijden van de gewone man in Gaza reëel is. Zoals het joods-extremisme in Israël ook reëel is.

Gennez lost niets op door, zoals Louis Michel, vanuit België ‘wereldleidertje’ te spelen. Het succes van het Europees voorzitterschap zal van korte duur zijn door Duitsland te schofferen en de genocide-kaart te trekken.

Morele superioriteit, schouderklopjes van medestanders en verhoopt electoraal succes, zijn ook iets waard. Maar dat is niet je rol als minister.