Artsenverhouding 60/40: een wiskundig of communautair probleem?

Dacht U ook dat tijdens deze regering alle communautaire problemen diep in de diepvriezer zaten? Wist U ook niet dat er in de regeringsverklaring iets stond over het wegwerken van het overaanbod aan artsen in Franstalig België en het aanvullen van het tekort in Vlaanderen?

Is dit een communautair probleem? Dat hangt af van de definitie. Volgens mij zijn enkel de vragen die de Vlamingen stellen communautair. Overigens gaat het hier niet over een probleem maar over een oplossing: een overschot wegwerken en een tekort aanvullen. Dat bevordert het samenleven van de Belgen. Door de toename van het aantal Franstalige gepensioneerden aan de kust en van andere Franstaligen in het gesplitste BHV is er meer behoefte aan Franstalige dokters. Een taalprobleem dus? U denkt in Vlaanderen Vlaams? Ach. Hoe oud bent U? U ‘denkt’ zoals ruim de domste helft van de Britten: gevoelsmatig, nostalgisch, bekrompen, racistisch en nationalistisch. U hebt dus ook een laag inkomen. Sukkelaar. We zijn ondertussen al veel verder. In Vlaanderen Engels en Frans voor de Franstaligen.

Gelukkig is er nog Rik Torfs, de rector van de KU Leuven: ‘Als de artsenquota niet eerlijk worden verdeeld en de federale regering honoreert het niet-solidaire gedrag van de Franstaligen, dan moet de sociale zekerheid worden gesplitst’. (DS 5 juli 2016). Lees echter goed wat er staat: indien niet eerlijk, dan splitsen.

Wat is eerlijk? Vandaag en al zeer lang is de wettelijk bepaalde artsenverhouding bij het RIZIV 60 NL/40 FR. Is dit oneerlijk? Van de totale kosten van het medisch verbruik (24,8 miljard in 2013) ligt 58,6 % in het Vlaams Gewest; voeg hier nog het deel aan toe voor de Vlamingen in het Brussels Gewest (ongeveer 1 %?) en we komen in de buurt van 60%. Hier staat tegenover dat de inwoners van het Vlaams Gewest 63,7 % betalen van alle belastingen. (Plus ongeveer 1% afkomstig van de Vlamingen in Brussel). Vanuit het Vlaams Gewest vloeit er dus 1,250 miljard naar Wallonië en Brussel voor de betaling van hun medische verzorging. De persoonlijke bijdragen van de zieken in Vlaanderen zouden met dit bedrag kunnen verminderd worden. Dit ware jaarlijks een besparing van 500 euro per gemiddeld gezin. Al vijftig jaar is dit niet het geval. Is dit eerlijk?

Op de tafel van minister Maggie De Block ligt een voorstel om de verhouding 60/40 te veranderen in 56,5 / 43,5. De kosten van de medische verzorging zullen in Franstalig België dus nog stijgen; vooral de Franstalige dokters zullen er beter van worden. De Vlamingen zullen meer betalen.

Voor mij mag het aantal Franstalige dokters verdubbelen, maar dan moeten de Franstaligen ervoor betalen.

Laat mij duidelijk zijn: er is geen enkele ruimte voor een cijfer tussen 56,5 en 60. Ook niet voor een ander politiek gefoefel dat de Vlamingen geld zal kosten.

Als de N-VA in dit dossier een honderdste van een procent of een eurocent toegeeft mag ze snel verdwijnen, diep onder de grond samen met het nucleair afval.

Foto © Reporters (Protest van Franstalige studenten geneeskunde die mogelijk geen RIZIV-INAMI-nummer kunnen krijgen omdat er meer artsen afstuderen in Franstalig België dan er INAMI-nummers zijn, omdat er geen numerus clausus of ander systeem bestaat)