De film ‘BDW Politiek Beest’: leren we De Wever beter kennen?

Kennen we na het zien van ‘BDW Politiek Beest’ van tv-maker Paul Jambers (***, vanaf deze week in de bioscoop) Bart De Wever beter als politicus, als mens? Conclusie: ja en nee!

Al tien jaar volgt Paul Jambers de N-VA-politicus op de voet. Wat in 2014 een opdracht was van de VTM-nieuwsredactie is nu uitgemond in een poging om Bart De Wever in een heuse bioscoopfilm te portretteren. Waarbij de verslaggever mordicus wil weten wat de definitie van ‘politiek beest’ is, als rode draad in de film.

Enkele kanttekeningen van De Wever daarover: ‘Dat is iemand die politiek ademt en ruikt. Mijn leven is politiek. Dat is een roeping! Geluk en macht vallen samen, want met macht kan je de samenleving veranderen.’ Om onmiddellijk na de positieve verkiezingsuitslag van de N-VA uit te roepen: ‘Wat een puinhoop! (…) Ik kan dat niet bolwerken. Ik krijg niet wat ik wil en ik duw weg wat ik wil!’ Een reflectie van een machtspoliticus die dan wel besluit: ‘Het is nu of nooit!’ Maar tegelijk beseft: ‘Ik zit vast in een onmogelijke situatie!’

Laat zich niet in de ziel kijken

De Wever is zich als controlefreak zeer bewust van de camera in zijn nabijheid. Een camera die hem vooral op de hielen trapt tijdens de twee verkiezingscampagnes van dit jaar, respectievelijk de nationale en de gemeenteraadsverkiezingen. Waarna hij ootmoedig moet bekennen: ‘Antwerpen zit in mijn hart, het land leiden in mijn hoofd!’ Op die momenten laat Jambers ‘de mens zichzelf verklaren’.

Dan is De Wever vooral zichzelf, die snel analyseert om daarna te switchen van vertwijfeling naar ingehouden euforie, intussen ijverig speurend naar de juiste Latijnse spreuk. Een gezegde dat vertaalt wat er op dat moment in hem omgaat. Iemand met smetvrees ook, die niet houdt van een massa volk en nog minder van opdringerige journalisten.

In de gang van een omroepgebouw, zich haastend naar het obligate partijvoorzittersdebat de avond van de verkiezingen, laat hij zich langs zijn neus weg ontvallen: ‘Wie heeft dat toch uitgevonden? Ik zal klank zijn, een sprekend kostuum, van een nietszeggendheid…’ De Wever is slim genoeg om niet in zijn ziel te laten kijken en past er ook voor het achterste van zijn tong te laten zien.

Theatraliteit

Is ‘BDW Politiek Beest’ een toegankelijke film? Dat zeker. Met een goed verhaal? Ook dat. En met een snuifje humor? Jazeker.

Bart De Wever kent zijn klassiekers, is niet wars van enige theatraliteit. Hij denkt Shakespeareaans: ‘Halen we geen 20 procent dan moet er bloed vloeien, dan stort ik me op mijn eigen zwaard!’

Een van de mooiste scènes zit aan het begin van de film, wanneer in de foyer van de VRT op een tv een documentaire te zien is over de schilder Pieter Paul Rubens. De Wever: ‘Dat is veel boeiender. Rubens die in de zeventiende eeuw na de Beeldenstorm de kerken opnieuw moest decoreren.’ Misschien is in de loop der jaren aan Bart De Wever wel een uitstekende minister voor Cultuur verloren gegaan?!