Björn Anseeuw (N-VA): ‘Laat Vlaanderen een land zijn’

Als Wallonië wil terugkeren naar de arbeidsmarktequivalent van paard en kar, dan zal dat zonder Vlaanderen zijn, meent kamerlid Björn Anseeuw in zijn vrije tribune.

De PS wil van België een land zonder e-commerce maken. De PS denkt dus blijkbaar dat ze de geschiedenis van een wereld waarin e-commerce boomt, in haar eentje kan terugdraaien. Dat is niet alleen wereldvreemd maar compleet onverantwoord. Temeer omdat heel wat winkeliers ook in België al lang op de trein van de e-commerce zijn gestapt.

Wurggreep

Die winkeliers hebben namelijk wel al lang door dat een online aanbod hun offline-verkoop kan versterken. Net daarom smeken diezelfde winkeliers om meer flexibiliteit op onze arbeidsmarkt en willen ze weg van de rigide arbeidsmarkt waarmee de PS en Vivaldi dit land in een wurggreep houdt. Een wurggreep die iedereen in dit land welvaart kost.

Cuba en godbetert zelfs Noord-Korea kennen een e-commerce-aanbod. Hoe geloofwaardig is Paul Magnette dan als hij België wil ontdoen van online winkelen? En wat is het volgende dan? Maar vooral: waarom verkoopt hij zo’n onzin? Omdat de PVDA/PTB onverbiddelijk in zijn nek hijgt?

Want onzin, dat is het alleszins. Als de voorbije twee jaar coronacrisis ons iets geleerd hebben, dan is dat wel de meerwaarde van online-verkoop. Spelers met uitsluitend een fysieke vestiging hebben zwaar te lijden gehad onder de corona-maatregelen en het veranderende consumentengedrag. Meer nog: winkeliers die offline-verkoop wel combineerden met online-verkoop, hebben de coronacrisis een stuk beter doorstaan. Hoe dat komt? Vrij eenvoudig: ze hebben meer kanalen om de klant op zijn wenken te bedienen. Iets waar zowel klanten als handelaars van profiteren. En net dat robuuste businessmodel moet de schop op? Ik dacht het niet.

Marktaandeel

Wat ons wel zorgen moet baren is dat de vooral het marktaandeel van de grootste online-spelers aan terrein won. En toch zal ook de lokale winkel van de toekomst fysiek én digitaal zijn. Door te leveren vanuit een winkel vlakbij in plaats van een magazijn ergens in het buitenland, wordt de dag zelf bezorgen geen verre droom meer en kun je sneller inspelen op de wensen van je klant.

Maar om zo’n winkel van de toekomst te hebben, heb je ook medewerkers van de toekomst nodig. En net daar wringt het schoentje in dit land. Onze arbeidsmarkt is zo rigide dat ze nog maar amper kan inspelen op de behoeften nieuwe businessmodellen waar flexibiliteit bittere noodzaak is.

Nachtarbeid

Neem nu nachtarbeid. In de onze buurlanden begint die pas om middernacht, in België al vanaf 20 uur ’s avonds.  Eén van de succesfactoren van online-verkoop is nochtans een razendsnelle levering. ‘Vandaag besteld is morgen geleverd.’

Wist je trouwens dat meer dan de helft van de online-aankopen na 18 uur ’s avonds gebeurt? Dan ziet een blinde toch dat we met de huidige regels rond nachtarbeid de e-commerce hier, naast een groeiende loonkostenhandicap, opzadelen met nóg een gigantisch concurrentienadeel? De grootste uitdaging voor de winkelier om de hoek is het online-werk gedaan krijgen. En om dat mogelijk te maken moet onze arbeidsmarkt een flink stuk flexibeler.

Krampachtig

Maar daar wil Magnette dus niet van weten. Nochtans werkt in Wallonië 1 op de 3 mensen tussen de 20 en 64 jaar niet. Dat is een enorm arbeidspotentieel dat Magnette niet wil aanboren. Hij houdt liever krampachtig vast aan een wereld die er al lang niet meer is. Een werkzaamheidsgraad van 80% is er verder af dan ooit.

In Vlaanderen ziet men dat anders. Hier kampen we met een ongeziene krapte op de arbeidsmarkt. Zo erg zelfs dat ondernemers activiteiten moeten terugschroeven omdat ze geen personeel vinden. En dat kost ons welvaart. Welvaart die we nodig hebben om ook een sterk sociaal beleid te kunnen voeren. Net daarom zet Vlaanderen, ondanks een erg lage werkloosheidsgraad, alles op alles om ook die laatste werklozen aan de slag te krijgen.

Verbeten strijd

En laat ons eerlijk zijn: de afkeer van de PS tegen de e-commerce is niet enkel een zaak van ideologische overtuiging. Ze is ongetwijfeld ook ingegeven door de verbeten strijd die de PS in Wallonië tegen de PTB moet voeren. De PTB, wiens hete adem de PS intussen heuse brandwonden in haar nek heeft bezorgd. Dat maakt dat een hogere werkzaamheidsgraad in Wallonië (vandaag 65%) en Brussel (vandaag 62%) nog wel even geen prioriteit zal zijn. Alleen wordt de factuur van die stilstand in dit land steevast betaald door wie wel werkt, spaart en onderneemt. En laat dat nu, jawel, vooral de Vlamingen zijn. Wie zijn verantwoordelijkheid in dit land wel neemt, betaalt daarvoor een prijs. Elke keer opnieuw.

‘Laat België maar een land worden zonder e-commerce’, besloot Magnette. Wel, dan heb ik slecht nieuws voor hem: als Wallonië wil terugkeren naar de arbeidsmarktequivalent van paard en kar, dan zal dat zonder het Vlaanderen zijn waar innovatie en onze werkzaamheidsgraad wél een prioriteit is.