Brusselse Vlamingen ingelijfd bij Wallo-Brux

De Comori  is het comité waar de acht partijen van de institutionele meerderheid (regeringspartijen plus Groen en Ecolo) onderhandelen over de omzetting van het institutionele akkoord in wetteksten. De afkorting staat voor ‘Comité de la Mise en Œuvre des Réformes Institutionnelles’. Men heeft inderdaad niet de moeite gedaan om een Nederlandstalige naam te vinden voor het ding. In de Comori  worden dezer dagen belangrijke beslissingen genomen. Maar in de Vlaamse pers verneem je daar weinig over. De journalisten vrezen immers dat elk artikel over het communautaire thema extra stemmen oplevert voor de N-VA. Dus zwijgen ze het zo veel mogelijk dood.     

Wie wil weten wat er wordt bedisseld in de Comori, die moet de Franstalige pers volgen. Vooral Le Soir is zeer goed geïnformeerd. De dag nadat Servais Verherstraeten in Terzake (van 6 juni)  triomfantelijk verkondigde dat er een volledig akkoord was over de bevoegdheidsoverdrachten kon je in die krant lezen dat dit helemaal niet zo was. Over één belangrijk en aanslepend knelpunt was er nog steeds geen akkoord bereikt: de vraag of de bevoegdheden inzake de gezondheidzorg en zorg voor personen in Brussel worden overgeheveld naar de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC), dan wel naar respectievelijk de Vlaamse en de Franse Gemeenschapscommissies (VGC en COCOF). Het institutioneel akkoord is hierover vaag. De Vlaamse politici drongen aan op een overdracht naar de twee gemeenschapscommissies. In dat geval blijft de Vlaamse Gemeenschap bevoegd voor de Brusselse Vlamingen. De Franstaligen wilden de GGC bevoegd maken, net zoals voor de kinderbijslagen. Dan heeft de Vlaamse Gemeenschap niets meer te zeggen in Brussel en wordt de band tussen Vlaanderen en de Brusselse Vlamingen doorgeknipt.

Bakzeil

In Le Soir van het voorbije weekend lezen we hoe de knoop uiteindelijk is doorgehakt. Inzake de gezondheidszorgen worden er in totaal voor 450 miljoen euro bevoegdheden overgedragen naar Brussel. Daarvan gaan er voor 350 miljoen euro bevoegdheden naar de GGC. Met andere woorden, de Vlamingen hebben voor 77,8% bakzeil gehaald in dit dispuut.

En er is meer. In hetzelfde artikel (‘Soins de santé: les francophones ont choisi leur modèle de Sécu’) wordt voor het eerst uitgeklaard wat de consequenties zullen zijn hiervan. De Franstalige partijvoorzitters zijn het in de marge van de Comori eens geraakt over een organisatiemodel voor de Franstalige sociale zekerheid. De nieuwe bevoegdheden worden volgens het institutioneel akkoord overgedragen naar de gemeenschappen (behalve in Brussel  waar ze zoals gezegd grotendeels naar de GGC gaan). De Franstaligen hebben nu beslist om die bevoegdheden (met toepassing van het zogenaamde Saint-Quentin-mechanisme) over te hevelen naar het Waals Gewest en de COCOF. Dit betekent dat de regelgevende bevoegdheid voor de overgedragen delen van de sociale zekerheid langs Franstalige kant verspreid zal zitten over vier overheden: het Waals Gewest, de COCOF, de GGC en (voor een paar restbevoegdheden) de Franse Gemeenschap. Om te vermijden dat  dit tot een onoverzichtelijke versnippering zou leiden en afbreuk zou doen aan de solidariteit tussen alle Franstaligen, voorziet men nu in een aantal maatregelen om het beleid van al die niveaus te harmoniseren. Zo zullen er een aantal basisprincipes worden vastgelegd in een gemeenschappelijk Brussels/Waals decreet. Voor elke wijziging van de reglementering moet er voorafgaand overleg zijn tussen Brussel en Wallonië. Er zal worden voorzien in coördinatiemechanismen tussen de bevoegde Brusselse en Waalse ministers. En ten slotte komt er ook een alarmbelprocedure waardoor Brussel en Wallonië elk een vetorecht krijgen.

Band Vla/Bru verder doorknippen

Voor wat betreft de bevoegdheden die naar de COCOF worden overgedragen is dit een louter Franstalige aangelegenheid. Maar zoals gezegd zijn dit er niet zoveel. De meeste bevoegdheden gaan naar de GGC: kinderbijslagen en 77,8% van de nieuwe bevoegdheden inzake gezondheidszorgen. Hiervoor worden Franstalige en Vlaamse Brusselaars in principe samen bevoegd. Nu blijkt echter dat de GGC met handen en voeten gebonden zal zijn aan het Waals Gewest: de GGC zal niets kunnen beslissen zonder de instemming van dat Gewest. In de praktijk betekent dit dat het beleid zal worden gevoerd op het niveau van de Fédération Wallonie-Bruxelles, en… dat de Brusselse Vlamingen worden ingelijfd bij die Fédération Wallonie-Bruxelles! Er was eerder al kritiek op het feit dat de banden tussen de Brusselse Vlamingen en de Vlaamse Gemeenschap worden doorgeknipt. Nu blijkt dat het nog veel  erger zal zijn.

Dat er ook nog Vlamingen zitten in de GGC lijkt voor de Franstalige partijvoorzitters niet meer dan een vervelende bijgedachte. Nochtans zullen die Brusselse Vlamingen dat ‘gemeenschappelijke decreet’ in principe wel mee moeten goedkeuren. Maar allicht rekenen de Franstaligen erop dat, na uitsluiting van de N-VA  en het Vlaams Belang, de nieuwe generatie Brusselse politici in de Nederlandse taalgroep zo-wie-zo nog maar weinig affiniteit zal hebben met Vlaanderen, en zich zonder morren zal laten inlijven. 

Bij nader inzien hebben de Vlaamse journalisten dus toch geen ongelijk. Teveel informatie brengen over de Comori zou de gezondheid van de traditionele partijen wel eens ernstige schade kunnen toebrengen.

P.S. Wie Le Soir van dit weekend ter hand neemt voor dat artikel over de sociale zekerheid (blz. 6) die bladert best ook nog eens door tot pagina 30. Daar doet Luc Van der Kelen een paar opmerkelijke uitspraken: ‘Chacun sait que de 2014 à 2018, il n’y aura plus de réforme de l’Etat – sauf si la N-VA récolte une grande majorité.’ En ook: ‘S’il existe une chance de mettre la N-VA en dehors du jeu, Wouter Beke le fera.’ Wie pakweg een jaar geleden die stelling verdedigde werd haast voor gek verklaard. Maar vandaag wordt die analyse algemeen gedeeld: ofwel wordt de N-VA incontournable in 2014, ofwel wordt de partij op alle niveaus buiten spel gezet.

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>