CD&V zoekt voorzitter

Ook voor de Vlaamse beweging kan de voorzittersverkiezing bij CD&V belangrijke gevolgen hebben. Het is al vaak gezegd : CD&V zit in Vlaanderen op de wip tussen het V- en het B-kamp. Socialisten, communisten, liberalen en groenen zijn, de een al meer dan de ander, voorstander van een sterk België en herfederalisering. Zij halen momenteel 39,7% in Vlaanderen. N-VA en Vlaams Belang halen samen 44,1%. Als CD&V, met 14,2%, naar het B-kamp kantelt, dan krijgt dat kamp een meerderheid in Vlaanderen.

Flamingant Beke

Een voorzitter heeft veel macht binnen de partij. Wouter Beke heeft die macht de voorbije jaren gebruikt om CD&V op een Vlaamsgezinde koers te houden. Omwille van de zesde staatshervorming wordt Beke wat scheef bekeken door veel radicale flaminganten. Maar het was en is wel een politicus die een sterke affiniteit heeft met de Vlaamse beweging. Aan het prille begin van zijn politieke carrière was hij actief in de werkgroep Vlaanderen Morgen van Hugo Schiltz. Later was hij één van de gangmakers van het kartel CD&V-N-VA.

Dit verklaart mee waarom Beke tijdens de voorbije verkiezingscampagne een duidelijk Vlaamsgezind standpunt heeft ingenomen. Op een vraag over een mogelijke herfederalisering antwoordde hij (in Terzake  van 15 april): ‘Ik volg wat de geschiedenis heeft aangetoond. De staatshervormingen hebben altijd de deelstaten versterkt, en die klok kun je niet terugdraaien’. Dat strookte met het opiniestuk dat hij samen met onder meer de flaminganten Luc Van den Brande en Johan Sauwens had gepubliceerd in De Standaard  van 11 maart. De auteurs wezen herfederalisering categoriek van de hand.

The young ones

Dat was niet zo evident. Het CD&V-ledencongres van november 2016 zette de deur open naar herfederalisering. Tegen het advies van de partijtop in werd toen een resolutie in die zin goedgekeurd. Dat gebeurde op initiatief van Jong CD&V.

Het was een maand voordat Sammy Mahdi voorzitter werd van Jong CD&V. Maar bij zijn kandidaatstelling als jongerenvoorzitter onderschreef die wel voluit het nieuwe CD&V-standpunt: ‘Als we via herfederalisering tot een homogener beleid kunnen komen, waarom niet? Je moet weten: als jongeren hebben we nooit de Vlaamse ontvoogdingsstrijd meegemaakt.’ (Brusselnieuws  7 december 2016).

Mahdi is een van de serieuze kanshebbers om CD&V-voorzitter te worden. Hoe staat hij vandaag tegenover de communautaire problematiek? Vorige week verscheen er een uitgebreid interview met hem in ’t Pallieterke. Maar over zijn Vlaams- of Belgischgezindheid wordt daarin helaas niet gerept.

Communautair?

Ook naar het communautaire standpunt van de andere kandidaten hebben we voorlopig het raden. Met uitzondering misschien van Walter De Donder. Toen Pieterjan De Smedt hem in Terzake  van 18 oktober vroeg wat hij verkoos, de Vlaamse of de tricolore burgemeesterssjerp, dan koos hij wel zeer beslist voor die laatste. En wat is zijn standpunt over herfederalisering? Bevoegdheden moeten op het meest efficiënte niveau worden uitgeoefend, en als dat het federale is, dan is dat maar zo, antwoordde hij.

Waren Hendrik Bogaert en/of Pieter De Crem kandidaat geweest, dan zou het communautaire wellicht een grotere rol gespeeld hebben bij de voorzittersverkiezing. Want allebei hebben ze een uitgesproken Vlaamsgezind profiel. Maar de partij is niet klaar voor hun ideeën, zeggen ze. Dat is misschien een veeg teken.

Nu dreigt het communautaire helemaal op het achterplan te geraken. Ook voor de Vlaamsgezinden binnen CD&V wordt de voorzittersverkiezing op die manier een echte ‘blind date’. Tenzij Doorbraak.be  de kandidaten eens grondig aan de tand voelt.