Sinds de publicatie van mijn ‘prospectieve’ analyse van het Waalse politieke parcours, Du fédéralisme au communisme? (Van federalisme naar communisme?), werd mij steeds opnieuw gevraagd: is dit een prognose? Is de komst van het communisme in Wallonië denkbaar? Is dit niet een soort overdrijving, pamflettisme, zoals literaire vrijheid?

‘Niet van rechts’

Deze legitieme vragen doen me glimlachen. Waals links bezet het hele parlementaire politieke spectrum — met uitzondering van één partij, de MR, die 20% van de kiezers vertegenwoordigt. Alle andere partijen die in het Waalse parlement vertegenwoordigd zijn, beweren links te zijn. Maar wanneer zij deze ‘achterhaalde onderscheidingen tussen links en rechts’ verwerpen — en dat is het geval voor de kleinsten onder hen — dan is dat door onmiddellijk te preciseren dat zij ‘duidelijk niet van rechts’ zijn.

Waals Links wordt geleid door drie formaties: de PS, Ecolo en de PTB. Zij bevinden zich in een situatie van parlementaire meerderheid en zij verklaren dat zij samen willen regeren. Het is niet nodig naar gegevens te zoeken: kranten lezen en weten hoe te tellen is voldoende!

Wie zijn zij?

Laat ons dan nu even het woord geven aan de toekomstige conducătorii van Rood-Wallonië.

De voorzitter van de Parti Socialiste (PS) eist een ‘verbod op e-commerce’ (sic). En hij belooft Wallonië weg te halen van de ‘markteconomie’ ten voordele van de ‘niet-markteconomie­’. Maar wie zal de ‘non-marchands’ betalen? Voorts zegt hij  dat hij vastbesloten is om links van links te regeren.

Dan is er de Ecolo-partij, objectief de meest extremistische van Europa. Haar programma komt overeen met het kinderlijke, waanzinnige en haatdragende mentale universum van de Franse Sandrine Rousseau. Een voorbeeld uit duizenden: vorig jaar bracht de ecologe-vicevoorzitter Maouane een lied ten gehore waarin zij opriep tot de moord op de ‘zonen van Zion’. Rustig aan. Natuurlijk. Laten we ons niet opwinden over zo’n ‘klein’ ding.

Tenslotte de rijzende rode ster van Waals Links, de Parti du Travail de Belgique (PTB). Dit is een streng observerende marxistische partij, die gorgelt met de marxistische ervaring ‘in zijn geheel’: Lenin, Mao, Stalin. De PTB is geen gauchiste partij, zoals Syriza in Griekenland, maar een marxistische. Deze diagnose wordt niet gesteld door de auteur van deze column: zij wordt gesteld door de PTB zelf, die haar verkondigt zoals men op het Rode Plein marcheert.

Vlaanderen draait ervoor op

Typisch is dat de Waalse media alleen het meest uitzinnige populisme tolereren als het van extreemlinks komt. Maar zij weigeren het marxisme van de PTB serieus te nemen. Deze machtsstijging van de PTB, die de afgelopen tien jaar constant en lineair is geweest, ziet er voor u dus goed uit, bijna vriendelijk. Schattig, knapperig. Oh, zo typisch Waals!

Even schilderachtig is de Waalse schuld, die momenteel 200% van zijn inkomsten bedraagt. Die bedraagt 300% als men rekening houdt met de schuld van de ‘Federatie Wallonië-Brussel’ waarvan het de facto garant staat.

300%! Maar dat doet er niet toe. Want die cijfers verontrusten de Waalse kiezer allang niet meer. Die wil het liever niet weten en denkt dat iemand anders ervoor opdraait: Vlaanderen, de federale staat — Vlaanderen dus — en waarom niet Europa? Solidariteit!

Communistisch in gebreke gesteld

De realiteit heeft misschien andere plannen.

Een in 2024 geïnstalleerde Waalse communistische regering zou van de ene dag op de andere geconfronteerd worden met een verlaging van haar rating voor de overheidsschuld, die alleen ‘houdbaar’ is in de fantasieën van de dieven. Deze degradatie zou Wallonië binnen het uur in gebreke stellen.

Dit zou de communisten de gelegenheid bieden om het meest fundamentele aspect, die oerkreet van de marxistische leer die, sinds het Manifest van Karl Marx en Friedrich Engels, de inbeslagneming van privé-eigendom is, ten uitvoer te leggen. In principe, of door belastingen. De Walen die denken dat zij hieraan kunnen ontsnappen omdat zij ‘klein’ zijn, zouden eens een blik moeten werpen op de geschiedenis van het marxisme en het communisme.

Als de Walen volharden in hun ontkenning van de werkelijkheid — en dat is inderdaad mijn prognose, daar ga ik volledig van uit — zullen ze morgen, in 2024, wakker worden met de eerste communistische regering in de geschiedenis van West-Europa.

Mijn boek, Van federalisme naar communisme? (2022).