Confederalisme als tussenstap naar onafhankelijkheid
De politieke boodschap van het ANZ
Zo’n 5000 aanwezigen waren er op het 76ste zangfeest in de Lotto Arena in Antwerpen op 3 maart 2013. Het was, meer dan een uithaal naar het ACW, een goede editie met een vlotte aaneenschakeling van de onderdelen, een aantal sterke momenten en een goede mix van klassiekers en moderne liedjes.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementHet jaarlijkse Vlaams-nationaal Zangfeest is zowat de enige plaats waar de brede Vlaamse Beweging present tekent, de enige manifestatie waar de klassieke Vlaamse Beweging uit één mond spreekt. Het motto van het 76ste zangfeest was ‘[email protected]’. Waarmee het ANZ de eis onderstreepte om een eigen .vl-extensie te hebben voor Vlaanderen op het internet.
Het is dus altijd even uitkijken naar de boodschap van de voorzitter van het organiserende ANZ, Erik Stoffelen. Zijn politieke boodschap was duidelijk: Vlaanderen zou beter zo snel mogelijk onafhankelijk worden, omdat er van België niets meer te verwachten valt. Maar de ANZ-voorzitter liet wel een opening voor het confederalisme als opstap naar die onafhankelijkheid. ‘Laten we wel wezen: als we morgen een confederalisme die naam waardig verwezenlijken, worden we overmorgen wakker in een Vlaamse staat.’
Het was het enige zinnetje dat door de zaal niet unaniem op gejuich werd onthaald. Vlaams-Belangvoorzitter Gerolf Annemans twitterde onmiddellijk dat hij niet gediend was met die opening naar het confederalisme. Toch neemt het ANZ hier geen bocht. Het ANZ ziet het confederalisme als een middel om de publieke opinie te overtuigen De rest van de toespraak was duidelijk gericht op de onafhankelijkheidsgedachte. ‘de Vlaamse staat is geen luxe, maar een absolute noodzaak,’ klonk het.
De regering-Di Rupo en de zesde staatshervorming kregen ook enkele stevige vegen uit de pan. De Vlaamse Beweging legt zich bij monde van het ANZ niet zomaar neer bij de bereikte akkoorden. Vooral het akkoord rond BHV, het gerechtelijk arrondissement BHV en de Brussels Metropolitan Region worden door de Vlaamse Beweging verworpen. ‘Voor premier Di Rupo en zijn francofone regering met de steun van drie Vlaamse minderheidspartijtjes hebben we deze duidelijke boodschap: wij hoeven uw zoveelste bric-à-brac-staatshervorming niet meer, wij gaan voor Vlaamse staatsvorming’.
In een opsomming van wat de Vlamingen allemaal over zich heen krijgen ‘welk volk ter wereld…’, zat ook een stukje over het ACW. ‘Welk volk ter wereld wil de les gespeld worden door een ACW-zuil die België dient, Vlaanderen minacht, ons allen moreel de les spelt, maar fiscale spitstechnologie toepast en de gewone belastingbetaler laat opdraaien? Excuses zullen hiervoor niet volstaan!’ De ANZ-voorzitter counterde de aanval vanuit het ACW die het aanklagen van de fiscale spitstechnologie wil verkopen als een aanval op de vele vrijwilligers binnen het ACW. ‘Alsof al die fantastische vrijwilligers die zich geëngageerd en vol overgave inzetten voor de sociaal zwakkeren, enkel kunnen functioneren in een ACW-keurslijf. Er is in Vlaanderen echt wel plaats voor een ontzuilde en volwassen warme samenleving!’ En daarmee hebt u ongeveer alles wat over het ACW op het Zangfeest gezegd is gelezen. Het was niet wereldschokkend.
Meer
Maar het zangfeest is meer dan enkel die toespraak. Het zangfeest is een cultureel-politieke manifestatie waar wordt gezongen, gedanst, gelachen … er was een optreden van de komiek Karel Declercq, een herdenking van Bart Van den Bossche en een hartverwarmende hommage aan Miel Cools, die voor de laatste keer op het Zangfeest optrad. Het toeterlied van Bart Peeters werd er gebracht door een jonge stem. Helaas raakt dat meestal niet tot in de mediaberichtgeving.
Pieter Bauwens is sinds 2010 hoofdredacteur van Doorbraak. Journalistiek heeft hij oog voor communautaire politiek, Vlaamse beweging, vervolgde christenen en religie.
Politici die zelf niet weten waar ze voor staan: ze kunnen mooi vertellen, maar regeren gaat moeilijk.
Jack London was een veelschrijver én avonturier. Zijn omzwervingen overtuigden hem van de noodzaak van een socialistische samenleving, een idee dat hij verwerkte in zijn boeken.