Cordon bewijst radeloosheid elite

Vivaldi werd omschreven als de regering van de laatste kans voor België. Maar ook deze regering maakt er een regelrechte puinhoop van. De Europese Commissie is duidelijk in zijn recent rapport. Op werkelijk elk domein is het beleid ronduit catastrofaal. De overheidsschuld explodeert. België heeft het grootste begrotingstekort van alle industrielanden. In de eerste drie maanden van dit jaar kwamen er zelfs meer asielzoekers van buiten de EU dan op het hoogtepunt van de asielcrisis in 2016. De arbeidsmarkt staat stil. De pensioenbom tikt verder.

Van hoogdringende hervormingen is in geen velden iets te bespeuren, zo stelt de Europese Commissie vast. Het hele land blokkeert door de interne contradicties en het gebrek aan daadkracht van Vivaldi, veroorzaakt door een compleet gebrek aan democratische legitimiteit en coherentie. De kiezer trekt zijn conclusies. De traditionele partijen Open Vld en CD&V zakken peiling na peiling verder weg richting kiesdrempel. Terwijl het orkest op de Titanic speelt, zoekt kapitein De Croo ondertussen wanhopig naar een internationale benoeming om zichzelf te redden. Het malgoverno is totaal.

Het Belgisch systeem dreigt te imploderen

Vivaldi is een anti-Vlaamse, door links en Franstaligen gedomineerde Belgische bezettingsregering die er enkel maar kon komen door de Vlaamse democratie te negeren. Maar onvermijdelijk tikt de klok elke dag verder naar de volgende verkiezingen die er ten laatste in 2024 komen.

De stijgende energieprijzen betekenen niet alleen een aanslag op het gezinsbudget van de gewone hardwerkende Vlamingen, maar ook stilaan een oncontroleerbare inflatie die spaargeld doet wegsmelten als sneeuw voor de zon en het concurrentievermogen van onze bedrijven ondermijnt. Collectieve verarming, terwijl asielbedriegers met tienduizenden tegelijk maar blijven binnenstromen en het politiek systeem aan zijn eigen inertie ten onder gaat kunnen de perfecte storm veroorzaken waaraan het hele Belgisch systeem dreigt te imploderen. En daarvan beginnen sommigen erg nerveus te worden.

Cordon sanitaire

Enkele weken geleden bijvoorbeeld, ging MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez bij Terzake in debat met Tom Van Grieken. Politici die debatteren over hun meningsverschil zodat de burger dit kan beoordelen. Stel je voor! In de Volksrepubliek Wallonië was men logischerwijs in alle staten. De opperste sovjet werd inderhaast bijeengeroepen om het zogenaamd cordon médiatique, waarvan in Vlaanderen werkelijk niemand het bestaan afwist, te herbevestigen.

Men mag de Vlaming uitpersen, maar men mag niet met Vlaams Belangers debatteren die daar een einde aan willen maken, daar komt het zowat op neer. Nog maar pas was de democratie op het nippertje gered, of de Vlamingenhaters van DéFI deden er vlug nog een schepje bovenop. Zij wilden het cordon sanitaire uitbreiden tot niet alleen Vlaams Belang, maar ook N-VA en PVDA/PTB. Met andere woorden, tegen zowat de hele oppositie aan Vivaldi. Het idee alleen al dat de burger een andere regering zou kunnen verkiezen, l’audace!  Misschien kan men toch beter overwegen het stemmen voor niet-Vivaldi-partijen gewoonweg strafbaar te stellen, zodat we zeker kunnen zijn dat de democratie gered is.

Cordon académique

Hoofdvogel werd echter afgeschoten, in meerdere bedrijven, door de intellectuele elite van de KULeuven. Daar had professor Steven Van Hecke het aangedurfd Tom Van Grieken voor een gastcollege uit te nodigen. Dat gebeurt wel vaker met andere politici. Deze keer echter, naar goede katholieke traditie, gebeurde dat in de duik. Niemand, en al zeker zijn hiërarchische meerderen, de rector en de decaan, mochten er iets van weten. Maar het lekte uit. Hij verweerde zich onversaagd door zijn vanzelfsprekende afkeer van Vlaams Belang als een ware geloofsbelijdenis te etaleren: “Uiteraard zijn we het niet eens met 90 procent van wat Vlaams Belang vertelt.” Maar het mocht niet baten. 90% is trouwens ook geen 100%. Er bleek zowaar een cordon académique te bestaan met als eerste gebod: God ziet u, hier nodigt men geen Vlaams Belangers uit.

De student, onderzoeker of burger die nieuwsgierig geprikkeld werd en wel eens wou weten wat die Van Grieken dan precies te vertellen had om daar kritisch zelf zijn oordeel over te kunnen vellen, was er aan voor de moeite. Voorzichtigheidshalve werd de les uitzonderlijk doelbewust niet opgenomen. De Standaard waarschuwde dat men zich aan de nodige vragen kan verwachten op de komende faculteitsraad. Hoeveel aflaten of zelfkastijdingen dat zal kosten is vooralsnog onduidelijk. De rector van de KULeuven, Luc Sels, wou eerst niet in de media reageren, maar kon zich uiteindelijk dan toch niet inhouden dat via Twitter wel te doen. ‘Vlaams Belang is en blijft een partij die staat voor racisme en discriminatie’. Nochtans is racisme een misdrijf waar Vlaams Belang volgens de rechter niet schuldig aan is. Een student die momenteel trainee is bij Vooruit-Europarlementslid Kathleen Van Brempt, schreeuwde zijn wanhoop uit: ‘Van Grieken uitnodigen, creëert geen safe space op de universiteit’.

Een veilige plek zowaar waar men enkel maar bestand is tegen de mening van een ander als die niet geuit mag worden. Intellectueel lachwekkend en wetenschappelijke onzin natuurlijk, ware het niet dat de decaan van de faculteit deze knul nog eens gelijk gaf, en meende dat ook zo aan te voelen. Als mens en als decaan voegde hij er nog aan toe.

Woke universiteit

De KULeuven is zoals zoveel universiteiten een instelling waar woke activisme zich institutioneel genesteld heeft. Dat heeft een toxische autoritaire zwijgcultuur en totalitaire agressie-context geschapen. Die is fundamenteel onwetenschappelijk, zet vrij onderzoek en kwaliteitsvol onderwijs onder druk en is ronduit bedreigend voor onze democratie als geheel. Studenten worden geïndoctrineerd in plaats van opgeleid tot kritisch denkende academici. Ze mogen immers geen ongewenste informatie te weten komen. Onderzoekers worden passief-agressief afgedreigd zich aan de eenheidsleer te houden, en toch maar geen controversiële zaken te doen, te schrijven of te denken, want dat zou wel eens slecht kunnen zijn voor de academische carrière. Conformiteitsdruk en autocensuur zijn gekende autoritaire repressiemechanismen.

Contestatie en falsificatie zijn nochtans essentieel voor wetenschap en vooruitgang. Maar dat willen ze helemaal niet meer. Want conform hun postmoderne doctrine stellen de woke-activisten dat er geen waarheid of feiten bestaan. De realiteit is volgens hen enkel een uitdrukking van machtsrelaties tussen onderdrukkers en slachtoffers. Wie de onderdrukkers aan het woord laat, legitimeert dan de onderdrukking, en is dus zelfs medeplichtig. Het is dus meteen ook nodig om actief mee de onderdrukkers te bestrijden, of men is zelf een zogenaamde onderdrukker. Uiteraard zijn dit erg belegen neo-marxistische stellingen, maar ze verklaren wel waarom men zo fanatiek ageert tegen vrije meningsuiting en vrij onderzoek, beide fundamenten van een democratie en de universiteit.

Omdat de woke ideologie fundamenteel anti-democratisch en totalitair is. Geen tolerantie voor de intolerantie bezweren ze. Wie dan eigenlijk intolerant is, dat bepaalt een gelegenheidscoalitie. Nu willen ze Tom Van Grieken cancellen. Nog maar enkele jaren geleden was dat Theo Francken die aan de VUB die geen lezing kon geven en werd afgebeeld in SA-uniform. En zo schuift men altijd op. Tot de revolutie haar eigen kinderen opvreet. Want er is altijd wel ergens een anti-marxistische contrarevolutionair te vinden, waarop het falen van de marxistische revolutie kan gestoken worden, zo leren de 100 miljoen doden van de marxistische sociale experimenten uit de vorige eeuw ons.

Universiteit bevrijden

Lang hebben conservatieven wat meewarig gekeken naar de adepten van de woke-ideologie. De rationele inconsistentie, wetenschappelijke onzin en nefaste gevolgen voor een democratische samenleving zijn overduidelijk. Wij willen ons logischerwijs niet verlagen tot hun spel. Niet cancellen, maar debatteren en argumenteren. Wij zien geen vijanden die moeten vernietigd worden, maar tegenstanders die we kunnen overtuigen. Daarom hebben we geen schrik van hun vrije meningsuiting. Echter, zo denken zij niet.

En ondertussen is de cultuurmarxistische lange mars door de instellingen voltooid en zijn ze geïnstitutionaliseerd. Er zijn steeds minder conservatieve academici, omdat links een toxische omgeving voor hen gecreëerd heeft waar ze niet in kunnen gedijen en carrière maken. In het bijzonder bij de sociale wetenschappen is er een flagrant gebrek aan diversiteit ontstaan. We kunnen gerust een openlijke groene, socialistische, liberale of christendemocratische politicoloog of socioloog opnoemen, maar een nationaal-conservatieve? Amper 0.9% van de academici van de KULeuven stemde Vlaams Belang in 2019, en bijna 40% Groen.

Dat is geen toeval meer. Dat is institutioneel, structureel en systemisch, gebaseerd op intimidatie, repressie en onderdrukking. De universiteiten in Vlaanderen zijn in niets nog een afspiegeling van de samenleving waarop ze gebouwd zijn en waardoor ze betaald worden. Eigenaardig genoeg vinden woke-activisten continu minderheidsgroepen uit die in de samenleving ondervertegenwoordigd zijn en die volgens hen positief gediscrimineerd moeten worden. Maar in hun eigen academische omgeving schijnt dat dan plots niet van toepassing te zijn voor conservatieven en nationalisten die amper aanwezig zijn.

We moeten onze universiteiten bevrijden van dit verstikkende eenheidsdenken, waardoor er opnieuw ruimte komt voor vrije meningsuiting en vrij onderzoek. Daardoor worden het opnieuw instellingen van vernieuwing en openheid die studenten opleiden tot kritische burgers. De universiteiten moeten opnieuw de diversiteit ten volle omarmen en anders denken koesteren. Het woke-instrumentarium van mystery calls, quota en positieve discriminatie mag dan al unheimlich aanvoelen voor nationaal-conservatieven, we kunnen de cultuuroorlog die de woke activisten via het hoger onderwijs tegen onze hele samenleving voeren niet langer onbeantwoord laten, maar moeten hen integendeel een koekje van eigen deeg geven. De zwijgende meerderheid heeft lang genoeg gezwegen. We moeten natuurlijk socio-economisch orde op zaken zetten na de Vivaldi-catastrofe. Dat spel kennen we en winnen we vlotjes. Maar nog veel belangrijk is het bepalen van de socio-culturele spelregels door het bekampen van de subversieve invloed van de cultuurmarxistische ondermijning van onze samenleving via onze universiteiten.

Ook dat is de inzet van 2024. En ook daarom worden ze zo nerveus.