Corruptie en mandatarissen met dubbele nationaliteiten

De opzet van de internationale VN orde na de Tweede Wereldoorlog was iedereen in mooie (staats-) hokjes in te delen onder de ijzeren vuist van de Amerikanen en de Russen. Staten, legers, vlaggen en nationaliteiten. In het Noorden iets meer fatsoen om mee een graantje van de macht te mogen meepikken dan in het Zuiden, maar de principes zijn overal hetzelfde. Mooi overzichtelijk om de boel centraal netjes te kunnen overzien en te controleren door een zelfgekozen elite die op etnische basis de toekomst veilig stellen voor zichzelf en hun kinderen. Eens men van centralisatie en controle zijn hoofdideologie heeft gemaakt kunnen in deze digitale tijden de wereldeconomie vanuit één knop in Wall Street en de wereldpolitiek vanuit één knop in het Witte Huis worden beheerd. CIA, NSA en aanverwanten ruimen stoorzenders propactief op. Wie dacht dat Amerika uit onbaatzuchtigheid de VN heeft opgericht mag nog eens nadenken. Wie dacht dat Google, Yahoo en Microsoft jou zomaar gratis een emailaccount gunnen mogen dat ook eens doen. Deze Amerikaanse centralisatiedroom veruitwendigd in de VN structuur zou weleens door zijn interne tegenstrijdigheden in een nachtmerrie kunnen uitmonden. Meer nog in de EU dan in Amerika zelf. Europa is eigenlijk al verloren.

Dubbele nationaliteiten

Met migratie en gemengde huwelijken duiken meer en meer dubbele nationaliteiten op. Aangezien het internationale systeem niet waterdicht is en de wereldorde nog steeds het primaat kent van de soevereine gelijkheid tussen staten, stelt deze nieuwe uitdaging die meer en meer tot een anomalie verwordt, wel degelijk problemen. Geen enkele Belgische Marokkaan, toen ik nog met hen in aanraking kwam, geeft zijn patrimonium aan aan de Belgische fiscus, hoewel men hiertoe volgens de Belgische wet wel verplicht is. Marokko zal ze ook niet verlinken aan de Belgische fiscus. Integendeel. Een voorbeeld toont dit voldoende aan. De laatste 20 jaar waren er massale naturalisaties van Marokkanen tot Belg. Daarnaast zien we de massale transferts van kapitalen van Belgische Marokkanen naar Marokkaanse banken en de naar mijn weten 0 (=zero) aangifte van vermogen in Marokko door deze nieuwe Belgen. Dat legt zeer helder bloot waar het probleem zit. Vooral naar loyauteit toe.

Laat mij de zaak generaliseren en voorhouden dat dit paradigma gerust mag veralgemeend worden naar Marokkanen in heel de EU en voor mijn part ook de Turken in de EU. Twee diep religieuze gemeenschappen. Diep religieus, niet zozeer uit eigen wil, maar omdat dit anderen goed uitkomt. Welke anderen? Marokko, Turkije en bij uitbreiding België en de EU. Deze versmachtende alliantie bood in het verleden centralistische beleidsvoordelen (lees: controle). Maar in deze antagonistische tijden is deze spreidstand aan tegenstrijdige belangen niet langer houdbaar. Ze is ronduit gevaarlijk.

Loyauteit

Voor Marokkanen is de Arabisch-islamitische identiteit en trouw aan de Koning (de Marokkaanse weliswaar) veel belangrijker dan de trouw die ze zweren in één of ander Parlement of aan één of andere grondwet. De interne Marokkaanse maatschappijstructuur is zo opgebouwd dat enige keuzevrijheid uitgesloten is. Of men wordt uitgesloten. Laat dit laatste nu net niet handig zijn om die massale migrantenstemmen binnen te rijven bij politieke verkiezingen. Daarom kiezen particratiën in Europa ervoor om middelmatige kandidaten aan te trekken met weinig boodschap aan integriteit en moraliteit. Een allochtone bloempot onder gezamenlijke controle van de partijvoorzitter en van Mohammed VI/Tayyip Erdogan tegen 6000EUR per maand in een wetgevend orgaan te zetten is goedkoper dan om de veelvuldige samenlevingsproblemen op het vlak van onderwijs, huisvesting, tewerkstelling van talrijke diverse migranten te beginnen op te lossen. Toen de publieke opinie jaren geleden nog open stond voor zulke nuttige investeringen weigerde de Europese particratie uit pure decadentie en racisme dit te doen. Nu dat het geld op is en elke welmenende Europeaan een terrorist in elke islamiet begint te ontwaren, zijn deze uitgaven politiek onhaalbaar geworden.

De Europese elite heeft zich decennialang door deze verrottingsstrategie te onderhouden schromelijk vergist. Zelfs Obama moest hen vorig jaar aanmanen om hun migrantenbevolking beter te integreren. Ik herhaal, allochtone mandatarissen (die per definitie niets van democratische politiek afkennen) zijn trouw aan de dictators van hun thuisland, niet aan hun kiesvee (daarom zitten ze daar net!) en nog minder aan de Belgische grondwet of democratische Europese waarden. Deze nieuwe allochtone elites werden zorgvuldig uitgekozen, in eerste instantie door de dictatoriale regimes (en hun vertegenwoordigers in de EU) en nadien bevestigd door de lokale partijvoorzitters in Europa. Voldoet de één niet, dan nemen we gewoon een ander, keuze genoeg en de profielbeschrijving dekt niet echt de lading. Op geen enkele andere manier is de overweldigende macht van ‘Diyanet’ of de ‘Makhzen’ in de Turkse en Marokkaanse middens in de EU te verklaren. We zagen ook recentelijk bij het Diyanetschandaal hoe hun inlichtingendiensten te keer gaan tegen Turkse regimedissidenten. Bij Marokkanen gebeurt hetzelfde, alleen gaat het er nog veel brutaler aan toe.

Hetgeen de Europese bevolking niet weet is dat deze extra- territoriale dictatoriale macht onder gezamenlijke patronage van (blanke) politici van hier en van dictators ginder wordt onderhouden. Beiden hebben immers een gezamenlijk doel: dissidentie (van minderheden) de kop indrukken. Dissidentie hier tegen het racisme en islamofobie. Dissidentie ginder, tegen anachronistische dictaturen. Tot hier toe denken Europeanen dat ze het spel controleren, maar ze vergissen zich. Het zal Open VLD mandatarissen die in Marokko resideren immers worst wezen wat de Belgische Marokkaan denkt van het regime in België of in Marokko. Het zal een Marokkaanse-Belgisch parlementslid worst wezen wat de noden zijn van zijn kiesvee in België. De almacht van Mohammed VI overschrijdt dit alles. Zelfs het salaris en termijn van de Franse President doet hen buigen voor deze Marokkaanse miljardair en ‘Soeverein voor het leven’ met internationaalrechtelijk vergrendelde macht en immuniteit. Laatst heb ik nog een klacht bij Commissievoorzitter Juncker ingediend ivm een EU handelsakkoord met Marokko waarin de Westelijke Sahara als onderdeel van Marokko werd aanzien, een regelrechte aanfluiting van dat zelfde internationaal recht. Enkele dagen later gaf ook het EU Hof in Luxemburg dit nogal laattijdig toe… Mocht dit de Palestijnen overkomen, dan was het Europese kot te klein. Marokko passeert…

Duivelspact

Dit decennialange Duivelspact tussen de EU, Marokko en Turkije is uiterst zorgwekkend voor Europese democratische waarden. Wat weerhoudt een (Belgisch) Marokkaanse parlementair van de PS, die 6.000EUR per maand gratis geld aan de magere kant vindt, om corruptiefondsen/immobiliën te ontvangen van de Marokkaanse koning en die daar op Marokkaanse banken te zetten in ruil voor extra-territoriaal Marokkaans beleid? Elio di Rupo? De Belgische wet? Zijn/haar persoonlijke integriteit? We hebben uit bovenstaand praktijkvoorbeeld met de fiscus gezien wat die zaken voor hem/haar waard zijn. Meer nog, ze zijn door hun andere nationaliteit de facto fiscaal en strafrechtelijk immuun voor hun patrimonium en doen en laten in Marokko en Turkije. Geen Nottebohm-case tegen bestand. Geen enkele gewone Belg heeft dit privilege…

Waar was de Turkse Groen-voorzitster alweer bij de Parlementsherdenking van de Armeniëgenocide? Wie kent er een (gewezen) Belgisch-Marokkaans parlementslid die vindt dat de Westelijke Sahara door Marokko bezet wordt? Laat ons heel duidelijk zijn dat deze persoonskeuzen de collectieve verantwoordelijkheid zijn van de zeer kortzichtige autochtone EU elite en niet zozeer van de migrantengemeenschappen zelf die op politiek vlak, zoals gewild, absoluut niets in de pap te brokken hebben. Dat doen Ankara en Rabat in hun plaats. Te samen met ons fiscaal statistisch voorbeeld in de inleiding, en zelfs zonder aan het veiligheidsbeleid te raken of maar Bart De Wever te vernoemen, hebben we voldoende stof voor discussie. I rest my case.

Conclusie

Geen politieke mandatarissen met dubbele nationaliteiten. Dit leidt automatisch en gegarandeerd tot corruptie. De FOD Financiën dient onderzoeksdossiers te openen naar het niet aangegeven patrimonium van Marokkaanse/Turkse Belgen in Marokko/Turkije. In de eerste plaats van politieke mandatarissen. Als symbolische daad.

Mohamed Talhaoui is Voorzitter ICPS (www.icpsnet.com)

Foto © Reporters (de Franse president Hollande ontvangt koning Mohamed VI in Parijs)