Zelfbewuste Donald Trump op kruissnelheid

FORT WASHINGTON (MD) — President Trump kwam de Conservative Political Action Conference (CPAC) afsluiten. Hij blaakte van zelfvertrouwen. ‘The best is yet to come,’ zo beloofde hij.

Diverser, maar minder ideologisch

Trump komt met zijn aanwezigheid op de conferentie de belofte na die hij in 2017 maakte: elk jaar naar CPAC komen. Het is iets wat zelf President Ronald Reagan niet deed. George W. Bush kwam zelfs maar één keer langs als president. De Bush-presidenten zijn uit het geheugen gewist van de Amerikaanse conservatieve beweging. Net zoals hun ideologische broertje Senator Mitt Romney, die officieel niet uitgenodigd was door de organiserende American Conservative Union (ACU). Het is duidelijk dat er is geen plaats meer is voor RINO’s (Republican In Name Only). De tijd van het ‘compassionate conservatism’, waarbij men op zoek ging naar een gematigde centrumkandidaat is voorbij. Als men het centrum wil bedienen, doet men dat wel vanaf de rechterkant.

De man die dit nieuwe, politieke conservatisme belichaamd is Donald Trump. De New Yorkse vastgoedmagnaat is hier alomtegenwoordig. Zijn twee slogans: ’Make America Great Again’ en ‘Keep America Great’ vindt men overal, al dan niet op vlaggen, t-shirts, truien en petjes. Zijn campagne verzekert zich hier verder van een nieuw leger campagnevrijwilligers en biedt hier ook campagnetrainingen aan.

Er valt hier verder dit jaar geen onvertogen woord over de president. Het publiek is ideologisch veel minder divers dan toen bij mijn eerste CPAC in 2010. Tezelfdertijd slaagt CPAC erin om meer minderheden aan te trekken. African-Americans, Asian-Americans, maar ook zag ik hier een vrouw met een hoofddoek met daarbovenop een MAGA-petje. Met andere woorden, de president slaagt er in, ondanks alles wat men over hem zegt, om minderheden binnen te brengen in de conservatieve beweging. Die signalen zijn al een tijdje links en rechts te merken, maar het wordt almaar duidelijker. Dit zou wel eens doorslaggevend kunnen zijn bij de verkiezingen in november.

Deal met de Taliban

Trump werd luid toegejuicht bij zijn entree. Zoals steeds begeleid door ‘God bless the USA’ van Lee Greenwood. De conferentiezaal veranderde in een ware Trump-rally. Vorig jaar sprak de president de congresgangers meer dan twee uur toe, deze keer hield hij het bescheidener met een speech van anderhalf uur.

De president kwam met het belangrijke nieuws dat hij enkele uren eerder officieel bekend had gemaakt: de overeenkomst met de Taliban in Afghanistan. De Verenigde Staten trekken weg uit Afghanistan na negentien jaar. Een verhaal van imperiale overschatting van George W. Bush, dat door Obama werd voortgezet en dat Trump nu beëindigt. Hij liet zich eerst nog overhalen door zijn generaals om te blijven, maar het buikgevoel van de president was altijd: terugtrekken. Een belofte die hij uiteindelijk gehouden heeft.

Fraaie economische cijfers

De president stelde het Amerikaanse publiek gerust nadat de melding van de eerste dode door het Corona-virus in de staat Washington (een staat aan de Westkust, niet te verwarren met de hoofdstad Washington DC; nvdr). Het nieuws rond het virus heeft er trouwens voor gezorgd dat zijn applauslijn van een beurs op recordniveau is weggevallen. De Democratische tegenstanders proberen dit zelfs tegen hem te gebruiken tegen hem. Denk aan de uitspraak van Michelle Obama: ‘when they go low, we go high!’ Trump gaf al lachend mee dat hij in hun plaats waarschijnlijk ook die omstandigheden politiek uit te buiten. Toch pleitte hij er voor om dit probleem samen met de Democraten aan te pakken.

De president, zoals steeds weinig bescheiden, liet ook niet na van zijn andere verwezenlijkingen uit zijn verkiezingsprogramma in de verf te zetten. Het heronderhandelen van het Noord-Amerikaanse vrijhandelsakkoord NAFTA tot USMCA. De eerste fase van de handelsdeal met China. Daarnaast zijn er natuurlijk nog de economische cijfers, die afhankelijk van de reactie van de afgelopen week misschien nog wel een knauw kunnen krijgen. Maar die cijfers zijn inderdaad fraai: historische laagterecords inzake werkloosheid voor nagenoeg alle bevolkingsgroepen, loonsverhogingen, economische groei… Stuk voor stuk bleken het punten waarvoor de zaal overstag ging.

Waarschuwen tegen socialisme

President Trump ging natuurlijk in op zijn politieke tegenstanders. Pure stand-up comedy. Uiteraard gebruikmakend van de door hem gegeven kenmerkende koosnaampjes, die communicatief aan zijn tegenkandidaten blijven plakken. Sleepy Joe (Joe Biden), Crazy Bernie (Sanders), Crooked Hillary (Clinton), Shifty (Adam) Shiff, Nervous Nancy (Pelosi), ‘Pocahontas’ Elizabeth Warren… Bijnamen die blijven hangen en door het grote publiek worden overgenomen, in het Frans ‘Les petits mots qui tuent’. Vooral het grapje rond ‘Mini’ Mike Bloomberg, toen Trump onder zijn spreekgestoelte dook, deed de zaal in lachen uitbarstten.

Net zoals de conferentie die in het teken stond van de strijd tegen socialisme in de Verenigde Staten (America vs. Socialism), ging de president voluit in tegen Senator Bernie Sanders. Sanders ligt vandaag aan de leiding in de Democratische voorverkiezingen. Bernie Sanders, die zichzelf een ‘Democratisch socialist’ noemt zou wel eens de gedroomde tegenstander kunnen zijn. Aangezien het voor onafhankelijken en gematigde Democraten heel moeilijk zou kunnen zijn om voor een socialist als Sanders te stemmen. Bij de Democraten gaan intussen de alarmbellen af. Een kandidaat als Bernie Sanders zou de andere verkiezingskandidaten kunnen schaden. Op CPAC heerste er een gevoel dat de Republikeinen de meerderheid in het Huis van Afgevaardigden opnieuw kunnen veroveren. Dat zou een einde maken aan de politieke carrière van Nancy Pelosi en zou vooral de Republikeinen en Trump ruimte geven om hun agenda in een tweede termijn waar te maken.

‘The best is yet to come!’

Als het van de deelnemers op de conferentie afhangt, kan de president zich alvast opmaken voor ‘four more years’, de kreet galmde meermaals door de zaal. Het leidt geen twijfel dat de president, die enorm veel energie uitstraalt  — hij is toch al 73 — bereid is het gevecht aan te gaan. Hij start in elk geval als favoriet. De deelnemers van de CPAC kunnen overduidelijk niet wachten om de president de volgende vier jaar terug aan het werk te zien op de conferentie. Wanneer dit anders uitdraait, dreigt de volgende CPAC er eentje in begrafenisstemming te worden.