Crombez over pensioenen: het blijft links gereutel

Naar aanleiding van het verschijnen van zijn tweede boek Ctrl+Alt+Del konden we in Het Laatste Nieuws van afgelopen zaterdag een interview met sp.a-voorzitter Crombez lezen. Over veel van zijn gedachtespinsels zijn we het eens. Vaststellingen te over, oplossingen zijn evenwel een grote ontgoocheling en zullen het aangetaste vertrouwen in de sp.a-koers niet herstellen.

Het blijft linkse praat om de arbeiders af te schilderen als de grote slachtoffers van een steeds snellere, complexere en hartelozere samenleving. Alle oplossingen moeten hen dus ontzien. Daar ook de gepensioneerden, zieken, werklozen en andere zwakkeren niets kunnen bijdragen, wordt de groep die moet inleveren toch wel heel klein. Besparingen op uitgaven die niemand persoonlijk viseren zoals leger en bedrijven of – natuurlijk – ‘de rijken’.

We beperken ons hier tot wat de sp.a-voorzitter over de pensioenen stelde. We applaudisseren heel graag voor de sneer naar alle ministers en staatssecretarissen van pensioenen die de socialisten in de voorbije 40 jaar hebben geleverd. Het waren er elf, waarvan zeven Nederlandstaligen. Ontkennen dat de linkerzijde een ontstellende verantwoordelijkheid draagt in de aftakeling van het pensioendossier is niet mogelijk. Toegegeven, geen sp.a-voorzitter deed hem dit voor en dus verdient Crombez een staande ovatie.

Maar de les die hieruit zou moeten getrokken worden, ontbreekt. Eerst vaststellen dat er tekorten zijn in de sociale zekerheid om dan een lijst van mankementen op te sommen die moeten verholpen worden zodat het aandeel van de sociale zekerheid in het bbp oploopt van 27 naar 30 procent zonder een geloofwaardige financiering, is traditioneel linkse retoriek. Vergeten we hierbij niet dat door de stijgende vergrijzingskost dit aandeel, zonder maatregelen, de komende jaren al met anderhalf procent zal toenemen. Wat blijft er dan over?

Het pensioenprobleem ligt moeilijk, o.a. door het uitstelbeleid van de laatste decennia. Dit probleem oplossen met het geven van garanties lukt niet want wat zijn die waard als er geen geld is? Het Zilverfonds diende hier ook voor, maar bleek een lege doos. Niets doen is overduidelijk geen optie. Maar echte bruikbare en geloofwaardige voorstellen ontbreken. Uitzondering is het voorstel om te werken met een loopbaanduur bijzonder nuttig. Mark Scholliers en ik hebben dit reeds voorgesteld in onze boeken Uw pensioen in gevaar, vecht terug (Pelckmans, 2014) en Het grote pensioenbedrog (Van Halewijck, 2016).

De duur van een loopbaan als referentiepunt nemen voor pensionering in plaats van een wettelijke pensioenleeftijd lost vele problemen op. Zo is dit rechtvaardiger: wie langer studeert of hier meer tijd voor neemt, kan nog steeds een zelfde bijdrage leveren aan de sociale zekerheid als iemand die op vroege leeftijd de arbeidsmarkt betreedt. Frequent hebben die ook een zwaar beroep uitgeoefend en dus lost men zo discussies over ‘vervroegde’ uittreding voor zware beroepen grotendeels op.

Of de loopbaan 42 jaar moet bedragen of meer, moet flexibel benaderd worden. Vandaag lijkt, met de vele werklozen en de lage werkgelegenheidsgraad van de ouderen, het zinloos om hier een hoger cijfer voorop te stellen. Nuttig lijkt wel om dit om de geregeld te verhogen.

Evenwel biedt een beleid gericht op het verankeren van de oudere tewerkgestelden geen enkele waarborg dat hierdoor de globale tewerkstelling stijgt. Zorgen dat de jongeren niet het slachtoffer worden van een verhoging van de tewerkstelling van ouderen is een belangrijke beleidsuitdaging. Of men werkt met een wettelijke pensioenleeftijd of een loopbaanduur verandert hier niets aan.    

De pensioenproblematiek is enorm en belangt het overgrote deel van de Belgen aan. Losse voorstellen die niet met goed cijfermateriaal onderbouwd zijn versterken enkel de overtuiging van het publiek dat de beleidsvoerders, huidige en aspirerende, geen oplossing zien. De Commissie Pensioenhervorming 2020-2040, ook omschreven als de Commissie-Vandenbroucke, is hier een perfect voorbeeld van. Daar ontbrak iedere becijfering. Blijkbaar zien de socialisten geen oplossing voor het pensioenprobleem.

Foto: (c) Reporters