Het Alter Ego van Daniel Termont

Meestal zijn er niet genoeg superlatieven om de historische parel aan Leie en Schelde te omschrijven. Als geboren Gentenaar kan ik die enkel beamen. In de aanloop naar de verkiezingen in Gent kon Doorbraak spreken met een insider van het stadhuis. Volgens hem is het hele verhaal nog niet verteld en zijn journalisten niet kritisch genoeg voor het Gentse bestuur. We spreken elkaar in het centrum van Gent, in de schaduw van dat stadhuis, waar het bestuur volgens onze gesprekspartner in een negatieve spiraal zit.

‘Die negatieve trend wordt perfect weerspiegeld in de ‘gevallen’ status van de eens zo geroemde burgemeester, Daniel Termont. Voor wie goed kijkt is die nog een schim van zichzelf, helemaal anders dan bij zijn eerste (paarse) ambtstermijn. “Daniel liet duidelijk de laatste vier jaar de teugels los,” klagen zijn collega’s schepenen. “Het interesseert hem allemaal niet meer.” “Er is duidelijk geen cohesie meer in het schepencollege”. Omdat, zeggen meerdere schepenen, “hij vooral begaan was met zijn postelectorale periode” en “hij zijn netwerk in het buitenland voor zichzelf aan het verzorgen was”.’

En de kritiek op Termont gaat verder: ‘De burgemeester ging (te) veel op reis op kosten van de Gentse belastingbetaler. Was te veel afwezig op de zittingen van het schepencollege. Hij moeide zich nog alleen met politie en brandweer, en voor de rest liet hij alles over aan zijn ambitieuze kabinetschef Daan Vandersteene. En dit toch groot ongenoegen van zijn eigen partij. “Daan moeit zich te veel, hij waant zich de baas van het stadhuis”. Binnen sp.a Gent circuleerde, naar aloud Gents gebruik zijn spotnaam “Daan Verwaan”. Maar Daan besliste wel, en de meerderheid volgde en duwde op de ja knop in de gemeenteraad.’

Daniël Pinokkio

Voor het brede publiek, ook buiten Gent is Termont van zijn voetstuk als beste burgemeester van het land gevallen bij de Optima-affaire. De manier waarop hij dat als politicus aanpakte was door voluit voor de aanval te kiezen. Toen de Optimabank failliet ging, dacht de burgemeester dat varkentje eens snel te wassen met een video waarin hij al zijn redenaarstalent bovenhaalde om te ontkennen dat hij ”Piqueur goed kende”. ‘Het werd de leugen te veel. Je kan de Gentse bevolking veel wijsmaken, maar dit was er ferm over. Ondanks zijn gekende zinnetjes als “ik kan iedereen recht in de ogen kijken” en “dit is toch om op je dijen te kletsen van het lachen”, begonnen de Gentenaars te beseffen wat sommigen al lang wisten: den Daniel is een gepatenteerde leugenaar. “De grootste leugenaar van alle politiekers die ik ken,” zei een van de schepenen. De maskers vielen af, Daniel Pinokkio was geboren.’

‘Vele Gentenaars leerden in de Optima-affaire “den echte Daniel” kennen: soms wist hij iets, dan weer niets, en plots kwam hij ’s anderendaags met een nieuwe versie. Al is hij er wel in geslaagd te vermijden dat hij moest bekennen dat hij wel degelijk jarenlang – en dus niet een keer of twee, om praktische redenen – op het luxejacht Alter Ego sliep tijdens de Mipim-beurzen in Cannes, en – pittig detail – dat de zes hostessen die werden ingehuurd er ook op sliepen. Ik suggereer hier niets; ik beschrijf enkel wat was.’

Alter Ego

‘Ook het bestaan van een duistere vzw Project Development Group Gent werd angstvallig verzwegen, kwestie van niet altijd helemaal transparant te moeten zijn. Want naast de bekende en uitvoerig besproken vzw Flanders Ghent Development Group, die nog altijd de Vlaamse stand op de MIPIM-beurs beheert, is er ook de oudere vzw onder voorzittersvhap van Paul Teerlinck, oud-stadsecretaris en notoir sp.a-er. Een strikt Gentse vzw. Uitgerekend de vzw die het Alter Ego en de zes hostessen huurde, en de recepties en avondfeestjes organiseerde. Naar verluidt is in die vzw niet alles financieel koosjer verlopen en heeft men moeilijkheden om de vzw te vereffenen, en houdt men dat ‘onder vrienden’. Jaarlijks komen de old boys nog eens samen: bij het diner wordt de algemene vergadering gehouden.’

Picqueur

Termont heeft zich wel verslikt in zijn aanpak van zijn problemen. Ook binnen het Gentse stadhuis is en was er daarover echt ergernis. ‘Het summum van zijn uitspraken vond men in het stadhuis de “oprechte” bewering dat hij Piqueur nauwelijks kende. Dat hij op zijn trouw een ‘speechke’ had gegeven, moest hij achteraf wel toegeven, maar iedereen binnen het stadhuis wist/weet dat zijn Piqueur-verhalen geconstrueerd zijn voor de noden van het moment. En dan zijn de verhalen over de nachtelijke escapades van den Daniel met Ruben Piqueur in de nachtclubs van steden met nieuwe voetbalstadions gelukkig ook in de doofpot gebleven.’

Voor Termont werd het duidelijk dat hij een probleem had toen hij door de Gentenaars werd uitgejouwd op zijn voorlaatste nieuwjaarsspeech in 2017. ‘Toen gingen in het Gentse stadhuis alle alarmen af, dat was nieuw, totaal ongezien. En dan komen de tongen natuurlijk los, ook en vooral binnen zijn eigen partij. “Karin Temmerman kon niet leven met zijn leugens, en vertrok daarom naar het federaal niveau. En gelijk had ze”. “Daniel ziet maar één mens graag en dat is deze die hij elke dag in de spiegel ziet” “Termont is eerst narcist, dan opportunist en pas dan socialist”. Of nog: “Onzen Daniel raakt zelfs niet aan de morele enkels van Frank” (Beke, nvdr). Allemaal uit de mond van notoire leden van de sp.a-Gent. Zelfs Tom Balthazar heeft bewust elk contact met Termont verbroken.

Alles went, ook leugens.

‘Toen in de gemeenteraad van juni 2018, Termont het had over “een spontane mail van advocaat Patrick Devers” die weigerde te verschijnen in de gemeenteraad, wist iedereen, meerderheid, oppositie en zelfs de pers, dat hij Devers zelf had gebeld en gevraagd had een mail te sturen. “Iedereen weet dat hij weer zat te liegen”, zei een journalist achteraf, “maar men doet de moeite niet meer om dat te bewijzen”. “Er zijn andere katten te geselen vlak voor de verkiezingen.”’

Termont zette ook ‘de waarheid naar zijn hand’ over het ontslag van Tom Balthazar (schepen van Stadsontwikkeling, Wonen en Openbaar Groen en voorzitter van sogent, het Gentse stadsontwikkelingsbedrijf). Binnen het stadhuis wordt een andere versie verteld dan die van de burgemeester: ‘Toen Tom Balthazar zich samen met Christophe Peeters terugtrok in zijn bureau om samen een repliek op te stellen tegen de beschuldigingen over Publipart, kwam Termont plots binnen. “Tom, ik kan u niet meer verdedigen, neem ontslag”, en weg was hij. Peeters verliet zijn kantoor en Tom bleef alleen achter, stelde zijn ontslagbrief op, en ging aangedaan en ontgoocheld naar huis. Sindsdien heeft hij Daniel Termont nooit meer gesproken.’

Linkse pensée unique

Termont kwam in 2012 versterkt in het stadhuis. Hij had veel verwezenlijkt in zijn eerste ambtstermijn en is daarvoor electoraal beloond. Maar gek genoeg heeft hij die extra electorale macht niet gebruikt. ‘Nooit heeft hij zijn stempel kunnen/willen drukken, hij liet alles over aan de nieuwe leiders van het linkse kartel. Ook de rol van de verzoenende burgemeester heeft hij nooit opgenomen. In plaats van te verbinden, begon hij te polariseren, en alles wat ook maar naar “rechts” rook te culpabiliseren.’

Hoewel het niet echt nodig was (het kartel sp.a-Groen haalde 26 op de 51 zetels in de gemeenteraad), nam het kartel sp.a-Groen er de Open VLD bij in de Gentse coalitie. ‘De VLD die mee mocht besturen (of was het volgen?), deed alsof ze deed wat ze kon, maar dat betekende in de praktijk omzeggens niets. “Dit nooit meer,” zeggen vele VLD-raadsleden. Gent is verschrikkelijk intolerant geworden. Het links beleid in Gent laat een typisch kenmerk zien dat – horresco referens, maar het is helaas wat het is – ook bij linkse dictaturen frequent voorkomt: de verplichte pensée unique.’

Die zware uitspraak verdient enige uitleg en voorbeelden. ‘Neem nu het fietsbeleid. Onder het motto “de fiets of niets” installeerde het stadsbestuur de fietser als baas in het verkeer. En dat mag je in de praktische uitwerking gerust letterlijk nemen. Fietsers lappen de verkeersregels bij de vleet aan hun laars; een rood stoplicht kennen ze niet, autobestuurders zijn altijd rechtse zakken, kloppen op de motorkap of op het dak zijn schering en inslag, en, nog erger, de zwakste weggebruiker, de voetganger, moet het vaak ontgelden. Gehandicapten, rolstoelgebruikers, ouderen moeilijk ter been, worden in de voetgangerszones aan gevaarlijke snelheden respectloos voorbij gezoefd. “Mevrouw, het is erg, wij durven haast niet meer buitenkomen”, zegt een bejaard koppel. “Klacht indienen?” “Hebben we gedaan, maar Watteeuw zegt dat ze een uitzondering zijn en dat het allemaal zo erg niet is”.’

Regionale pers aan het handje

‘Maar ook AVS, de lokale tv-zender, liet op een heel ander terrein recent zien wat de consequenties zijn van die pensée unique. Toen in de Gentse Feesteneditie Kurt Burgelman zijn protestlied zong, applaudisseerde iedereen behalve Termont. “Artistieke vrijheid, ja zeker, daar ben ik voor”, moet hij gedacht hebben “maar niet als het tegen mij is”. En plots besliste de zender in de uitzending te knippen en slechts luttele seconden van het protestlied uit te zenden.’

‘Ook het politiek debat georganiseerd tijdens de Gentse feesten door één van de vele door de stad rijkelijk gesubsidieerde linkse VZW’s was een staaltje van opperste tolerantie. Anneleen Van Bossuyt van de N-VA kreeg niet alleen amper spreektijd, ze werd letterlijk uitgescholden voor “vuile racist” en “ik verafschuw u”. Maar voor de rest staat het stadsbestuur voor een ”warme, open en solidaire samenleving”, dat wel.’

‘Trouwens, over gesubsidieerde VZW’s gesproken… Guido De Leeuw van de vzw Trefpunt is recent feestelijk uitgewuifd, maar te hopen valt dat hij de niet onaanzienlijke huurachterstallen van zijn VZW voor het mooi gerestaureerde stadsgebouw aan de Kammerstraat heeft aangezuiverd…’

Islam

‘En dan is er nog het toenemende, reeds wijdverspreide “islamogauchisme” dat nergens anders zo prominent aanwezig is. In Gent wordt islamkritiek door het stadsbestuur niet getolereerd. Dat schepen Decruynaere in de Gentse scholen vanuit een oikofobische gedachte de hoofddoek zal toelaten in de volgende legislatuur, staat nu al vast. En wee je gebeente als je je niet volgens die pensée unique gedraagt. Want dan ben je islamofoob.’

Als Etienne Vermeersch reageert, als Dirk Verhofstadt en zelfs Luckas Vander Taelen het niet eens zijn met haar, dan “polariseren ze”. Als Maarten Boudry kritische bedenkingen heeft, is hij een cultureel racist. In feite zijn voor links alle Gentenaars die er anders over denken, “regelrechte racisten”.’

‘Dat in een stad als Gent, waar zoveel vrijmetselaarsloges zijn, bevolkt door vele vrijzinnige socialisten die jarenlang gestreden hebben tegen de intolerantie van het katholicisme, tegen de dominantie van de Kerk op de samenleving, dat dit vrijzinnig Gent nu de meest intolerante van alle geopenbaarde godsdiensten omarmt, knuffelt en zelfs bepleit, is amper te vatten. Vele overleden vrijzinnige sossen moeten zich omkeren in hun graf.’