De (bijna) vergeten resoluties van 2008

De zorgeloosheid van de Vlaamse pers was niet terecht. Wie vandaag de nota van de formateur bekijkt, ziet zo de raakpunten met de Waalse resolutie, die in juli 2008 unaniem werd goedgekeurd door de vier grote Franstalige partijen PS, MR, cdH en Ecolo, uitgerekend dezelfde partijen die vandaag aan de onderhandelingstafel zitten en zo goed als alle Franstaligen vertegenwoordigen.

De resolutie werd wel op een cruciaal moment gestemd, toen de onderhandelingen over een staatshervorming weer eens op een dieptepunt waren gekomen. Vlamingen en Franstaligen konden geen overeenstemming vinden over een staatshervorming noch over BHV. Het bleef ‘non’ op alle fronten. Leterme had op 14 juli 2008 het ontslag aangeboden van zijn regering, die pas in maart 2008 zeer moeizaam was tot stand gekomen. De koning zou op 17 juli – een dag na de resolutie – het ontslag weigeren en drie bemiddelaars aanstellen die de opdracht kregen tegen 31 juli een formule te vinden voor een dialoog van gemeenschap tot gemeenschap. De drie bemiddelaars waren ministers van Staat Raymond Langendries (cdH) en François-Xavier de Donnea (MR) en de minister-president van de Duitstalige Gemeenschap Karl-Heinz Lambertz (SP). Wat die drie precies hebben gedaan, is vandaag nog steeds onduidelijk, maar Leterme I bleef wel in leven.

Transfers
Het was de verdienste van de ereburgemeester van Lennik, de Vlaamsgezinde liberaal Willy De Waele, om begin augustus jl. de Waalse resolutie nog eens in herinnering te brengen in een open brief aan de Vlaamse onderhandelaars. Daarin zegt De Waele: ‘Het is naïef te geloven dat de Franstaligen zullen bereid zijn het comfort van het status-quo te verlaten; de resolutie van het Waals parlement van 16 juli 2008 laat daaromtrent niet de minste twijfel bestaan.’

Inderdaad, de resolutie begint met een feitelijk ‘non’ tegenover alle Vlaamse eisen. Het Waals parlement wil geen enkele hervorming die het Belgisch federalisme ter discussie stelt. Er mag niets worden veranderd aan de interpersonele solidariteit, de gehele sociale zekerheid moet federaal blijven en het Waals parlement zal zich verzetten tegen een hervorming van de financieringswet. De Waele interpreteert dat terecht als de eis voor het behoud van de transfers.

In het Waals parlement lieten Jean-Claude Van Cauwenberghe (PS) en Serge Kubla (MR) heel duidelijk verstaan dat de Waalse resolutie een antwoord was op de Vlaamse resoluties van maart 1999, die vooral de nadruk legden op overdracht van bevoegdheden. De Waalse resolutie staat daar vaak helemaal haaks op.

Drie gewesten
De Waalse resolutie eist een federatie met drie gewesten. Brussel moet dus een gewest ‘à part entière’ worden. Daarenboven worden de aanspraken op een uitbreiding van het Brussels gewest gesteund. Daarmee zit de Waalse resolutie meteen op het Vlaamse grondgebied. De Waalse ondertekenaars spreken hun solidariteit uit met de Franstaligen in de ‘Brusselse periferie’ en in Voeren.

Voorts bepaalt de tekst onder meer:

• Overdracht van bevoegdheden kunnen alleen gebeuren in respect met de principes van subsidiariteit en solidariteit. Ze kunnen wel in twee richtingen, dus ook de herfederalisering van bevoegdheden.
• Verzet tegen elke hervorming van de fiscaliteit, die een concurrentie tussen de gewesten zou kunnen veroorzaken, vooral dan de vennootschapsbelasting.
• Solidariteit tussen het Waals en het Brussels gewest door middel van een ‘Fédération Wallonie-Bruxelles’. De oprichting van Wallo-Brux enkele maanden geleden werd dus al duidelijk voorbereid in 2008.
• Uitvoering van het minderhedenverdrag, wat Vlaanderen steeds weigerde.
• Taalkundige en administratieve betwistingen moeten een bevoegdheid worden van de tweetalige kamers van de Raad van State. Daarmee verwierp het Waals parlement de facto de bevoegdheid van de Vlaamse Kamers van de Raad van State over de faciliteitengemeenten.

Meer informatie
De Waalse resolutie: http://nautilus.parlement-wallon.be/Archives/2007_2008/RES/828_1.pdf
De open brief van Willy De Waele: www.doorbraak.org